Nalasing sa Cali-tuhan

"Isa kang Batang 90's kung isa ka sa mga nag-akalang nakakalasing ang Cali."

Sino ang nagsasabing walang beer dito sa Saudi?

Noong isang gabi lang ay nayaya ako ng mga kasama ko na uminom ng Budweiser. Yup, ang famous beer na iniindorso ng mga palaka ay nandito rin sa Middle East. Oo maniwala ka, may serbesa dito sa disyerto. Napakaraming pagpipilian sa mga grocery stores - bukod sa Bud ay mayroon ding Heineken at San Miguel. Malayang nakakabili ng case-case na beer dito sa lupain ng mga kamelyo dahil NAB o non-alcoholic beer naman ang mga ito. Paksyet, malalasing ka ba naman sa ganito? Sabi nila ay may "tama" rin daw ito kapag nakarami ka (mga isang drum siguro). Pero sa halip na "tama" ay "mali" lang ang nakuha ko. Panay lang ang ihi ko sa huli at inantok sa kabusugan hanggang sa makatulog.

Naalala ko tuloy bigla ang kuwento ng taga sa'min na isang ex-Saudi. Ibinibida niya kasi na ang ng wine daw ay gawa sa grapes kaya puwede kang malasing kapag kumain ka nito nang marami. Nakipagdebate ang barkada ko at tinanong siya kung nakakalasing daw ang pagpapak ng isang dosenang kahon ng Sun-Maid Raisins! Ginatungan naman ng isa pang borokoy ng tanong na "Nakakalasing din ba'ng kumain ng maraming kanin? 'Di ba doon galing ang rice wine?". Natapos ang debate after twenty years nang pataubin sila ni San Miguel.

Minsan na akong nagkaroon ng parehong karanasan ako tungkol sa "make believe" na kalasingan. Malamang ay hindi lang ako ang nakaranas nito kundi ang lahat ng mga Batang Dekada NoBenta. Mid-Nineties nang unang lumabas ang Cali Shandi na gawa ng San Miguel Brewery. Take note, may naka-tag pang "shandy" sa beverage na ito. Ayon sa aking kumpareng Wiki, ang ibig sabihin ng shandy ay "beer flavored with ginger ale or carbonated lemonade". Sa ibang bansa, may mahinang alcohol content ito pero sa kaso ng Cali sa Pinas, isa lang itong refreshment na walang halong pampalasing. Ayon sa iba, meron daw alkohol ito pero sobrang hina na hindi sasayad sa iyong nasusunog na baga.

Isang hapon noong nasa high school pa ako ay nagyaya ang promotor na kaibigan kong si Nikki na tumambay sa kanila. Magiging exciting daw 'yun dahil mag-iinuman kami habang nanonood ng pelikula sa kanilang hi-tech na VHS player. Palibhasa ay nasa edad kami ng curiosity ay pumayag kaming sumama sa kanilang bahay na hangout place ng tropa. Timing at wala ang kanyang parents kaya madali naming nagawa ang binabalak namin.

Bumaha ng pulutan. Siyempre first time kaya dapat memorable. Nang binuksan na ang mga cute na  kulay green na bote ay nag-aalangan kaming tunggain ang laman nito. Inamoy muna. Hmmm, mukhang matamis naman. Kinunsensya ang mga sarili namin at tinanong ang bawat isa na kung tama ba ang gagawin namin na habang pinag-aaral kami ng mga magulang namin ay nandoon kami at nagsisimulang matutunan ang art of drinking. Walang epek ang kunsensiya ng Safeguard na ginagamit ng pamilya ko sa paliligo kaya sumabay ako sa pagtaas ng bote at sumigaw ng "Kampay!".

After maubos ang isang bote ay lumalakas na ang tawanan. Humahaba na ang kuwentuhan. Dumarami na ang madaldal sa pagkukuwento. Ito na siguro sa loob-loob ko ang napi-feel ng mga nakikita kong sunog-baga sa kanto namin kapag may session sila. Pero hindi eh, wala naman akong naramdamang kakaiba during that time. Ang iba naming kasama, sumasakit na raw ang mga ulo at nahihilo. 'Ang iba naman ay nasusuka. Samantalang ako, parang wala lang. Feeling ko tuloy noon ay may abnormal powers ako sa dugo na nanggaling pa sa mga ninuno kong tomador. Para hindi mapahiya, nakigaya nalang ako sa mga inaarte ng mga tropa. Hanggang sa nagdesisyon na kaming maghiwa-hiwalay ng landas dahil baka maamoy kami pag-uwi.

Pagdating sa bahay ay tinanong ako ng utol kong si Pot kung saan ako galing at bakit ako ginabi. Hindi naman siya ang erpats ko kaya sinagot ko lang siya ng "Uminom kami ng Cali". Nagulat siya dahil nasubukan ko nang uminom ng inaakala naming beer. Sabi ko sa kanya na huwag ako isumbong kina ermats dahil siguradong mapapagalitan ako.

Sa mga kaibigan ko naman sa Mangoville ay natutunan din naming magkaroon ng bonding moments kasama si Cali. May pinupuntahan kaming tindahan sa fourth avenue na nagtitinda ng Cali sa mga minors. Paalala nga lang ni Manang na magtago sa dumadaaang mga pulis at mga barangay tagay tanod para walang bulilyaso. Si Nezelle, ayaw niya ng Cali. Ang binibili niya ay Q Shandy na gawa ng Asia Brewery. Mas matapang daw ang tama nito at mas madaling makalasing. At tulad ng dati, umuwi kaming lasing (lasingan).

kung nakakalasing ito, bakit puwede ang mga menor-de-edad?

Siyempre nawala na ang Cali sa dugo namin nang makilala na namin si SMB, ang pulang kabayo, at si ginbulag. Naging chaser o panghalo nalang namin ang shandy sa mga hard liquor drinks namin. Hindi ko alam kung ano ang meron noong mga panahong iyon at kumalat sa sangkatauhan na nakakalasing ang Cali. Siguro dapat ay isinama ko ang inuming ito sa entry kong "Manananggal ng Lakas" na tungkol sa mga urban legends noong panahon namin.

Kung titingnan ang litrato sa itaas, ang Cali ay isang "Sparkling Pineapple Drink". Mga kababayan, kaibigan, at masugid na tagasubaybay, ayoko sanang sirain ang mga karanasan niyo pero nararaapat lang na sabihin ko sa inyo na walang nalalasing sa Cali!