tag:blogger.com,1999:blog-57013121652202833582024-03-28T15:35:15.352+08:00NoBentaReminiscing the 90's DecadeNoBentahttp://www.blogger.com/profile/07938468205752878166noreply@blogger.comBlogger204125tag:blogger.com,1999:blog-5701312165220283358.post-73856829902646632852013-06-02T19:33:00.002+08:002019-10-30T10:58:41.333+08:00KM 19 EDSA<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://deonfernandez.com/here-lies-club-dredd/" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8u6qjgzNsh7ZqdlISYn8Tkdvc51mfVVMYwWvaEseOYNLfqOFYwS8EXhI2m_7pRjK3A5kzDDIg9wilZYU-P6XUqKqI7Z6okOEGLiO-ddzfzY0XA-ecZhnTghXf7qcRjFAWbv1MTo3l2Ds/s400/km+19.jpg" width="278" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<blockquote class="tr_bq">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: #f1c232;"><b><i>"Isa kang Batang 90's kung alam mong ang Club Dredd ay ang mecca ng mga banda noong Dekada NoBenta."</i></b></span></span></div>
</blockquote>
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ang tunay na Pinoy sa isip, sa salita, at sa gawa ay alam na ang Kilometer Zero ay nakatirik sa tapat ng bantayog ni Pepe sa Rizal Park. Bata pa lang tayo ay naituro na ito ng ating mga guro sa <b><a href="http://noongakoaybatapa.blogspot.com/2012/03/kinakarir-ko-ang-mga-school-projects-sa.html" target="_blank">HeKaSi</a></b>. Ito ang palatandaan sa mapa kung saan sinusukat ang distansya ng mga lalawigan at iba pang mga lugar sa Pilipinas. Kung hindi mo ito alam, Pinoy ka pa rin naman dahil nababasa mo pa ang palabok kong walang kwenta; malamang ay absent ka lang sa klase noong itinuro ito sa eskwelahan.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Sa hindi kalayuang lugar mula sa Luneta ay matatagpuan ang kahabaan ng EDSA kung saan matatagpuan naman ang pinakasikat na marker noong Dekada NoBenta, ang <span style="color: #990000;"><b>KM 19</b></span>. Dito nakatayo noon ang bar na nagpatibay ng pundasyon ng <b><a href="http://no-benta.blogspot.com/2009/08/tone-def-collection-rock-revolution.html" target="_blank">Pinoy Underground Scene</a></b> noong Nineties, ang <span style="color: #990000;"><b>CLUB DREDD</b></span>.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10151353600916372&set=gm.576410349059629&type=1&theater" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifrv1vZLroJe5LX-0G-WksqQG8GiyRWJX_ytVs4l1ApVtR-eSHLAIBOwp7gyFV8-7jwM6yFSMkdwh27cedlNGP38Mr8LV2kr3-5gdizrmsk4JM9Y-mLElWXQ1bBWuEYuMYVRzfvAyXSN8/s400/379782_10151353600916372_1387042916_n.jpg" width="290" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Hindi ko na naabutan ang unang Dredd na nasa Timog Avenue. Hindi pa kasi sanay ang tenga ko noon sa ingay dahil si <b><a href="http://no-benta.blogspot.com/2009/12/smells-like-andrews-spirit.html" target="_blank">Andrew E.</a></b> pa lang ang pinapakinggan ko noong mga panahong iyon. Una silang nagbukas noong <span style="color: #990000;"><b>December 8, 1990</b></span> sa ilalim ng pamamahala nina Skavengers' drummer <span style="color: #990000;"><b>Patrick Reidenbach</b></span> at Scavengers' manager <span style="color: #990000;"><b>Robbie Sunico</b></span>. Ipinangalan nila ito sa kanilang paboritong comic book character na si Judge Dredd. Pinalitan nila ang Red Rocks matapos itong magsara. Ito ang naging tambayan ng mga nilalang na hayok sa rakrakang bato at ilan sa mga regular na tumutugtog dito ay ang <b><a href="http://no-benta.blogspot.com/2011/06/eraserheads-ultimate-music-challenge.html" target="_blank">Eraserheads</a></b>,<b> <a href="http://no-benta.blogspot.com/2010/04/anak-ka-ng-ina-mo.html" target="_blank">The Youth</a></b>, Afterimage, Ethnic Faces, Anno Domini (Mutiny),Athena’s Curse (Alamid), Grace Nono, Joey Ayala, Bazurak (na pinagmulan ng <b><a href="http://no-benta.blogspot.com/2011/12/samput-sari-panayam-kay-japs-sergio-ng.html" target="_blank">Rivermaya</a></b>), Color It Red, The Wuds, Razorback, <b><a href="http://no-benta.blogspot.com/2011/12/samput-sari-panayam-kay-wolf-gemora-ng.html" target="_blank">Wolfgang</a></b> at <b><a href="http://no-benta.blogspot.com/2012/03/tunay-na-kulay-ng-salamin.html" target="_blank">Advent Call</a></b>. Maganda na sana ang lahat ngunit nagkaproblema ito sa pananalapi na naging dahilan upang sila ay magsara noong <span style="color: #990000;"><b>February 1993</b></span>.<br />
<br />
<a name='more'></a></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: center;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRmqyLs4irkJt94hDwc_LnMLuxyzeAgis-IBiePL4eYy88sVqaPf60zm5Od4gjTKDbew8euRf4v-lQgCKNCsU9LKKtFQq31NbbjjigrXgid5g1JbIoNPZWe8ka0vrcYF2sNJHgDSEUOpY/s1600/tungaw+at+dredd+km+19.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="280" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRmqyLs4irkJt94hDwc_LnMLuxyzeAgis-IBiePL4eYy88sVqaPf60zm5Od4gjTKDbew8euRf4v-lQgCKNCsU9LKKtFQq31NbbjjigrXgid5g1JbIoNPZWe8ka0vrcYF2sNJHgDSEUOpY/s400/tungaw+at+dredd+km+19.jpg" width="400" /></a></div>
