Pakanton Ka

"Isa kang Batang 90's kung isa ka sa mga unang nakatikim ng instant pancit canton."

Kapag beerday natin ay madalas na nating marinig sa ating mga dabarkads ang “Happy birthday! Pa-kanton ka naman!”. Parte na kasi ng kulturang Pinoy ang pansit sa tuwing may mga okasyon tulad ng kaarawan. Sinisimbulo raw kasi nito ang “long life” kaya dapat tayong maghanda nito sa ating special day. Kung hindi man pansit ay puwede rin namang spaghetti o kahit na anong putaheng noodles ang pangunahing sangkap.

Alam lahat nating mga Pinoy na hindi sa atin nagmula ang pansit. Inangkin lang natin ang pagkaing ito mula sa mga singkit. Ang salitang pansit ay galing sa Hokkien na “pian i sit” meaning “something conveniently cooked fast”. Kung ikukumpara mo ang luto natin sa luto nila, malaki ang pagkakaiba.

Mahilig ako sa mga noodles, lalo na ‘yung mga instant. Epekto yata ito ng “Royco” na madalas pinapakain sa akin kapag may lagnat noong ako ay bata pa. Isa pa sigurong dahilan ay ang mga pasalubong na “Nissin Cup Ramen” ng mga japayuking pinsan ng pinsan ko. Nakakaadik ang “junk food” na ito kahit na sinasabi ni ermats dati na bawasan ang pagkain dahil magkakaroon ako ng UTI.

Ang unang instant noodles na tinawag na “Chikin Ramen” ay nai-market ng Taiwanese na si Momofuko Ando noong August 5, 1958 na panahon ng Japanese Colonization . Ang una namang instant cup noodles na ginawa ng Nissin ay lumabas noong 1971. Ayon sa isang poll noong 2000, ang cup noodles ang pinili nilang “Most Important Japanese invention of the Century”. Pangalawa lang ang Karaoke na kabayan natin ang unang nakapagparehistro o patent.

Dalawa ang klase ng instant noodles – mayroong may sabaw at mayroon namang tuyot. Depende sa mood ko ang pagkain ng mga ito. Kapag may hangover sa umaga, ‘yung may sabaw ang binabanatan ko. Mas masarap kung medyo maanghang para tulo ang sipon. At kung meryenda lang naman, mas gusto ko ang instant pancit canton.

Kung ang toothpaste ay may Colgate, mayroong Lucky Me! Pancit Canton ang instant fried noodles! Sigurado akong lahat ng mga Batang 90's ang unang nakatikim ng pambihirang pagkain na ito dahil November 1991 unang ibinenta ng Monde Nissin ang LMPC. Hindi pa ganun kasikat ang Lucky Me! noodles. Naaalala ko dati na kasama lang siya sa mga relief goods na ipinamimigay kapag may kudeta sa tapat ng lugar namin sa Crame. Magkahanay sila ng "Payless" na medyo mura pa kumpara sa naghaharing "Maggi" na paborito ko naman dahil sa mga stickers at iba pang laruan na makukuha sa loob nito.

Tandang-tanda ko pa noong una kong napanood sa Lunch Date ang tamang pagluluto nito. Si Toni Rose Gayda pa ang kasama ng kinatawan ng Monde sa cooking demo. Sa loob ng tatlong minuto ay mayroon ka nang pancit canton! Namangha talaga kami ng utol kong si Pot nang makita namin ang cooking show na iyon. Naintriga kami sa nakita kaya nagpabili kami kay ermats noong sumunod na pagpunta sa Uniwide Sales sa Cubao upang mag-grocery. And we lived happily ever after.

Hindi puwedeng mawala ito sa estante ng mga groceries namin. Nagtatrabaho pa si ermats noon sa pribadong pabrika at ang LMPC ay ang isa sa mga paboritong almusal naming magkakapatid sa umaga. Madali lang itonglutuin ito kaya bago pumasok si ermats ay may nakahanda na nito sa aming lamesa. Paggising namin ay luto na ang noodles at hahaluiin nalang ang seasoning. I love you mami, este, mama pala!

Kapag meryenda, masarap naman itong haluan ng nilagang itlog tapos sasabayan ng pandesal o kahit na anong klase ng tinapay. Kung wala kang ulam sa gabi ay puwede ka namang maggisa ng konting gulay na isasama sa dalawang pakete nito. Solb! Kahit sa inuman ay naging pulutan namin ito ng mga ka-tropa ko. Kung medyo gipit para bumili ng Andok’s, LMPC lang ang katapat ni Ginebra San Miguel. Sa mga campinga at mga overnights, hindi mo rin puwedeng kalimutang magbitbit nito sa iyong bacpack.

Marami na ang variations o flavors nito. Simula nang lumabas ang Extra Hot Chili ay parang natabangan na ako sa Original. Panalo rin ang Calamansi at Chilimansi na ginawa naman para makatipid ka na sa pagpiga ng extrang pampalasa. May Sweet Chili rin kaso hindi ko siya trip. Mas nagustuhan ko pa ang lasa ng Adobo Flavor na biglang naglaho dahil hindi nag-click.

Maraming paniniwala sa pagkain ng instant noodles. Taliwas sa Chinese belief na “for long life”, nakakasama raw ang pagkain nito. Sagana raw ito sa sodium at MSG na masama sa katawan lalo na sa mga bato natin. Sinasabi rin daw na nakakapagdulot ito ng bangungot - ito raw ang isa sa mga sinisisi sa pagkamatay ni Rico Yan. Kahit ano pa ang sabihin nila ay wla pa rin namang epekto sa akin dahil naniniwala ako na ang pagkain ng sobra ang nagiging dahilan kung bakit ito nakakasama.

Dito sa Saudi, medyo mahal ang LMPC. Five Riyals para sa tatlong pakete o halos bente pesos sa pera natin. Ngayong OFW na ako ay nasubukan ko nang tumikim ng “imported na lokal”! Okay lang, wala kang magagawa kundi bumili nalang dahil mas pipiliin ng tiyan mo ang makakain ng sariling atin kaysa naman kumain ng kakaibang putahe na galing sa ibang lahi!

This entry is brought to you by Muhmee! Instant Mami Noodles.