Anong Paki Mo sa Long Hair Ko

"Isa kang Batang 90's kung alam mong karamihan ng mga kalalakihan noong Dekada NoBenta ay mahahaba ang buhok."

Napakalaking bagay sa ating mga tao ang istilo ng buhok. 

 

Your hair is your crowning glory. Guluhin mo na ang lahat, huwag lang ang buhok ko. Basta kulot, salot. Kalbo, masamang tao. Ang haba ng hair.

Kahit na baguhin mo lang nang kaunti ang iyong buhok ay siguradong hindi ito makakaligtas sa puna ng iyong mga kakilala. Ito ang kadalasang unang nakikita kaya naman ay ito rin ang madalas na nataandaan sa isang tao. 

Noong kasikatan ng teleseryeng "Abangan ang Susunod na Kabanata...", ang mga kakaibang hairstyles ni Barbara Tengco ang madalas na mapansin sa bawa't episode. Nang maakusahan ang dating Calauan Mayor Antonio Sanchez sa panggagahasa, mas unang napuna ang kanyang pambihirang buhok (na para sa akin ay namana ng dating drummer ng Hale). Bukod sa mga kontrobersiyang kinasangkutan noon ni Dennis Rodman, hindi rin makakalimutan ng aming henerasyon ang makulay niyang buhok sa tuwing naglalaro sa court. May lulufet pa ba sa mga buhok nina MC Hammer at Vanilla Ice na noo'y kapwa naglalaban para sa trono ng pagra-rap?

Kadalasan ring nagiging basehan ng pagkatao ang ating mga buhok. Mali man, pero ito ang katotohanang madalas mangyari.

May kakilala akong ilang beses nang sumubok na makakuha ng visa mula sa US embassy ngunit ilang beses na ring nabigo. Hindi ko lang siya masabihang subukan niyang magpatubo ng buhok o kaya naman ay magsuot ng peluka dahil baka maumbagan niya ako ng kanyang mabigat na kamao. Walang masamang tinapay pero sa tingin ko mahihirapan naman talagang maaprubahan ng consul ang mga taong kasing-kalbo ni Pipoy!

Noong panahon ko, nauso ang mga "long hair", ang mga kabataang may mahahabang buhok na sa tingin ng karamihan ay mga adik at satanista dahil na rin sa musikang kanilang kinahihiligan.

Errorplano

"Isa kang Batang 90's kung alam mong walang nakaligtas sa trahedya ng Cebu Pacific Flight 387."

Laman ngayon ng mga balita ang patuloy na paghahanap sa eroplanong misteryosong nawala nang maglakbay ito noong March 8, 2014 mula Malaysia papunta sanang Beijing. Hanggang sa ngayon habang isinusulat ko ito ay hindi pa rin natatagpuan ang nawawalang Boeing 777-200ER ng Malaysia Airlines, Flight MH370, na may lulang 239 katao.

Habang pinapanood ko sa teevee ang mga ulat tungkol sa MH370 ay hindi ko maiwasang maalala ang trahedyang naganap sa Pinas dalawang taon bago matapos ang Dekada NoBenta. Nang sumalpok ang eroplano ng Cebu Pacific sa Mt. Sumagaya noong February 2, 1998, itinuring ito bilang “pinakamalalang trahedyang panghimpapawid sa kasaysayan ng Pilipinas”. Walang nakaligtas sa 99 na pasahero at 5 tripulante ng Flight 387. 

(Updated) Isa Kang Batang Nineties Kung...

Ano ang naaalala mo sa Dekada NoBenta?

Isa ka ba sa mga oldies ngayon na pilit na binabalik-balikan ang mga masasaya, malulungkot, at malufet na mga pangyayaring nagbigay-kulay sa buhay nating mga Pinoy? Ang sumusunod na listahan (in no particular order) ay ilan lang sa mga nagawan ko na ng entry dito sa NoBenta.

Isa kang ganap na Batang Nineties kung:



1. nahilig ka sa World Wrestling Federation at napanood ang "Montreal Screw Job" na nangyari sa pagitan nila Bret Hart at Shawn Michaels.

2. naadik ka at naubos ang oras mo sa paglalaro ng Brick Game.

3. alam mong si Dino Ignacio ang utak ng "Bert is Evil".

4. naabutan mo ang "Lunch Date" at "SST" sa Siete kung kailan sikat na sikat si Randy Santiago.