<i>grupong Tungaw sa lobby ng Dredd EDSA</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Kapag nasa dugo ng isang tao ang pag-ibig sa musika, hindi ito kailanman mapipigilan ng kung anong problema. Kaya noong <span style="color: #990000;"><b>January 1994</b></span>, halos isang taon mula nang ito ay magsara sa Timog, ay muling nagbukas ang Club Dredd. Hindi na sa dating lugar kundi sa mas malaking venue sa EDSA malapit sa Cubao. Sa kasagsagan ng Pinoy Rock, dito nadiskubre ang mga grupo tulad ng Teeth, <b><a href="http://no-benta.blogspot.com/2012/02/samput-sari-cabring-cabrera-ng-datus.html" target="_blank">Datu's Tribe</a></b>, Put3Ska, Parokya Ni Edgar, Tribal Fish, <b><a href="http://no-benta.blogspot.com/2009/08/never-mind-bollocks-heres-90s-best-gigs.html" target="_blank">Sugar Hiccup</a></b>, at Greyhoundz. Isama mo pa ang kataas-taasan at kagalang-galangang <b><a href="http://no-benta.blogspot.com/2011/07/yeah-no.html" target="_blank">Yano</a></b> at ang <b><a href="http://no-benta.blogspot.com/2012/01/samput-sari-renmin-nadela-ng-agaw.html" target="_blank">Agaw Agimat</a></b>.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Napakarami kong masasaya at astig na alaala sa Dredd. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Malapit lang ito sa Crame na lugar namin kaya nilalakad lang ng aming tropa papunta doon. Noong nahilig na ako sa maingay na musika ay itinaga ko sa bato na kailangan kong mapasok ang tambayan ng mga tunay na rockers o "<b><a href="http://no-benta.blogspot.com/2009/08/pag-ibig-koy-metal.html" target="_blank">metal</a></b>".</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Hindi ko matandaan kung kailan at ano ang una kong gig na nadaluhan sa Dredd pero sigurado akong namangha ako sa pagkawala ng iniisip kong misteryo ng lugar na iyon. Hindi siya ganun ka-sikat pero madalas na napag-uusapan.<br />
<br />
Sa labas pa lang ay makikita mo na ang mga bouncers na malalaki ang katawan na taga-check (kuno) kung menor de edad ka pa at ng iba pang seguridad. Natatandaan kong may pagkakataon na hindi nila ako pinapapasok dahil sa ako daw ay baby face. Dumating ang araw na naging kaibigan na namin sila dahil sa dalas nilang nakikita ang aming mga pagmumukha.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzr2RFxe1_jLRcK-39jPZ08_VakXJgh9IN7PeA2YZYsLJjoMTbrPshM_o3ek3dud3LdwoUOBaxeLIM5Q61kMkU9Mpzc-PjwXsqroSD693iAodNuRzBoCmf0iTM_WVAvwRUcQywWxFbiDg/s1600/dreddaugsked.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzr2RFxe1_jLRcK-39jPZ08_VakXJgh9IN7PeA2YZYsLJjoMTbrPshM_o3ek3dud3LdwoUOBaxeLIM5Q61kMkU9Mpzc-PjwXsqroSD693iAodNuRzBoCmf0iTM_WVAvwRUcQywWxFbiDg/s400/dreddaugsked.jpg" width="298" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<i> andun kami (<b><a href="http://www.rakista.com/demofrommars" target="_blank">Demo From Mars</a></b>) August 9</i></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Makikita sa lobby ang mga posters ng ibang banda. Agaw-pansin ang litrato ng mga miyembro ng RHCP na nakahubad maliban lang sa suot na medyas sa kanilang mga etits. Nasa gitna ng dingding nito ang <span style="color: #990000;"><b>Dreddsked</b></span> kung saan makikita ang mga tutugtog sa buong buwan. Madalas kaming kumuha ng kopya ng sked upang malaman ang gig ng mga paborito namin tulad ng Askals.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Nasa lobby din ang bar kung saan, ayon sa kaibigan kong si Michelle Rufo, ay puwedeng umorder ng "<span style="color: #990000;"><b>Adios Motherfucker</b></span>", isang inuming naimbento ng isa sa mga may-aring si Robbie. Naririnig ko sa mga kuwento na kaya ganito ang pangalan nito ay siguradong "blackout" daw ang aabutin ng taong lalagok nito. Totoo man o hindi, wala pa akong bayag at pera noon para subukan ang maalamat na toma. Trade secret ang inuming ito na parang isang episode sa <b><a href="http://no-benta.blogspot.com/2010/06/aye-carumba.html" target="_blank">The Simpsons</a></b>, ang "Flaming Moe".</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Meron ding mga mesa sa labas kung saan pwede kayong mag-inuman at kumain. Hindi ko lang alam kung kumikita ang kanilangbar sa pagtitinda ng mga pagkain dahil meron namang tapsihan at gotohan sa gilid ng Club Dredd. Doon kami madalas umorder ng lugaw at tokwa bago kami manood o tumugtog.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Astig ang salaming bintana na tumatanaw sa EDSA na may disenyong mukhang liquid paper ang ginamit na pintura. Hindi ko alam kung talagang pinahintulutan ng Dredd na gawin itong parang "freedom wall" dahil ang daming kung anu-anong vandal mula sa mga pumupunta doon ang nakasulat o nakaukit doon.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Kapag pumasok ka na sa loob kung saan ginaganap ang tugtugan ay para ka na ring pumasok sa pugon dahil sa init at sa kapal ng usok. Siguradong pagpapawisan ka dahil sa mahinang aircon at magmumukhang panabong na manok dahil sa usok ng sigarilyo. Ang mga tray ng itlog ang ginamit sa kisame upang magsilbing soundproofing ay nakabawas sa lamig na pumapasok sa silid. Hindi ka na magugulat kung may makikita kang mga kalalakihang nakahubad ng pang-itaas na mukhang mga galing sa inuman sa kabilang kanto ng mga sunog-baga! Maliit lang ang venue kaya isa nga ito sa mga nanganib na maipasara matapos ang trahedya ng <b><a href="http://no-benta.blogspot.com/2010/07/panic-at-disco.html" target="_blank">Ozone Disco</a></b> dahil sa fire exit. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwdRruP_lsznSTGKipSGfjlC-K7AENNnasr-uHmnQ4KKhMTGzWVvagy3uVujIxBn1sSpMiHyAveben_UGeJCj56pG7ui8Cap450iUVz34Q7m2xRM75x5AoxsHxEMCgns8hbmtSXWGN7Lo/s1600/02.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="278" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwdRruP_lsznSTGKipSGfjlC-K7AENNnasr-uHmnQ4KKhMTGzWVvagy3uVujIxBn1sSpMiHyAveben_UGeJCj56pG7ui8Cap450iUVz34Q7m2xRM75x5AoxsHxEMCgns8hbmtSXWGN7Lo/s400/02.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<i>ang grupong kinabibilangan ko kasama sila Joe, Pot, Badds, at Geline</i><br />
<i><br /></i>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3PIW8o1wS7uQQRAVVTaL3tlCg9ipJqIo-6Rql8RWwACXiGDgB_6Z1OzLUrAwOD6KI-Mygq4EDl7__nwTtCneI7DA-CGw0KWVu9r4g_N6YIH0rhPShSz9kyelQDpBWm933a3uFam-3JCo/s1600/ALBERTO+SA+DREDD+04.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="555" data-original-width="426" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3PIW8o1wS7uQQRAVVTaL3tlCg9ipJqIo-6Rql8RWwACXiGDgB_6Z1OzLUrAwOD6KI-Mygq4EDl7__nwTtCneI7DA-CGw0KWVu9r4g_N6YIH0rhPShSz9kyelQDpBWm933a3uFam-3JCo/s640/ALBERTO+SA+DREDD+04.jpg" width="490" /></a></div>
