"Isa kang Batang Nineties kung natakyut ka sa mga Teletubbies."
Hindi ko alam kung paano ako napadpad sa lugar na iyon - luntian ang kapaligiran, dinig na dinig ko ang mga huni ng ibon, at ang daming mga bulaklak na humahalimuyak.
Pahiga na sana ako sa damuhan nang makita kong may mga papalapit sa akin na mga nilalang na mukhang aliens na kasama sa United Colors of Benetton. Habang patungo sila sa akin ay napansin ko ang mukhang engot nilang pagtakbo at unti-unti kong narinig ang mala-abnoy na pagsambit nila ng "EH-OH! EH-OH! EH OH!".
Tumakbo ako papalayo sa kanila. Sobrang bilis na halos sasabog na ang aking dibdib sa paghinga. Malas ko lang at ako ay natalisod sa pesteng batuhan. Nang maabutan nila ako ay bigla silang pumalibot sa akin at sabay-sabay na nagsabi ng "UH-OH!".
Biglang may humampas nang mahina sa aking mukha. Isa, dalawa, tatlo, apat.
"Kuya, gising ka na. Nood tayo ng teevee.", narinig kong lambing ng tatlong-taong gulang kong utol na si Carlo.
Salamat at panaginip lang pala. Epekto lang siguro ng gin pomelong ininom namin kagabi.
Nang mabuo na ang aking diwa habang nakahiga pa rin sa aming sofa ay naaninag ko ang palabas sa telebisyon. Napasigaw ako ng malakas na "Waaahhhhhh......".
Taena, nagkatotoo 'yung bangungot ko!