5. alam mo kung sino ang gamol na naghahanap ng panget.

6. sinubaybayan mo ang mga turo ni Brod Pete sa "Ang Dating Doon".

7. isa ka sa mga nakagamit ng sinaunang videoke machine.

8. nagkaroon ka ng alagang Tamagotchi.

9. nakapanood ka ng kahit isa sa mga milyung-milyong massacre films ni Carlo J. Caparas.

10. naniniwala kang nanganganak ang mga mababangong kisses at may taong-ahas sa Robinsons.

FREE E-BOOK DOWNLOAD: Dekada NoBenta - Mga Kuwentong Karanasan ng Isang Batang 90's Volume 1

DOWNLOAD LINK

Bilang pasasalamat sa mga ka-dekads na walang-sawang tumatambay sa NoBenta, iniaalay ko sa inyo ang PDF file ng unang volume ng mga sanaysay ng mga karanasan noong Dekada NoBenta. Maaari niyo nang balik-balikan ang mga alaala gamit ang inyong mga gadgets kahit na walang internet.

Heto ang listahan ng mga unang kuwento kong nailimbag.

Isa kang Batang 90's kung:

1. nahilig ka sa World Wrestling Federation at napanood ang "Montreal Screw Job" na nangyari sa pagitan nila Bret Hart at Shawn Michaels.

2. naadik ka at naubos ang oras mo sa paglalaro ng Brick Game.

3. alam mong si Dino Ignacio ang utak ng "Bert is Evil".

4. naabutan mo ang "Lunch Date" at "SST" sa Siete kung kailan sikat na sikat si Randy Santiago.

5. alam mo kung sino ang gamol na naghahanap ng panget.

6. sinubaybayan mo ang mga turo ni Brod Pete sa "Ang Dating Doon".

7. isa ka sa mga nakagamit ng sinaunang videoke machine.

8. nagkaroon ka ng alagang Tamagotchi.

9. nakapanood ka ng kahit isa sa mga milyung-milyong massacre films ni Carlo J. Caparas.

10. naniniwala kang nanganganak ang mga mababangong kisses at may taong-ahas sa Robinsons.

And Time Ghost By

 

"Isa kang Batang 90's kung nasaksihan mo ang pagiging patok sa takilya ng pelikulang 'Ghost' sa Pilipinas."

Ayon sa kasabihan ng mga matatanda, ang kaluluwa raw ng isang tao ay hindi natatahimik hangga't hindi nito naipararating ang huling mensahe sa kanyang mahal sa buhay. Ang tunay na pag-ibig daw ay hindi nawawala at napapatunayan hanggang sa kabilang anyo ng buhay.

Noong unang taon ng Dekada NoBenta ay ipinalabas ang pelikulang "Ghost" na pinagbidahan nila Patrick Swayze, Demi Moore, at Whoopi Goldberg.  Sa Tate ay una itong ipinalabas sa mga sinehan noong July 13, 1990, at narating ang bayan ni Juan Tamad noong October 31, 1990. Kumita ito ng $505.7M sa takilya na naging dahilan upang maging "top grosser" noong taong iyon. Habang isinusulat ko ito ay kinakilala ang pelikulang ito bilang "91st-highest-grossing film of all time". Tubong-lugaw ang kinita ng mga producers nito dahil ang kabuuang budget nito ay $22M lang naman!

Huwag Mo Nang Itanong

"Isa kang Batang 90's kung minsan ay pinangarap mong makausap ang ilang bigating tao noong Dekada NoBenta katulad ni Ely Buendia."

Ang tambayan kong puro kuwentong wala namang kuwenta ay may isang pahina na naglalaman ng mga hebigat interviews sa mga bigating nilalang na may kinalaman sa Dekada NoBenta. Kung sakaling bago ka lang dito sa aking pook-sapot, matatagpuan mo ang kawingan ng "Sampu't Sari" doon sa bandang kanan sa itaas ng iyong panginain. Koleksyon ito ng mga panayam na ginawa ko sa pamamagitan ng pakikipagpalitan ng mga sulatroniko kung saan nagbibigay ako sa aking panauhin ng sampung katanungang konektado sa 90's. 