<i>Feb 1996 Dreddsked - First time ng DFM!</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ang naabutan ko nang pintura ng mga dingding at entablado ay kulay itim na may disenyong yellow traffic o pedestrian lines. Pinangarap kong maging ganito ang kulay ng pangarap kong kuwarto. Ang template ng una kong 90's blog sa multiply, iginaya ko sa disenyo ng Dredd.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQJtM2k_HcRtZK3f767OoEWU84W1oXxIhm6UyRc6vBKFmslXEE8H1tyCE6ehgTrEQ4Tbt26i7_8ZCF2vHFxaSKdfAyUCAd4b0YM0tfSQVgLibLvP7ChSjNJIQkWeO2Hgd7WzR0AHnZ6lo/s1600/mushroomatalberto1syear.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQJtM2k_HcRtZK3f767OoEWU84W1oXxIhm6UyRc6vBKFmslXEE8H1tyCE6ehgTrEQ4Tbt26i7_8ZCF2vHFxaSKdfAyUCAd4b0YM0tfSQVgLibLvP7ChSjNJIQkWeO2Hgd7WzR0AHnZ6lo/s320/mushroomatalberto1syear.jpg" width="135" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Una kaming nakatugtog sa Dredd matapos naming mapilit si Mang Jun na isingit kami sa pangalawang gig ng "<span style="color: #990000;"><b>Alberto sa Dredd</b></span>". Siya ang pamosong may-ari ng Alberto Studio, isang praktisan ng mga banda sa Annapolis, Cubao kung saan nag-ensayo ang mga bigatin (noong hindi pa sila sikat) tulad ng Eraserheads, Parokya ni Edgar, Advent Call, at napakarami pang iba. Ako ang gumagawa ng kanyang mga posters at suki kami ng kanyang rehearsal studio kaya naging malapit kami sa kanya. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Malaki ang pasasalamat namin kay Mang Jun dahil ang gig na iyon ang nagbukas sa amin ng pintuan upang makatugtog ng napakarami pang ulit sa Dredd. Kung hindi sa gig na iyon ay hindi namin makakausap si Patrick Reidenbach na nagsabing may potensyal ang banda namin ngunit kailangan naming gumawa ng mga sariling awitin at hindi lang puro cover ng <b><a href="http://no-benta.blogspot.com/2012/06/world-is-vampire.html" target="_blank">Smashing Pumpkins</a></b> at Hole.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj077Px8LU6iRkNUhcXSWJD40ZI9Ba7SOe_oHpyOden3ysX4e5vCmN-DXZ_SDs3Bo7RCCb0RGp29BHVP2LVE24UsSioZ81CfhEfS_FVIz905Ap9fOePzpiSNrlEzIMTJIwBJkpEM2Y91gM/s1600/legallyillegalatdredd021798.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj077Px8LU6iRkNUhcXSWJD40ZI9Ba7SOe_oHpyOden3ysX4e5vCmN-DXZ_SDs3Bo7RCCb0RGp29BHVP2LVE24UsSioZ81CfhEfS_FVIz905Ap9fOePzpiSNrlEzIMTJIwBJkpEM2Y91gM/s200/legallyillegalatdredd021798.jpg" width="111" /></a></div>
Naging tambayan namin ang Dredd kahit na wala kaming mga gigs. Madalas ay pumupunta kami doon upang makipagkwentuhan sa mga kakilala. Ginagawa naming hangout ang lugar na iyon upang mag-soundtrip. Nagawa pa nga naming makipag-inuman sa labas nito kasama ang miyembro ng ibang banda tulad nila Louie, Rommel, Kino, at Emerson ng Askals. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ang pinanghihinayangan kong gig sa Dredd ay noong dumalaw si idol at tukayong Jason Newsted upang i-promote ang kanilang album na "Load". Nakipag-jam siya sa Electric Sky Church, Wolfgang, Datu's Tribe, at Razorback! Hinangaan niya ang magkakapatid na Dela Cruz. Sayang at hindi kami nabalitaan, na-miss ko talaga ang kalahati ng buhay ko bilang musikero at tagahanga.</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<center>
<object height="315" width="430"><param name="movie" value="https://www.youtube.com/v/xv9PCPKeFCY?hl=en_US&version=3&rel=0"></param>
<param name="allowFullScreen" value="true"></param>
<param name="allowscriptaccess" value="always"></param>
<embed src="https://www.youtube.com/v/xv9PCPKeFCY?hl=en_US&version=3&rel=0" type="application/x-shockwave-flash" width="430" height="315" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true"></embed></object></center>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ang pinakamalufet sa lahat ng naaalala ko ay ang samahan ng mga tambay doon. Walang mga kupal, walang mga posero. Lahat ay magkakakilala at magkakapatid dahil sa pagmamahal sa musika!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhe35lDNdbQ42Pzh9EPOZhybRdYOfdDR4RcVxzwRhakxX6FsmD4sBMWxM5hKbZNs6jDJ_2k2BSOWkbc2I8631ndh5kQcSXs_dIJbsjFcXhwwlnbmX77HV8TwJcJPe-7JHoci3c3AZdcy44/s1600/523018_190779931039818_871300013_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhe35lDNdbQ42Pzh9EPOZhybRdYOfdDR4RcVxzwRhakxX6FsmD4sBMWxM5hKbZNs6jDJ_2k2BSOWkbc2I8631ndh5kQcSXs_dIJbsjFcXhwwlnbmX77HV8TwJcJPe-7JHoci3c3AZdcy44/s400/523018_190779931039818_871300013_n.jpg" width="297" /></a></div>
<br />
Matapos ang apat at kalahating taong pagiging tahanan ng mga rockers ay muling nagpaalam ang Club Dredd sa hindi ko alam na kadahilanan. Ang balitang nasagap ko noon ay titibagin na ang venue dahil tatamaan daw ng isang high-rise building na gagawin sa kanyang tinitirikan. Ang huling gig na ginanap sa EDSA ay ang "<span style="color: #990000;"><b>Independence Day Concert</b></span>" ng <b><a href="http://no-benta.blogspot.com/2010/11/paalam-sa-enyu.html" target="_blank">NU107</a></b> noong <span style="color: #990000;"><b>June 11, 1998</b></span>.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJAajzjtb2Wcls95bZNbxrJIc-bFOggP-IQbN-uT55AKd1dF5szvVLJ983fN6b-6O5oi4Em7ot9we3WMoEqDcRoaX4fXubXqaSLVegznN0gD2UMUMa6fypyW3oQKi2IDHnHKC-VvFbZL8/s1600/dredd.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a></div>
<div style="text-align: center;">
<i></i></div>
