Naaalala Mo Kaya

"Isa kang Batang 90's kung napanood mo ang kauna-unahang episode ng MMK na pinamagatang 'Rubber Shoes'."

Dear (Ate) Charo,

Magandang araw sa iyo. Sana ay nasa mabuti kang kalagayan at nawa'y nasa kundisyon na para i-terminate ang paksyet na host ng noontime show niyong Wowowee. Itago mo nalang ako sa pangalang MaBenta dahil ayokong isipin mo na isa akong salesman kapag ginamit ko ang tunay kong pseudonym na "No Benta". Naisipan kong sumulat sa inyo sa pamamagitan ng blog kong ito dahil gusto ko lang malaman mo na isa akong tagahanga ng inyong show.

Ang buhay nating mga Pinoy ay sadyang ma-drama kaya nga bata pa lang ako ay nakikinood na ako sa teevee ng lola ko kapag ipinapalabas ang "Lovingly Yours, Helen" sa siete. Noong ako'y nasa grade six at medyo may isip na ay paborito naman naming magkakapatid ang "Kung Maibabalik Ko Lang" segment ng "Teysi ng Tahanan" o "TnT" (Bakit ba kasi ang hilig ng istasyon niyo na magpauso ng mga acronyms ng show - e.g. TSCS, SNN, PBB, PDA, at ang inyong sarili na MMK?! Sana sa susunod ay iklian niyo nalang ang title para 'di niyo na ginagawaan ng mga initials.). Nang nawala ang mga makabag-damdaming mga shows na ito ay medyo nabawasan ang ka-dramahan namin sa buhay. Kaya nga tuwang-tuwa kami nang unang ipinalabas noong May 16, 1991 ang pilot episode ng MMK. Simula noon ay 'di na kumpleto ang Thursday nights kapag hindi napapanood ang iyakan episode mula sa programa mo.

Nakakaiyak ang una niyong ipinalabas na episode kung saan bida sina Romnick Sarmenta at Vina Morales. 'Di ko makakalimutan ang kuwento ng kamukha kong si Romnick na tungkol sa isang batang social climber na may tatay na metro aide. Gusto niyang magkaroon ng pair of rubber shoes na uso sa kanilang barkadahan kaya pinipilit niya ang erpats niya na bilihan siya nito. Malungkot ang ending dahil naibigay nga ang gusto niya pero namatay naman ang tatay niya. Naalala ko pa ang commercial slash teasers na isinisingit niyo sa ibang shows bago ipalabas ang pilot. Parang inanyayahan niyo ang lahat para makita kung meron bang similarity sa tunay na buhay ng mga televiewers ang ipapalabas sa MMK. Kung mayroon man ay inanyayahan niyo rin ang lahat na magpadala ng kanilang sulat. Sakaling mapipili ang kuwento ng buhay mo ay magkakamit ka ng cash prize na three thousand pesoses.


Malamang, habang binabasa mo itong liham ko ay tumutugtog na sa iyong isipan ang "Gone" ni Jim Chappell. Napakagaling ng musical director niyo dahil sakto palagi ang pagpasok ng instrumental na ito sa mga nakakaiyak na eksena. Mas nakakaantig ang scene kapag naririnig namin ang piece na ito  habang umiiyak ang bida! Akala ko nga dati ay sariling composition ito na ginawa para mismo sa MMK. Lahat yata ng nag-aaral ng piano ay alam tugtugin ang piyesang ito, at siyempre dahil 'yan sa sikat niyong programa!

Charo, naaalala mo pa kaya 'yung sangkaterbang sulat na ipinadala ko sa inyo? Nakailang sulat ako tungkol sa pagkamatay ng aso naming si Cindy. Tapos 'yung pagkamatay ng aso naming si Poochie. Tapos 'yung sa aso naming si Ponggo. Umasa ako na maipapamahagi ko sa buong mundo ang pagmamahal naming magkakapatid at pamilya ko sa mga aso naming inalagaan kaso ni minsan ay hindi mo ako napagbigyan. Ano ba talaga ang criteria para maipalabas sa MMK?!

Ang first episode niyo ay may title na "Rubber Shoes", obviously dahil ito ang gustong makamit sa buhay ng bida. Ang mga sumunod ng episodes ay may title rin ng ibang bagay na related sa istorya. Actually, isa ito sa mga nagpaiba sa show niyo, ang mga titles na ginagamit niyo. Isa ito sa mga inaabangan naming magkakapatid kapag tapos na ang programa. Minsan ay nagpupustahan pa kami nila ermats, erpats, at ng mga utol ko kung sino ang magiging tama. Wais ang move niyo ngayon na gawing pa-contest sa text ang paghula sa title.