Ano kaya ang mga kuwentong-karanasan ng mga celebrities noong Nineties? Madalas natin silang makita sa teevee noon, mabasa sa dyaryo, at mapakinggan sa radyo, ngunit sigurado akong may iba pa silang mga mas interesanteng istorya sa buhay noong kapanahunan natin.

Paano kaya ilalarawan ni Senator BBM sa itsura ng ating bansa noong bumalik siya sa Pinas noong 1991 matapos ang limang taong pananatili sa Hawaii? Ano kaya ang naging epekto kay Renmin Nadela at sa Agaw Agimat ng paglipat ni Lee sa Slapshock? Alam kaya ni Glenn Jacinto ang tsismis noon na namatay na daw siya? Nasubukan na kayang kantahin sa videoke ni Bong Espiritu ang signature song nilang "Sikat na si Pedro"?

Noong pinaplano ko pa lang ang konsepto ng pakulo kong ito, tatlo sa mga iniidolo ko ang unang pumasok sa aking isipan. Una ay si Jessica Zafra na tunay na nagbigay sa akin ng inspirasyon upang magsulat ng mga sanaysay. Pangalawa ay si Lourd De Veyra na wala na yatang aastig pa sa talas ng pananalita at puna sa mga bagay-bagay. Pangatlo ay ang nag-iisang si Ely Buendia.

Nan Ha Ta

Habang tinitingnan niya ang kanilang estanteng pinaglalagyan ng kanyang mga koleksyon ay nabaling ang kanyang atensyon sa ilang mga bagay na iniregalo ng kanyang ama at ina sa ilang mga importanteng okasyon sa kanyang buhay.

Anak, pasensya ka na kung hindi orihinal na Nintendo Family Computer ang nabili ko para sa iyong pagtatapos sa elementarya.  Sabi naman ng pinagbilihan  ko ay pareho lang ang gamit niyan. Gagagana ang mga bala ng Nintendo basta gamitin mo lang iyong adaptor na kasama sa pakete.

Dad, wala pong problema sa akin kung hindi Nintendo ang tatak. Ang masaya po ay ang pag-alala niyo sa aking pagtatapos. Alay ko po sa inyong paghihirap sa trabaho ang ikalawang karangalan na aking natanggap.

Ipinagmamalaki ko, anak, ang pagkilalang ibinigay sa iyo ng inyong paaralan para sa iyong katalinuhan. ‘Yan ang anak ko, manang-mana sa akin!

Opo naman, mana ako sa iyo pati kay Mommy. I love you, Dad!

Mahal din kita anak. Mas pagbutihan mo pa ang iyong pag-aaral dahil ang makita kang ganyan ay sapat na upang mawala ang mga pagod ko trabaho. 

Makakaasa po kayo, Dad.

Turuan mo akong maglaro niyang family computer mo  kapag hindi ako abala sa trabaho ha.

Siyempre naman, Daddy!

Sampu't Sari: Glenn Jacinto ng Teeth

GLENN JACINTO

 "Without music, life is a journey through a desert.", Pat Conroy

Habang ang Seattle ni Uncle Sam ay nakikilala sa buong mundo dahil sa kanilang Grunge Movement, ang Pilipinas ay sumabay din sa pagkakaroon ng sariling "rebolusyon" sa industriya ng musika. Ang Dekada NoBenta ay ang maituturing na "Golden Age of Filipino Alternative Music" kung kailan ang underground na tugtugan ay biglang nilamon ng buhay ang mainstream radio.

Nang umere ang LA105.9, nagkaroon ng kamalayan ang mga Pinoy na hindi lamang sa mga labsungs at kung anu-anong ka-sentihan nabubuhay ang tao. Ang himpilan nila ang nagbukas ng pinto para sa mga grupong sobra sa talento ngunit hindi napapansin ng mga kapitalistang record labels. Tanging istasyon lang nila ang nagpapatugtog ng mga awitin mula sa mga hindi kilalang kombo. Tuwing Linggo ay inaabangan ng mga rockers o "metal" ang kanilang "Filipino Alternative Countdown" upang malaman kung sino ang numero uno sa mga awiting sinasabayan ng mga nagbabagong tagapakinig ng bayan. Isa sa mga naghari sa lingguhang listahan ay ang "Laklak" na tumagal ng 12 weeks.