Noong nawala sila sa eksena ay naitatag naman noong <span style="color: #990000;"><b>1999</b></span> ang "<b><a href="http://www.clubdredd.com/" target="_blank">Club Dredd online</a></b>" sa internet. Paminsan-minsan ay may mga sundot-kulangot gigs na ginagawa sa bisa ng "<span style="color: #990000;"><b>Club Dredd Presents</b></span>". Nagkaroon din ng radio show sina Patrick at Robbie sa NU107, ang "<span style="color: #990000;"><b>radioDredd</b></span>" na tumagal mula <span style="color: #990000;"><b>March 2006</b></span> hanggang <span style="color: #990000;"><b>April 2007</b></span>.<br />
<br />
Nabalitaan kong nagbukas ulit ang Club Dredd noong <span style="color: #990000;"><b>June 2007</b></span> sa ikalawang palapag ng Gweilos bar sa Eastwood, Libis at muling nag-hiatus mode noong <span style="color: #990000;"><b>November 2010</b></span>. Ang totoo, wala na akong balita sa lugar na itinuturing naming mecca noong kapanahunan ko. Matapos silang mawala noong Nineties ay nawala na rin ako sa eksena.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJAajzjtb2Wcls95bZNbxrJIc-bFOggP-IQbN-uT55AKd1dF5szvVLJ983fN6b-6O5oi4Em7ot9we3WMoEqDcRoaX4fXubXqaSLVegznN0gD2UMUMa6fypyW3oQKi2IDHnHKC-VvFbZL8/s1600/dredd.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="322" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJAajzjtb2Wcls95bZNbxrJIc-bFOggP-IQbN-uT55AKd1dF5szvVLJ983fN6b-6O5oi4Em7ot9we3WMoEqDcRoaX4fXubXqaSLVegznN0gD2UMUMa6fypyW3oQKi2IDHnHKC-VvFbZL8/s400/dredd.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<i>hindi ito akin, nahanap ko lang sa net</i></div>
<br />
Kung nasa Libis pa rin sila hanggang ngayon, sigurado akong malaki ang pagkakaiba nito sa Dredd na kinalakihan ko. Malamang sa alamang ay mabango na ang mga nanonood sa Eastwood venue at malinis na rin ang mga kubeta. Wala ka na ring makikitang nagtitinda ng fishballs at tapsi sa tabi-tabi kundi mga magagarang tambayan na nagtitimpla ng mamahaling kape ng mga call boys at call girls.</div>
</div>
<br />
<div class="fb-like" data-action="recommend" data-colorscheme="dark" data-font="trebuchet ms" data-href="http://no-benta.blogspot.com/2013/06/km-19-edsa.html" data-send="true" data-show-faces="true" data-width="520">
</div>
<br />
<a href="http://www.mylivesignature.com/" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;" target="_blank"><img src="https://signatures.mylivesignature.com/54489/268/674AAA99F33B5DE120BDE75A5069A11D.png" style="background: none repeat scroll 0% 0% transparent; border: 0pt none ! important;" /></a>
</div>
<br />
<center>
<div class="fb-comments" data-colorscheme="dark" data-href="http://no-benta.blogspot.com/2013/06/km-19-edsa.html" data-num-posts="20" data-width="520">
</div>
</center>
</div>
NoBentahttp://www.blogger.com/profile/07938468205752878166noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5701312165220283358.post-79394929287132805312018-11-29T10:46:00.000+08:002018-11-29T10:51:58.988+08:00Manila, Tang N' Ah<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWXBplXPSh4CsZX8HxwHwmpqPnAbWEsKL1-KTJyhvkcZeDBs9Uj_KUUZCCEDUl0NxutkkaTHICdQ0P6WCc4ChlXhqOV_A3jXu8wmATpFXsBOGFDhEx8p8bBQcdv11IiEy4NjeFU63xYcU/s1600/GNR+23.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="496" data-original-width="960" height="206" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWXBplXPSh4CsZX8HxwHwmpqPnAbWEsKL1-KTJyhvkcZeDBs9Uj_KUUZCCEDUl0NxutkkaTHICdQ0P6WCc4ChlXhqOV_A3jXu8wmATpFXsBOGFDhEx8p8bBQcdv11IiEy4NjeFU63xYcU/s400/GNR+23.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<a href="https://www.facebook.com/gunsnroses/photos/a.10152512548418069/10156891949148069/?type=3&theater" target="_blank"><i>galing dito ang larawan</i></a></div>
<div style="text-align: center;">
<i> </i></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #f1c232;"><span style="font-size: large;"><b><i>"Isa
kang Batang 90's kung narinig mo si Duff na nagmura sa harap ng libu-libong mga Pinoy Gunners."</i></b></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Taena, isa lang ang masasabi ko. Tang n' ah! Plus another exclamation point.<br />
<br />
Taena, isa sa mga pinakamalufet na concerts na napanood ko sa buong buhay ko! Dabestest.<br />
<br />
Taena, sayang kayong ibang mga Gunners (daw) na hindi man lang nag-effort para mapanood ang <span style="color: #990000;"><b>GNR</b></span> sa <a href="https://no-benta.blogspot.com/2018/11/welcome-to-arena.html" target="_blank">Philippine Arena</a>. Magsisisi kayo habambuhay habang pinapanood niyo lang kay pareng YT ang mga uploaded videos ng 'di malilimutang gabi sa Bulacan.<br />
<br />
Taena, maramimg maraming salamas sa mga organizers na nagdala kila <span style="color: #990000;"><b>Axl Rose</b></span> dito sa Pilipinas. Natupad ang pangarap naming mga taga-hanga na makita silang magtanghal kahit sa una at huling (huwag naman sana) pagkakataon!<br />
<br />
<a name='more'></a><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10157923648548662&set=a.10151821880548662&type=3&theater" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="960" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjP-vTkUaSjvjN5SRDgu5M3v_eTuvGQ69CzRw7Tnp39eloRvG0dVteEOsXs7FcCUvAzUNIdkgkvXM-kP2Wc6oLBRWP0Jn4LbJvNgyOa0TJI39O8z8iA9Yby2N6gFkaCJQ1LZByIJTbZqYg/s400/GNR+21.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
Nang kaskasin na ni <span style="color: #990000;"><b>Slash</b></span> ang kanyang gitara para sa kanilang first song na "<span style="color: #990000;"><b>It's So Easy</b></span>" ay nagtilian na ang lahat nang mas malakas. Mas lalo pang nagwala ang manonood nang lumabas na si Axl at nagsimulang kumanta. Akala ko ay magigiba na ang buong Arena noong lalo pang magwala ang crowd dahil nakumpleto na ang grupo sa entablado! Taena, perstaym kong ma-star-struck nang ganoon dahil nakita ko na sa wakas ang mga iniidolo kong isa sa mga dahilan kung bakit ako nagkombo-kombo noong kabataan ko. Halos tumalsik na ang ngala-ngala ko sa kasisisgaw at may mga moments rin na bigla nalang akong napahinto't lumutang dahil hindi pa rin ako makapaniwala. Abot-tenga ang aking ngiti at talagang hindi ko napigilan ang paggulong ng aking mga luha dahil sa labis na kasiyahan!<br />
