Dugyot Fashion

 Pearl Jam, circa 1991

Kapag ako ay umaalis ng Pilipinas papuntang China, kailangang magsuot ako ng pang-malufet na damit. Kailangang magmukha akong disente dahil ang dala-dala kong pasaporte ay may tatak na "business visa". Hindi bagay sa get-up kung naka-rubbershoes, jeans, at t-shirt lang ako. Malapit sa mga mata ng matanong na  immigration officers ang mga mukhang galing sa kangkangan, este kangkungan pala.

Sabi ng iba, nakikita raw ang pagkatao sa damit na isinusuot. Ang sabi naman ng iba, kahit bihisan mo ang unggoy, mananatili itong kamag-anak ni Kiko Matsing ng Batibot. Hindi naman ako tsonggo at hindi rin ako nagmumukhang baboon sa mga get-up ko kaya ang sabi ko nalang ay "whatever"!

...Naglalaro Kami ng Teks

Kung ikukumpara ang mga kabataan ngayon sa mga kabataang kinabibilangan kong lumaki bago matapos ang Dekada NoBenta, masasabi kong malaki ang ang pagkakaiba. Malaking-malaki. At napakalaki pa.

Walang masamang tinapay akong ibig sabihin pero ang mga bata ngayon ay lumalaking obese dahil wala na silang alam gawin kundi ang tumutok sa monitor ng computer para makipaglandian sa mga kakonek sa efbee, makiusyoso sa mga twits ng iba, at manood ng mga video sa YT. Isama mo pa ang pagbababad sa paglalaro ng Angry Birds at DOTA na kinaaadikan ng lahat.

Naniniwala akong habang tumataas ang teknolohiya ng sangkatauhan ay lalong nawawala ang "social life" at "interaction" ng bawa't isa. Patuloy itong kinakain ng kuwadradong lungga ng cyberworld.

Wansapanataym, hindi pa ganun kalufet ang mga gadgets kaya naman ang mga Larong-Pambata ay tinatangkilik ng bawat bata. Kahit pati ng mga matatanda, kasama ang mga isip-bata at nagpapabata. Sabik ang mga totoy at nene sa bawat darating na araw dahil makikipaglaro sila sa kapwa nila mga bata. HINDI SA HARAP NG COMPUTER KUNDI SA LANSANGAN.

Isa sa mga paborito kong ginagawa noon kasama ang aking mga kababata ay ang PAGLALARO NG TEKS. 

High Tide or Low Tide

 Charlene Gonzales, "Best National Costume"

Isa sa mga katangi-tanging ugali nating mga Pinoy ay ang pagiging mabusisi pagdating sa kagandahan. Madalas nating husgahan kaagad ang ibang tao sa pamamagitan ng pagtingin sa kanilang itsura. Kapag ipinanganak kang maganda o guwapo, madali kang makakahanap ng trabaho dahil pasado ka kaagad sa qualification na "with pleasing personality". Social injustice ang tawag dito - paano naman kaming mga pangit na may laman ang utak?

Kada taon ay inaabangan ng buong mundo (at pupusta akong nangunguna tayong mga Pilipino) ang MISS UNIVERSE  pageant na nilalahukan ng naggagandahang mga dilag mula sa iba't ibang panig ng daigdig. Gusto nating malaman kung sino ang "fairest of them all".

...Pinapakain Kami ng Nutribun sa Eskwelahan

Walang-dudang ang recess ang isa sa mga pinakaaabangang oras sa eskuwelahan. Sabi nga ng karamihan, ito ay sunod sa P.E. bilang "favorite subject" ng mga mag-aaral. Kapag pagkain na ang usapan, tapos na ang laban.

Sa pagsapit ng recess, naglalabasan sa mga lunch boxes ang mga snacks na paborito ng mga bata - mga pagkaing dahilan kung bakit mas magana silang pumasok. Sa kabila ng ganitong eksena ay mayroon din namang mga estudyanteng walang baong pagkain pero may mga bulsang puno ng perang galing sa kanilang mga tamad na nanay na hindi sila kayang asikasuhin.

Sa isang pampublikong paaralan tulad ng pinasukan kong Mababang Paaralan ng Kampo Krame, ang isa sa mga hindi malilimutang snack (kung ito ay matatawag ngang ganun) ay ang nutribun o mas kilala sa pagbikas na "nutriban".

Freddie's (Not) Dead

FREDDIE MERCURY

September 5, 1946 - November 24, 1991

Kapag ang isang tao ay kinuha na ni Lord, ano ang mas maaalala ng kanyang mga mga mahal sa buhay, ang kaarawan ba o ang araw ng kamatayan?

Sa kaso ng isang taong sikat (at ang tinutukoy ko ay hindi lang 'yung basta sikat tulad ng mga bida sa lecheseryes na nabubuntis sa totoong buhay), hindi mahalaga ang mga petsa. Ang mas maaalala ay ang GITLING sa gitna ng araw ng kapanganakan at kamatayan na sumisimbolo sa kung ano ang naging BUHAY mo at kung ano ang iyong mga naging kontribusyon noong hindi ka pa kinakain ng lupa.

At ang mga Nanalo Ay...

Dahil tapos na ang month-long celebration ng ikalawang taon ng aking walang kakuweta-kuwentang tambayan, ipakikilala ko na sa inyo ang mga nagwagi sa aking munting pakontes:

ANG PICTURE NG DEKADA - "BUWAN NG NUTRISYON"

309 FB Likes

Padala ni RAQUEL LAO