Dalawang dekada na, September 1993 nang magsama-sama ang tatlong dating miyembro ng Riftshifta - Jerome Velasco (guitars), Peding Narvaja (bass), Mike Dizon (drums), at dating miyembro ng Loudhouse na si GLENN JACINTO (vocals) upang magtayo ng grupong tinawag nilang Teeth. 

Oo, mga ka-dekads, hindi sila "The Teeth".

Admin BORIS

"Isa kang malufet na Batang 90's kung naitago mo ang mga laruang kinalakihan mo noong Dekada NoBenta."

Nakilala ko si Ka-Dekads JHONNY CAYLAO sa "Kami ang Batang 90's" fan page sa efbee. Talagang napanganga ako at tumulo ang laway noong makita ko ang koleksyon niya ng mga 90's memorabilia partikular na ang mga laruan. Paksyet nmalagket, talagang nanghinayang akong bigla sa mga bagay na meron ako noong Nineties na nasira, napabayaan, at itinapon nalang sa basurahan! Meron akong mga naitabi ngunit wala ito sa kalingkingan ng dami ng kanyang koleksyon.

Buhay Kulungan

"Isa kang Batang 90's kung alam mong si Sarah Balabagan ay isang OFW na masuwerteng pinalaya ng gobyerno ng UAE sa kasong pagpatay."

Sa isang pagtitipon na aking nadaluhan noon ay biglang nagkagulo ang mga nakikisaya dahil sa pakiki-usi sa dumating na panauhin. Kaarawan ng aming ninang sa kasal, na noo'y Barangay Captain ng Brgy. Pinagkaisahan sa QC, ang okasyon na ipinagdiriwang kaya may mga programa sa barangay hall. Special guest pala si Sarah Balabagan at nandoon siya upang kantahin ang ilang mga awit mula sa kanyang self-titled debut album (1999) mula sa Sony Philippines sa produksyon ni idol Rey Valera.

Sa totoo lang, hindi ko matandaan kung ano ang mga kinanta niya noong gabing iyon ngunit sa pagkakaalala ko sa mga balita, ang awiting "Buhay Kulungan" ay ang isa sa mga kantang mula sa album na siya mismo ang sumulat ng liriko. Sumasalamin ito sa kanyang naging karansan sa loob ng bilangguan at ito ay kanyang personal na mensahe upang magsilbing inspirasyon sa mga ibang OFWs upang hindi nila sapitin ang kanyang dinanas sa mga kamay ng mga banyagang amo. Kasama rin sa kanyang unang album ang mga awiting "Jack En Poy", "Dalaga", "Salamat", at "Pilipino Ka". Kahit na maganda ang mga puna sa pagkakagawa ng mga kanta (musicianship, arrangement, etc.), hindi pinalampas ng mga kritiko ang boses ni Sarah. Hindi man ito pang-birit at pang-propesyanal na mang-aawit ay kinakitaan pa rin siya ng dedikasyon at potensyal.

For the Man

"Isa kang Batang 90's kung alam mo kung sinu-sino ang mga kalaban ng Bioman."

Mukhang nauuso na talaga ang pagbabalik-tanaw dahil nagawaan na ng ulat ni Jessica Soho ang "Thursday Throwback" at "SentiSabado" sa kanyang mga programang SONA at KMJS. Salamat sa isang episode na napanood ko noong nakaraang Linggo, nalaman kong hindi lang pala ako gurang na hindi tumatanda sa tuwing kapiling sila Red One, Green Two, Blue Three, Yellow Four, at Pink Five!

Naikuwento ko na sa inyo ang pangarap kong palitan si Sammy dahil nabasa ko noon sa aking horoscope na ang aking lucky number ay two at ang lucky color ko ay green. Naikuwento ko na sa inyo ang kasaysayan ng bawa't miyembro ng Bioman at ang kani-kanilang mga katangian. Sa haba ng aking mga alaala ay naisip kong hati-hatiin ang mga ito para hindi naman kayo mabato sa pagbabasa. 

O sya, matapos ang halos isang taon, heto na ang Part Two.

1994 MMFF Gabi ng Walang Parangal

 

"Isa kang Batang 90's kung isa ka sa mga nagulat sa anunsyong walang napiling 'Best Picture' noong 1994 MMFF."

Bago natin simulan ang kuwentuhan ay linawin muna natin ang pagkakaiba ng MMFF at MFF dahil marami ang nalilito sa dalawang kapistahan.