<br />
Pagkatapos ng unang kanta ay diretso sila kay "<span style="color: #990000;"><b>Mr. Bownstone</b></span>". Kahit na mahirap kantahin ang mala-tongue twister na "<span style="color: yellow;"><i>I used to do a little but a little wouldn't do it s</i></span><span style="color: yellow;"><i>o the little got more and more..</i></span>" ay pilit itong sinabayan habang kinakanta ni idol!<br />
<br />
Medyo napahinga nang konti ang tilian nang kantahin ang "<span style="color: #990000;"><b>Chinese Democracy</b></span>". Aminin nating mga Gunners, lalo na ang mga Batang Nineties, na medyo hindi ito kilala kaya hindi masyadong click. Siguro ay dahil si Axl lang ang original member na natira para sa album na iyon kaya hindi masyadaong na-dig ng masa at mga fans. Pero ang totoo, ang huling album ng GNR ay pinuri ni Slash at sinabi niyang "<span style="color: #bf9000;"><i>It's a really good record. It's very different from what the original
Guns N' Roses sounded like, but it's a great statement by Axl ... It's a
record that the original Guns N' Roses could never possibly make. And
at the same time it just shows you how brilliant Axl is.</i></span>".<br />
<br />
Habang naggi-guitar intro si Slash ay lumabas si Axl at sumigaw, "<span style="color: yellow;"><i>You know where the fuck you are?! You're in the jungle baby...you're gonna die!</i></span>". Taena, ewan ko kung totoo ang tsismis pero sabi ng iba ay pinayagang tumugtog ang <a href="https://no-benta.blogspot.com/2011/07/nang-mauso-ang-mukha-sa-mtv.html" target="_blank">GNR</a> sa Arena sa kundisyong hindi sila magmumura! Ang lufet talaga ng kantang ito, walang kupas. Si Axl lang talaga ang makakakanta nang "<span style="color: yellow;"><i>Watch it bring you to your knees, knees, knees, knees, knees, knees, knees, knees, knees...</i></span>". Alam niyo na ang ibig kong sabihon, 'di ko na kailangang ipaliwanag ang parteng ito ng "<span style="color: #990000;"><b>Welcome to the Jungle</b></span>".<br />
<br />
Sa "<b><span style="color: #990000;"><a href="https://no-benta.blogspot.com/2012/12/ilusyon-mo-lang-yan.html" target="_blank">Use Your Illusion I</a></span></b>" album, ang "<span style="color: #990000;"><b>Double Talkin' Jive</b></span>" ay isa sa mga kantang hindi ko masyadong gusto at madalas kong i-skip kapag nagsa-soundtrip pero nang tugtugin ito noong gabing iyon sa Bulacan ay doon ko siya na-appreciate. Taena naman kasi 'yung daliri ni Slash eh, ang sarap angkinin kung puwede lang! </div>
</div>
</div>
<br />
Bumalik sa "Chinese Democracy" kaya napaupo ulit ang karamihan nang tugtugin ang "<span style="color: #990000;"><b>Better</b></span>". Ito ang paborito ko sa last album kaya enjoy pa rin.<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
Okay, guilty ako sa paggamit ng selepono habang nagtutugtugan na pero hindi naman ako katulad ng ibang ni-record na yata ang buong concert para sa laptop nila sa bahay panoorin. Tatlo lang ang ipinangako ko sa sarili kong ire-record ko sa gabing iyon. Una na nga ay ang "<span style="color: #990000;"><b>Estranged</b></span>" na ang pinakapaborito kong kanta mula sa Guns. Bukod sa pamatay kasi ang mga guitar riffs ni Slash dito, malufet din ang music video na kahit halos sampung minuto ang haba ay inaabangan ko noon sa <a href="https://no-benta.blogspot.com/2010/04/radio-killed-video-star.html" target="_blank">MTV</a>. Hindi ko na ipo-post 'yung na-record kong video dahil mas malakas pa ang boses ko kay Axl! Hindi ko akalain na kasama si <span style="color: #990000;"><b>Dizzy Reed</b></span> sa tour. Nalaman ko nalang noong ipakilala siya ni Axl sa piano solo ng kantang ito.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Tinugtog nila sunod ang "<span style="color: #990000;"><b>Live and Let Die</b></span>" at "<b><span style="color: #990000;">Slither</span></b>" na mga covers mula kay Paul McCartney at Velvet Revolver. Kung buhay pa si <a href="https://no-benta.blogspot.com/2011/03/sa-wakas-stp.html" target="_blank">Scott Weiland</a>, malamang ay mas proud siya sa original niyang piyesa. Personal favorites ko rin ang mga kantang "<span style="color: #990000;"><b>Rocket Queen</b></span>" mula "<span style="color: #990000;"><b>Appetite for Desctruction</b></span>" at "<span style="color: #990000;"><b>You Could Be Mine</b></span>" na mas nakilala bilang isa sa mga kanta sa OST ng "<span style="color: #990000;"><b>Terminator 2</b></span>".</div>
<br />
<center>
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/mA2LWBOGBC8" width="500"></iframe></center>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Ang isa sa mga highlights ng gabi ay ang pagsalang ni <span style="color: #990000;"><b>Duff Mckagan </b></span>para kantahin ang "<span style="color: #990000;"><b>Can't Put Your Arms Around a Memory / Attitude</b></span>" na pawang mga covers mula sa album na "<span style="color: #990000;"><b>The Spaghetti Incident?</b></span>". Taena, kung totoo ang tsismis sa pagmumura, malamang ay ito ang dahilan kung bakit nagmura si Duff sa sagradong venue ng Arena!</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Okay na sana ang power ballad na "<b><span style="color: #990000;">This I Love</span></b>" kung hindi paos si Axl noong gabing yun. Sa "Chinese Democracy" album, isa ito sa mga malufet na kanta kung saan bumirit ng todo ang aking idol.