...Nanonood Kami ng "Superbook" at "The Flying House"

Sabi ng matatanda, puro kalokohan lang daw ang mapupulot sa mga cartoons na napapanood sa teevee.

Nang ipalabas sa GMA 7 ang dalawa sa mga pinakapaborito kong animated shows noong ako ay bata pa, nag-iba ang ihip ng hangin. Sino ba namang magulang ang hindi matutuwa kapag nalaman mong mga kuwento mula sa Banal na Biblia ang tinututukan ng mga anak mo sa telebisyon?

Unang ipinalabas ang "Superbook" sa Japan noong October 1, 1981 at nagtapos noong March 29, 1982 na may 26 episodes. Ito ay bumalik sa ere bilang "Superbook II" mula April 4, 1983 hanggang September 26, 1983 na may 26 episodes. Sa pagitan ng dalawang seasons ay ipinalabas naman ang "The Flying House" mula April 5, 1982 hanggang March 28, 1983 na may 52 episodes. Ang mga ito ay ginawa ng Tatsunoko Productions para sa distributor na Christian Broadcasting Network na nakabase sa Tate.

I, Zombie

Sa record bar ng SM Cubao, nagtanong ako sa magandang sales lady na mukhang pisara ang mukha dahil sa kapal ng foundation.

Miss, meron na ba kayong bagong album ng White Zombie?

Ah meron na. Ang dami naming stock nito kasi ang daming bumibili. Teka kukunin ko.

Napaisip ako ng 2.5 milliseconds dahil hindi naman pangmasa ang mga kanta ng satanistang grupong pinakikinggan ko.

Pagbalik niya ay kitang-kita ko sa kanyang mukha ang excitement na maipakita sa akin ang kanyang bitbit na cassette tape - isang kopya ng "No Need to Argue (1994)", ang pangalawang album ng THE CRANBERRIES.

Ano ito?!

Sabi mo "Zombie". Diyan galing 'yung "In your he-head, in your he-he-he-head, sombe, sombe..."

Ngeee!! Ate, 4:30 na ba? Ang TV na ba?!

...Nanghuhuli at Nagsasabong Kami ng mga Gagamba

Noong hindi pa uso ang mga selepono, tablets, at kung anu-ano pang mga gadgets ng makabagong totoy at nene, ang mga bata ay marunong pang maglaro sa mga lansangan at bakuran ng kanilang mga kapitbahay. Mayroong naghahabulan. Nagtataguan. Naghihiyawan. May madalas na asaran na nauuwi rin sa madalas na suntukan.

Wala pang ibang puwedeng paglibangan noon kaya bukod sa pagba-Batibot at paghihintay sa panty ni Annie, ang mga kabataan ay madalas tumambay para makipaglaro sa mga kapwa-bata. Ang social network noon ay wala sa kuwadradong mundo ng cyberporn at DOTA kundi nasa labas ng bahay.

Houston, We Have a Whitney

WHITNEY ELIZABETH HOUSTON

August 9, 1963 - February 11, 2012

Ako ay isang Batang Nineties na may malaking respeto sa isa pang dekadang aking kinalakihan, ang Eighties. Kahit na wala pa ako sa "kamunduhan" noong mga panahong iyon ay may muwang naman na ako sa kung anu-anong pakulo ng mga "Regal Babies", sa "That's Entertainment", at sa iba pang "coolness" na napanood niyo sa pelikulang "Bagets". Kahit na hindi masyadong maintindihan ng uhugin kong kukote ang mga pinaggagawa ng sangkatauhan noon ay ramdam kong napakasaya ng Dekada Otsenta dahil isa ako sa mga napapasawsaw-sayaw sa dance-pop song na "How Will I Know", ang third single mula sa 1985 album ni Whitney Houston na nagpakilala sa kanya sa MTV audience.

Sampu't Sari: Cabring Cabrera ng Datu's Tribe

ERIC "CABRING" CABRERA

Rakistang Aktibista

Nasa third year high school ako nang marinig ko sa noo'y sikat na sikat na LA105.9 ang kantang "Praning". Sa totoo lang, talaga namang nakakapraning ang chorus nitong "O hindi, hindi ako, hindi ako, baka sila, baka sila ang hinahanap niyo, hinahanap niyo ay nawawala!" kaya ang sarap pakinggan at ulit-ulitin. Maingay. Matindi ang liriko. Hindi na ako nagtaka nang masungkit nito ang number one spot  ng  "Alternative Filipino Countdown" na tumagal ng anim na Linggo. Ayaw itong naririnig ni ermats kaya alam kong papatok ito sa mga Batang Nineties na tulad ko.