Ang Manila Film Festival o MFF ay taunang pista ng mga pelikula na ginaganap tuwing sasapit ang "Araw ng Maynila", Hunyo 24. Nabalot ito ng kontrobersiya noong 1994 nang magkaroon ng dayaan sa mga parangal na "Best Actor" at Best Actress" kung saan nasangkot ang mga personalidad na sila Ruffa Gutierrez, Gabby Concepcion, Lolit Solis, Nanette Medved at ang yumaong Miss Mauritius Viveka Babajee. Naitala ito sa kasaysayan bilang "MFF Fiasco" at naging pamoso sa linyang "Take it, take it!".

Rewind tayo back to the year 1975, ang taon kung kailan unang ginanap ang Metro Manila Film Festival. Dito nagsimula nag tradisyon ng mga Pinoy na kapag Christmas Season ay puro Tagalog na pelikula ang ipinapalabas sa mga sinehan. Tumatagal ang pagtatampok ng sariling atin mula Disyembre 25 hanggang sa unang linggo ng Enero ng susunod na taon. Wala kang magagawa kundi gastusin nalang ang aguinaldo galing mula kila ninong at ninang sa mga "quality films" na pinagbibidahan ng mga tinitingala nating mga artista sa industriya. Tampok din sa kasiyahan ang parada ng mga artista na nakasakay sa float sa opening ng festival. Sa awards night ay binibigyan ng parangal ang mga artista, producers, direktor, at maging ang mga floats na ginamit sa parada. 

Sampu't Sari: Pinoy MasterChef JR Royol

ROMULO "JR" LAMATON ROYOL, JR.

"An ye harm none, do as ye will."

Naitala na sa kasaysayan bilang kauna-unahang Pinoy MasterChef, nakilala si JR Royol sa reality cooking show ng Dos bilang "Rakistang Kusinero ng Benguet".

Siya ang nag-iisang lalaking nakapasok sa Final Four ng MasterChef Pinoy Edition at tumalo sa mga katunggaling sila Carla Mercaida (ikalawang karangalan), Ivory Yat (ikatlong karangalan), at Myra Santos (ikaapat karangalan). Sa "The Live Cook-Off" na ginanap noong nakaraang Pebrero 9, 2013 sa SM Noth EDSA SkyDome, inihain niya ang kanyang magiging signature dish na tinawag niyang "Bigorot" na portmanteau ng mga salitang "Bikolano" at "Igorot" na mga pinaggalingang lahi ng kanyang ama at ina.

1992 Unggoy Elections

"Isa kang Batang 90's kung natatandaan mo pa ang circus elections ng 1992."

Bukas na pala ang eleksyon sa Lupang Hinirang.

Sayang, wala ako sa Pinas upang maranasang muli ang mga kapana-panabik na nagaganap sa tuwing sumasapit ang panahon kung kailan tayo ay pumipili ng mga mamumuno sa ating bayan. Parang pang-lecheserye ang mga eksenang napapanood sa teevee, nababasa sa dyaryo, at naririnig sa radyo - may patayan, may iyakan, may iringan, may pickup lines, may yabangan, at kung-anu-ano pang mga pakulong wala namang kwenta. Mabuti nalang ay may mga online streamings ng mga Pinoy channels sa internet; mapapanood ko pa rin ang laban nina Asiong Salonga at Dirty Harry sa kung sino ang dapat maghari sa Maynila!

Dalawampu't isang taon na ang nakakaraan nang una akong mamulat sa kung ano ba talaga ang eleksyon sa bansa ni Juan Dela Cruz. 

Bad Boys From Boston

"Isa kang Batang 90's kung alam mo ang grupong nagpasikat kay Alicia Silverstone."

Kaninang umaga ay gumising akong may ngiti sa aking mga labi dahil napanaginipan ko kagabi ang konsyertong magaganap ngayong darating na May 8, 2013 sa Mall of Asia Arena. Matagal ko nang nakikita sa internet ang mga petisyong dalhin sa ating bansa ang tinaguriang "The Bad Boys From Boston" upang magtanghal. Salamat sa Pulp Live World, ang pangarap na mapanood sa Pinas ang AEROSMITH ay mabibigyan na ng katuparan!