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Matapos ang mga kantang "<b><span style="color: #990000;">Civil War</span></b>" at "<span style="color: #990000;"><b>Coma</b></span>" ay nagpasikat si Slash sa gitara. Sabihin man ng mga karamihan sa mga nakapanood na wala siyang baong t-shirt na pamalit noong gabing iyon ay sobrang dami naman niyang guitar leads na dala para ipamukha sa lahat na hindi pa rin siya laos at mas lalo siyang tumindi! Isa sa mga signature solos niya ay ang "<span style="color: #990000;"><b>Speak Softly Love</b></span>" na mula sa "<span style="color: #990000;"><b>The Godfather</b></span>" soundtrack. Ang totoo, may mangilan-ngilan akong mga nakitang nagsilabasan habang lumiliyab si Slash, siguro ay para mag-break sa C.R. Naiihi na rin kami ni misis sa mga oras na ito kaso tiniis na lang namin dahil mukhang ayaw nilang magpahinga sa pagtugtog. Kahit na sasabog na ang mga pantog namin ay hindi kami umalis ng upuan para lang masaksihan ng buong-buo ang konsyerto!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Next in line ay ang pambansang kanta ng mga Gunners ng Pinas - "<span style="color: #990000;"><b>Sweet Child O' Mine</b></span>". Ito ang pangalawang kantang ini-record ko dahil katulad ng mga karamihang Pinoy, paborito ito ni ermats. Sa maniwala man kayo o hindi ay ni-lipsynch ito ng aking nanay sa kanilang Christmas party noong 1994. Wala pang YT at internet noon sa Lupang Hinirang kaya pareho kaming nag-aabang sa <a href="https://no-benta.blogspot.com/2011/07/nang-mauso-ang-mukha-sa-mtv.html" target="_blank">MTV</a> para malaman ang mga moves at style ni Axl. Nagugulat nalang ang mga anakis ko kapag ikinukuwento kong ginawa iyon ng kanilang lola once upon a time! Ang lufet ng Arena sa pagkakataong ito, akala mo ay may isang giant videoke dahil ang lahat ay kumakanta!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Dalawang covers ulit ang tinugtog matapos ang SCOM - "<span style="color: #990000;"><b>Wichita Lineman</b></span>" na originally done by Glen Campbell at "<b><span style="color: #990000;">Wish You Were Here</span></b>" ng Pink Floyd.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Nang inilabas na ang grand piano sa stage ay inihanda ko na rin ang aking selepono dahil alam kong ang sunod na nilang tutugtugin ay "<span style="color: #990000;"><b>November Rain</b></span>". Hindi ako nagkamali, para ulit kaming nasa KTV bar dahil sa alingawngaw ng mga kantatero. Nangawit man ang aking kamay sa pag-record habang nakikisabay sa pagkanta ay nabalot naman ako ng galak pagkatapos noon. Isa ito sa mga all-time favorites ko kaya nga ayoko si <a href="https://no-benta.blogspot.com/2010/07/bakit-hate-ko-si-bongiovi.html" target="_blank">Bon Jovi</a> noon. Dumating kasi ang pagkakataong tinalo kasi ng "Bed of Roses" ang kantang ito sa "Top 20 at 12" ng LSFM.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Matapos ang kanta, uupo na sana ako ulit ngunit napatayo akong muli nang tugtugin nila ang "<span style="color: #990000;"><b>Blackhole Sun</b></span>" mula sa isa ko pang paboritong bandang Soundgarden. Nabalitaan ko na ito noong namatay si Chris Cornell - na tinutugtog nila ito bilang tribute pero hindi ko expected na makakasama siya sa setlist ng Pinas! Puwede na, pero wala pa ring makakagaya sa guitar leads ni Kim Thayil sa kantang ito. Rank 63 lang naman ito sa "100 Greatest Guitar Solos" ng Guitar World.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsHFFFRMrbNU6HBNasfUCyhMAtUt3BqqLM254oRg-fRTa1FjuZTZpoH23AJziewlDWicXi2mZHeLmKc2e-YiD97ktd-zVuKcd_K8PDoy6AsGpsUOT61eewjb69ktSlDAjWGIggXYsG6LM/s1600/GNR+22.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1440" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsHFFFRMrbNU6HBNasfUCyhMAtUt3BqqLM254oRg-fRTa1FjuZTZpoH23AJziewlDWicXi2mZHeLmKc2e-YiD97ktd-zVuKcd_K8PDoy6AsGpsUOT61eewjb69ktSlDAjWGIggXYsG6LM/s400/GNR+22.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
Ang "<span style="color: #990000;"><b>Knockin' on Heaven's Door</b></span>" ang pinakamahabang kanta sa set. May palitan ng guitar leads sina Slash at <span style="color: #990000;"><b>Richard Fortus</b></span> na member ng Guns since 2002 pa. Dito rin sa kantang ito nagkaroon ng crowd interaction. Nakakatindig-balahibo talaga ang sabay-sabay na pagsigaw ng mga Pinoy ng "<span style="color: yellow;"><span style="color: #f1c232;"><i>Knock knock knockin' on heaven's door!</i></span></span>" kada itatapat ni Axl ang mic sa mga manonood. Abot talaga hanggang langit ang himig nating mga Pinoy!<br />
<br />
Tinapos ng kantang "<span style="color: #990000;"><b>Night Train</b></span>" ang set list pero siyempre, based on experience, may encore na magaganap. Namatay ang mga ilaw sa stage pero hindi ang mga spot lights. Nagsigawan ng "<span style="color: yellow;"><i>Guns N' Roses"</i></span> ng ilang beses. Hindi tulad ng ibang concerts na nadaluhan ko na at napanood sa teevee, mabilis lang ang pangyayari. Walang time para umihi dahil mga dalawang minuto pa lang ay muling lumabas sila Slash na may dalang acoustic guitars. Palaisipan ang sunod nilang kinanta dahil wala sa playlist ko ang "<span style="color: #990000;"><b>Patience</b></span>". Potah, isa ko pang paborito at ng madlang pipol!<br />
<br />
Nakakatuwang malaman na binuo ng GNR ang kanilang trilogy songs na kung saan kasama ang "<span style="color: #990000;"><b>Don't Cry</b></span>". Isa ito sa mga alam kong tugtugin sa gitara kaya para akong kinukuryente sa kilig habang tinutugtog nila ito. 'Yun nga lang, wala na yung mahabang "<span style="color: yellow;"><i>hey yey yeah...</i></span>" ni Axl sa huli ng awitin.<br />
<br />
Last cover song of the night ay ang "<span style="color: #990000;"><b>The Seeker</b></span>" na orinal ng grupong The Who. Ayos ang pagakakatugtog nila dahil bumagay sa kanilang istilo.<br />
<br />