Ang dami naming pinagsaluhang iyakan ng mga kasama ko sa bahay. Lagi naming pinagtatawanan ni utol Pot ang pagluha at paghagulgol ni mama sa mga episodes niyo. Madalas kasi ay palihim pa siyang umiiyak at ayaw magpakita sa amin na tumutulo ang luha. Pero ang totoo, kaya kami nagtatawanan ay ayaw din naming maiyak at makitang unti-unting tumutulo ang uhog!

Hindi ko maalala ang mga titles ng mga paborito kong episodes. Sorry Charo pero nasobrahan na yata ako sa pagkain ng pork, beef, at shrimp kaya may sakit na akong kalimot. Pero ganun pa man ay masasabi ko pa ring da best ang story na bida si Jaclyn Jose kung saan isa siyang prosti sa Olongapo. Gusto na niyang magbago kaya nagpaturo siya sa isang teacher. At nang paalis sa sila papuntang Amerika magdadala sana siya ng set ng lapis sa guro pero may nakaaway siyang tambay at ito ang ipinangsaksak sa kanya. Paborito ito namin nila  Pot at pinsan kong si Bambie. Akala ko ay "Lapis" ang title nito pero nang i-search ko kay pareng Google ay iba ang lumabas na story sa ganitong title. Isa pang paborito ko ay ang episode tungkol sa ketong na ang setting ay sa Palawan. Doon namulat ang isip ko na puwede naman palang makisalimuha sa mga taong may ganitong sakit. Correct me if I am wrong, pero si Spencer yata ang bida  dito. Ayus din ang episode tungkol sa AIDS na bida naman si Fanny Serrano. Sana ay magkaroon kayo ng archives ng complete lists ng episodes niyo dahil sa 904 (as of November 1, 2008) na nagawa niyo ay imposibleng maalala pa naming lahat ang mga ito.

Sa paglipas ng Dekada No Benta, marami ring episodes akong nagustuhan at ang dalawa rito ay bida ang kamukha ko ring si John Lloyd Cruz. Hindi ko rin alam ang title pero tungkol ito sa isang adik. Pang-award ang acting dito ni Popoy. Hindi mo tuloy alam kung adik ba talaga siya sa totoong buhay. Ang galing rin ng acting niya sa "Skating Rink" na tungkol naman sa isang special child na magaling sa skating. Hinanap ko talaga ang tunay na tao ng istoryang ito sa Megamall. May maganda rin daw na episode entitled "Blusa" na bida naman si Angel Locsin kaso ay hindi ko ito napanood. Naging controversial pa nga daw ito dahil wala naman daw talagang ganung character na nag-aral sa UPLB. Totoo ba ito Charo?

Inaabangan ko rin lahat ng mga special episodes niyo magmula anniversary, Lenten, Christams, Halloween, at kung anu-ano pa. Sigurado kasi na ang bida sa mga ito ay mga big time artists tulad nila Dolphy, Ate Vi, Sharon, at Lorna T.! Napanood ko rin ang "The Movie" niyo na ipinalabas noong 1994 at pinagbidahan naman nila Aiko Melendez, Richard Gomez, at Chin-chin Gutierrez.

Charo, ang pagiging mahinahon at malumanay mo sa paglalahad ay walang kapantay. Ramdam na ramdam ng bawat manonood ang mga binibitiwan mong salita bago matapos ang palabas. Hindi ka nagpapayo pero inilalahad mo lang ang mga aral na mapupulot sa buhay ng iba. At 'yun ang isa sa mga dahilan kung bakit naging effective ka at tumagal ng 18 years (and counting) ang iyong show. Sana ay 'di kayo magbago (pero baguhin niyo na sana ang style ng transition ng camera at mga angles kapag ikaw na ang nagsasalita) at marami pa kayong mai-share na kuwento ng buhay ng iba. 'Yan ang pastime nating mga Pinoy, ang pakialaman ang buhay ng may buhay!

Hanggang dito nalang at lubos na gumagalang.


MaBenta


P.S.

Please text NOBENTA_TITLE_MMK  and send to 2366 for a chance to win nothing