Hindi katulad noong pinanood namin ni misis ang muntik nang hindi matuloy na konsyerto ng Smashing Pumpkins kung saan ay nasa upper box kami, sa harapan ako nakapwesto sa aking panaginip upang makipagrakrakan kila Steven Tyler. Kahit na sobrang mahal ng halaga upang makabili ng ticket para sa "Ultimate Aerosmith Experience VIP" ay hindi ko na ito inangal dahil ang grupong ito ay tinagurian ding "America's Greatest Rock and Roll Band" at "The Best-selling American Rock Band of All Time" na nakapagbenta ng 150 milyong pinagsasama-samang dami ng kopya ng kanilang mga albums. Oo, mahal ang kanilang talent fee para sa "The Global Warming World Tour"- Php2600, Php5700, Php12500, Php15500, at Php20000 lang naman.

Pagkatapos tumugtog ng Rivermaya bilang front act, ay umangat ang mga platforms ng bawat miyembro. Kitang-kita sa malaking screen ang kamay ng lidista nilang si Joe Perry na kakaskas na sa gitara. Bumilang sa pamamagitan ng drumsticks si Joey Kramer kasabay ng pagsambit ng  "1...2...3..." at bigla nilang tinugtog ang alarm tone kong "In Bloom" ng Nirvana.

Epekto ito ng kasabikan.

Bata, Bata, Nasaan Ka Na (Part 2)

"Isa kang Batang 90's kung napapaisip ka minsan kung nasaan na ang Nirvana Baby."

Tapos na ang Part 1 kaya heto na ang Part 2 ng mga batang naging pabalat ng mga iconic albums na inilabas noong Dekada NoBenta.

Malaki ang naitutulong ng packaging sa pagbebenta ng kung ano mang bagay na iyong itinitinda kaya kahit na ang mga musikero ay naglalaan ng mga kakaibang konsepto para kapag dinampot ang kanilang CD sa estante ng mga music bars ay makapukaw ng atensyon. Ang ibang album covers ay idinadaan sa cartoons. Ang iba ay naglalagay ng mga seksing babae. Meron ding gumagamit ng mga brutal na imahe.

Pero ang iba, gumagamit ng larawan ng mga bulilit.

Natatandaan mo pa ba ang kerubin sa "1984" album ng Van Halen? Eh 'yung mga bata sa debut albums ng Violent Femmes at Lemonheads? Hindi rin papatalo ang mga totoy sa "War" ng U2 at self-titled album ng Placebo.

May kung anong karisma ang mga bata kaya nagkakaroon tayo ng interes kapag sila ang bumibida. Subukan mong palitan ng mga gurang ang mga bida sa "Goin' Bulilit" at panoorin ang mga mais na patawa, sigurado akong matatae ka sa bad trip. Ang corny, nakakatawa lang kapag bata ang nagsasabi.

Bata, Bata, Nasaan Ka Na (Part 1)

"Isa kang Batang 90's kung natatandaan mo pa ang ilang mga batang naging cover ng mga music albums noong Dekada NoBenta."

Sa dami ng mga social networks na lumalamon sa ating araw-araw na pamumuhay, hindi na bago sa paningin ang mga nilalang na gumagawa ng kung anu-anong gimik para lang magpapansin at sumikat sa internet.

Habang ang karamihan sa kanila ay ginagamit si pareng YT upang maipakita sa buong mundo ang videos ng kanilang mga talento dala ang pangarap na maging susunod na Arnel Pineda at Charice Pempengco, ang iba namang mga rich kid photographers (daw) ay dinadaan sa mga litratong kinuhaan nila gamit ang mamahaling DSLR upang kumuha ng atensyon.

Kung minsan (o sa tingin ko ay madalas na), kahit na walang kwenta ay pinapatulan din ng mga netizens - kahit na mukhang tanga, basta nakakatawa; at kahit na hindi nakakatawa basta mukhang nakakatanga!

Pero ano kaya ang pakiramdam ng isang taong ginamit ang kanyang litratong kuha noong siya ay bata pa upang maging pabalat ng isang sisikat na music album? Nasaan na kaya ang mga bulilit na tumatak sa ating isipan dahil sa mga album covers na kanilang pinagbidahan?

Grunge is Dead: The End of Music

KURT DONALD COBAIN

(February 20, 1967 - April 5, 1994)

"Isa kang Batang Nineties kung naki-headbang ka sa tugtugan ng Nirvana."