<center>
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/s7AkAcKqPG0" width="500"></iframe></center>
<br />
"<span style="color: #990000;"><b>Paradise City</b></span>" ang pinakahuling tinugtog nila sa gabing iyon. Napakabilis ng oras, hindi namin namalayang halos tatlong oras na pala ang nagdaan. Malungkot mang isipin pero maligaya ang lahat dahil kahit sa konting sandali ay naranasan namig marating ang paraisong dala ng tropa nila idol!<br />
<br />
Sulit na sulit na sulit ang gabi. Wala akong pagsisising naglaan kami ng oras ni misis upang sila ay mapanood. Ipinapanalangin ko lang na natuwa sila sa 50k+ na nanood, at huwag nilang kalimutang bumalik sa Pilipans sa susunod nilang world tour!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhj7nkbC82Su73Qx9WYFP4vqEoto0L2Pon9vFqsMDHZggBuWKTFWaOnrzp-crcDyekgqkYSZtfK_rtwXDQdDjWCShUn5eryBPcUXUM5qMcGp_YMtnhE0F-dZC4zi7hO3GZhlWjDp-OFPHU/s1600/GNR+17.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="783" data-original-width="1158" height="270" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhj7nkbC82Su73Qx9WYFP4vqEoto0L2Pon9vFqsMDHZggBuWKTFWaOnrzp-crcDyekgqkYSZtfK_rtwXDQdDjWCShUn5eryBPcUXUM5qMcGp_YMtnhE0F-dZC4zi7hO3GZhlWjDp-OFPHU/s400/GNR+17.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: yellow;"><i>credits to the original owner</i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: yellow;"><i>hindi ko matandaan kung saan ko ito nakuha sa internetz</i></span></div>
<br />
Wala akong pakialam sa mga komentong matatanda na sila kaya paos na si Axl at ''di na makatakbo sa stage. Walang edad-edad sa mga tunay nafans! Mas naiisip ko pa kung sino kaya ang nakasalo ng ginamit na pito sa "Paradise City". Sino kaya ang nakabalya sa mga nag-agawan sa mikroponong inihagis ni Axl matapos ang show? Ilang guitar picks kaya ang ipinamigay nila Duff?<br />
<br />
Hindi man buo ang classic line-up ng mga miyembro ay buong-buo pa rin ang aking pag-hanga sa GNR! Pinatunayan niyo kung gaano kayo kagaling at ka-professional sa industriya ng musika!<br />
<br />
<span style="color: #990000;"><b>GUNS N' ROSES</b></span>, maraming maraming salamat sa pag-landing sa Pilipinas! Isa itong "dream come true"! Hihintayin namin kayo sa inyong pagbabalik!<br />
<br /></div>
<br />
Maraming salamat kay Sir <b><a href="https://www.facebook.com/jasper.lucena" target="_blank">JASPER LUCENA</a></b> sa pagpapahiram ng malufet na litrato. <br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<a href="https://www.mylivesignature.com/" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;" target="_blank"><img src="https://signatures.mylivesignature.com/54489/268/674AAA99F33B5DE120BDE75A5069A11D.png" style="background: none repeat scroll 0% 0% transparent; border: 0pt none ! important;" /></a>
</div>
NoBentahttp://www.blogger.com/profile/07938468205752878166noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-5701312165220283358.post-86843371100468834002018-11-23T11:24:00.000+08:002018-11-23T11:30:18.893+08:00Welcome to the Arena<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8-QK1eZqRAd8tv_bgpqnoRF1SAqwla-o4zjfx_hGhzPq4bI8OjnxtrGc1VbK8uXavvEZ6v9k9ggClZ3QUKtcL83mu38nkWe_SL2jZAFaVE_vZ4x3HzM81niK0Ipq5tXsJmRkVvpaDhzQ/s1600/NITLT.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="449" data-original-width="455" height="393" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8-QK1eZqRAd8tv_bgpqnoRF1SAqwla-o4zjfx_hGhzPq4bI8OjnxtrGc1VbK8uXavvEZ6v9k9ggClZ3QUKtcL83mu38nkWe_SL2jZAFaVE_vZ4x3HzM81niK0Ipq5tXsJmRkVvpaDhzQ/s400/NITLT.png" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<i><a href="https://www.facebook.com/events/1580586705400268/permalink/1809919225800347/" target="_blank">galing dito ang larawan</a></i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: center;">
<br />
<br />
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #f1c232;"><span style="font-size: large;"><b><i>"Isa
kang Batang 90's kung isa ka sa mga libu-libong Pinoy na naglakbay patungong Philippine Arena para makita ang GN'R."</i></b></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="" style="clear: both; text-align: justify;">
Ayun nga, tinahak namin ang landas patungong paraiso.
Nakarating kami sa <span style="color: #990000;"><b>Philippine Arena </b></span>bandang 3:30 ng hapon dahil wala pa ang inaasahang matinding trapik. Pagbaba pa
lang namin sa kotse ay may kakaibang saya akong naramdaman. Nagpasampal
ako sa misis ko sa magkabilang pisngi para siguraduhing hindi ako
nananaginip. Ang totoo, ito na ang katuparan ng matagal ko nang pangarap na akala ko noo'y sa panaginip ko lang mararanasan.</div>
<br />
Mas tumindi pa ang feelings nang makita ko na ang mga kamukha ko sa labas ng venue. May mga grupo-grupo, may mga mag-jowa, may pamilyang kumpleto hanggang sa mga chikitings, at higit sa lahat ay maraming mga gurang na kaedaran ko o mas matanda pa sa akin. As expected, halos lahat sila ay mga nakaitim. Biglang nag-flashback ang aking kabataan, bigla kong naalala ang mga panahong dumadalo kami ng tropa ko sa <a href="https://no-benta.blogspot.com/2009/08/never-mind-bollocks-heres-90s-best-gigs.html" target="_blank">mga tugtugan noong 90's</a>. Ang pinagkaiba nga lang ngayon, katulad noong dumalo ako sa tugtugan ng <a href="https://no-benta.blogspot.com/2012/08/today-is-greatest.html" target="_blank">Smashing Pumpkins</a>, mas lamang na ang mga hindi mukhang mababaho at <a href="https://no-benta.blogspot.com/2011/09/dugyot-fashion.html" target="_blank">dugyot</a>! Sa tinagal ba naman ng panahong hinintay natin, imposibleng <a href="https://no-benta.blogspot.com/2011/09/dugyot-fashion.html" target="_blank">pambili pa rin ng dalawang yosi</a> lang ang kaya natin!<br />