Kung magbibigay ako ng isang salita para tukuyin Dekada NoBenta, ang maiisip ko ay ang “Generation X”. Tinatawag ding “13th Generation”, ito ay ang mga taong ipinanganak mula 1961 to 1981 na iniuugnay sa administrasyon nina Ronald Reagan at George H.W. Bush ni Uncle Sam. Ang paniniwalang-politikal ng ating dekada ay apektado ng mga pangyayari tulad ng Vietnam War, Cold War , Pagbagsak ng Berlin Wall, at People Power Revolution ng EDSA. Tayo rin ang unang nakatikim ng video games, MTV, at ng Internet. Sa musika naman ay sikat ang heavy metal, punk rock , gangsta rap, at hip-hop. Pero ang lumamon sa airwaves noong nineties ay ang GRUNGE music na ang naging pinaka-icon ay si KURT DONALD COBAIN.

Hindi ko na ikukuwento kung paano sumikat at pinatay ng kasikatan ang itinuring na “spokesperson” ng Gen X. Nandiyan naman si pareng Wiki at si pareng Google. Isa pa, ayokong magkamali sa mga impormasyon tungkol sa aking idolong itinuring na "demi-god". Sigurado naman ako na walang Batang Nineties ang hindi nakakakilala sa “flagship band of Gen X” na NIRVANA. Susugurin ko na papuntang Cebu ang bandang Cueshe(t) kung sasabihin pa rin nilang hindi nila kilala ang trio na tinutukoy ng Weezer sa “Heart Song” (‘Di raw kasi nila kilala ang Silverchair na paborito ng lola ko). Paksyet sila kung ide-deny nila ang pinakamalufet na Grunge band na yumanig sa buong mundo noong panahon namin.

Kinalawang na Mayor

"Isa kang Batang Nineties kung natatandaan mo pa ang convicted rapist Mayor Sanchez na may pamatay na hairstyle"

Noong una kong mapanood ang music video ng "The Day You Said Goodnight" ay bigla kong naalala ang dating alkalde ng Calauan, Laguna na si ANTONIO SANCHEZ. Sobrang angat kasi sa video ang makulit na buhok ng tambolero ng Hale na gusto yatang tapatan ang hairstyle ng convicted rapist at mastermind sa SARMENTA-GOMEZ CASE na naganap noong Dekada NoBenta.

May kanya-kanya tayong pauso sa buhok kaya walang basagan ng trip. Hindi lang kilala si Slash bilang malufet gitarista ng Gangsengroses ngunit kilala rin siya sa trademark niyang mahabang kulot na long-hair. Nang lumabas ang pelikulang "Ghost", ginaya ng mga Pinay ang "boy cut" ni Demi Moore. Malay mo, ang buhok ni Mayor Sanchez ang naging dahilan upang siya ay mahalal sa puwesto at manungkulan ng halos dalawang dekada. Aminin mo, noong una mo siyang makita sa teevee ay mas nauna mong pang napansin ang kanyang "crown and glory" kaysa napagtanto ang balitang isa siya sa mga pangunahing suspek.

Happy Little Trees

ROBERT "BOB" ROSS

(October 29, 1942 - July 4, 1995)

"Isa kang Batang Nineties (at Eighties) kung namangha ka sa talento ni Bob Ross" 

Noong ako ay bata pa, mayroong isang canvas painting sa bahay ng mga lola ko sa Adamson Crame ang madalas kong titigan dahil sa sobrang ganda ng pagkakagawa. Parang tunay 'yung tanawin na bundok, ilog, sinag ng araw, mga ulap, at mga puno kaya kapag nakikita ko ito, ang pakiramdam ko ay nandoon ako mismo sa lugar na iyon. Ganun yata talaga ang imahinasyon kapag nasa pre-school stage ka pa lang, "carried away" kaagad sa mga nakikita.

Nasa unang baytang ng elementarya nang mapanood ko sa RPN 9 ang isang nagpipintang lalaking balbas-sarado at may kakaibang buhok. Bigla kong naalala ang nakasabit sa dingding ng bahay nila lola - kahawig ng nasa teevee kaya mula sa pagkakatayo habang hawak ang pihitan ng channel ay napaupo ako sa aming sofa. Nanood ako ng may konting pag-aalinlangan dahil baka may cartoons na sa Channel 7. Hindi ko namalayan, natapos ko na pala ang buong programa. Taena, ang ganda ng nagawa niya.