<br />
<a name='more'></a><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg19-S-Wv8x4VUlYrLoUiw2UM6o8cOwGkp1GAjf4ATPZCKwpChQP6PtYsSTaoCXV6-uRnogs4vGBSSs-heYCUQ00kAm50RLVf0dFxyNIhJBnRj47JdPOBu-fn8KvQdaAWd6eFbFKSawxD4/s1600/GNR+08.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg19-S-Wv8x4VUlYrLoUiw2UM6o8cOwGkp1GAjf4ATPZCKwpChQP6PtYsSTaoCXV6-uRnogs4vGBSSs-heYCUQ00kAm50RLVf0dFxyNIhJBnRj47JdPOBu-fn8KvQdaAWd6eFbFKSawxD4/s400/GNR+08.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
Masarap sanang mamili ng mga souvenirs sa official merchandise ng event
pero medyo may kamahalan ang t-shirt sa halagang Php1,600. Isama mo pa
ang tig-tatatlong libong jacket at Php900 na bandana. Well, <i>tang 'ina</i> na lang ang mura ngayon at sabi ko nga sa misis ko, hindi mahal ang mga 'yun sa mga taong nangongolekta talaga ng memorabilia. Inggit much ako sa mga rich kids (oo, as in mga bata!) na nakasabay namin. Pero okay lang, maghahanap nalang ako ng kapareho online kapag nakabalik na ako sa kaharian ni Winnie the Pooh. 'Yun nga lang, malamang ay wala akong makikitang katulad ng t-shirt na may jeepney na nakasakay silang tatlo (Axl, Slash, at Duff).<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinh0X4lrcF4sS8rIp80t78y8-ewnALJQ2_PgsQ3b2LLsChkJ6Iz7Xj8eCZ9O_Zxg7vn5xjK7sLIfJsJ1SMaLY9Dk-z4OQYrJya7xK7Bp5cHMDPsLrLHcY-QbdfEXLdxtYoy7M0PDMtUJ4/s1600/GNR+07.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinh0X4lrcF4sS8rIp80t78y8-ewnALJQ2_PgsQ3b2LLsChkJ6Iz7Xj8eCZ9O_Zxg7vn5xjK7sLIfJsJ1SMaLY9Dk-z4OQYrJya7xK7Bp5cHMDPsLrLHcY-QbdfEXLdxtYoy7M0PDMtUJ4/s400/GNR+07.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
Pa-pektyur dito, pa-pektyur doon. Lahat ng mga Kodak moments sa okasyong ito ay hindi ko pinakawalan magmula sa entrance sa labas hanggang sa mga nakaparadang magagarang kotse sa harap ng arena. Minsan lang ang ganitong pagkakataon kaya malamang ay hindi na maulit. Tingin dito, tingin doon, naghahanap ng mga kakilala at mga celebrities na hindi ko katulad. Sa sobrang galak at kasabikan ay nakalimutan ko na ang usapan naming magkita-kita sa mata ng mga kaklase ko sa kolehiyo. Malamang sa alamang ay ganito rin ang kanilang mga naramdaman nang lumanding sila sa Arena.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxBLlLsv1MdGS9432s9svRYZCgG1fJyWgsFDdExnB9tkizQDbCLavNWa-LqWV0_S3wqW1Hlgt4Wt01yqdaTIZeJNFs-YVWmR35LAaQVfxuvojazepTJHkSRmH2Zb05SC4fOcGaQuc2TH4/s1600/GNR+19.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxBLlLsv1MdGS9432s9svRYZCgG1fJyWgsFDdExnB9tkizQDbCLavNWa-LqWV0_S3wqW1Hlgt4Wt01yqdaTIZeJNFs-YVWmR35LAaQVfxuvojazepTJHkSRmH2Zb05SC4fOcGaQuc2TH4/s320/GNR+19.jpg" width="240" /></a></div>
Matapos naming kumain ni misis ng sausage, kikiam, at squid balls sa labas at maghapunan sa mga abot-kayang turo-turo sa loob ng arena ay sumabak na kami papunta sa pilahan ng Lower Box Section.<br />
<br />
In fairness, mura ang mga lutong bahay na itinitinda doon para sa mga nagugutom at gustong magpakabusog bago ang tugtugan. Sa halagang one hundred pesoses ay meron na akong pork sisig and lechon kawali combo with rice habang si misis ay nakatikim ng minatamis na baked macaroni with matching isang slice ng pizzang super thick crust.<br />
<br />
Teka, sino ba ang nagpauso na hindi puwedeng dalhin ang takip ng mga bottled drinks at ano ba ang dahilan? Sabi ng tindera, kailangan daw nila 'yung mga takip para sa inventory. Ginawa pa tayong mga tanga.<br />
<br />
Isang medyo 'di okay na karanasan ay 'yung mga nagbabantay sa entrance dahil may mga dugo yata sila ng mga kundoktor ng bus. Puwede namang huwag punitin yung mismong ticket dahil memorabilia 'yun. At lintek pa sa katangahan, puwede rin namang sa likod na lang ng ticket magtatak. Wala lang, sana ay mabago ang ganitong maling sistema.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhir6gYnhNTZ-LkJrFx92xacnsmHKA47f83ZRZ4hT287_LjAuVxow0jUFoRVywEOrLMb9-Uiy6-8cYr4jK5yEvvhxV2GgXuykIYAJ0-J7GsPbIb53Rpas880zsVv5QSNd9jj9LM3i70aJg/s1600/GNR+14.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1600" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhir6gYnhNTZ-LkJrFx92xacnsmHKA47f83ZRZ4hT287_LjAuVxow0jUFoRVywEOrLMb9-Uiy6-8cYr4jK5yEvvhxV2GgXuykIYAJ0-J7GsPbIb53Rpas880zsVv5QSNd9jj9LM3i70aJg/s400/GNR+14.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
Nang marating namin ang aming upuan sa lower box, doon ko lang napagtanto na malaki nga ang Arena. Sa tantya ko ay doble ang laki nito sa Araneta. Tama lang ang naging desisyon namin ni misis na itong parte ang kunin - sa bandang gitna lang kaya medyo tanaw parin ang stage bukod sa tatlong mga giant screens. Medyo matarik, muntik nga akong madapa pababa habang nagpo-photoshoot.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6L6XaTFrsVpRt3yIRa303Kl8ZItyEzqY4VTtVkiu8W0AMv8rPPJ4NCNsmlaLPYCiPDX6hRj4-gnCi6IM6RZKRXwdKRbKYkUfsHk_xYksH2J4PBEDHLPKQ_mKXXCTNuvnvJbBMfScfkpA/s1600/GNR+20.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1440" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6L6XaTFrsVpRt3yIRa303Kl8ZItyEzqY4VTtVkiu8W0AMv8rPPJ4NCNsmlaLPYCiPDX6hRj4-gnCi6IM6RZKRXwdKRbKYkUfsHk_xYksH2J4PBEDHLPKQ_mKXXCTNuvnvJbBMfScfkpA/s400/GNR+20.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Noong una, akala ko ay konti lang ang manonood dahil ang dami kasing mga bakanteng upuan. Kahit 'yung standing sa VIP area, ang konti rin ng mga tao. Pero noong lumabas na 'yung battle tank sa screen na nagsilbing timer ay unti-unti nang dumami ang crowd. Lumakas ang hiyawan. Tumindi ang kabog ng mga puso. Ang lahat ay may mga ngiting abot hanggang tenga.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaCwkWUkVZKgQf22wTv_UmMlBWK899AR_doFw9kuyR1i5LaL2hyphenhyphengmXCuBk_Sv-d0JtcEsgQVGSxK44vyoyIGfzWV8D3X8UZJaMuoC4ID6Ibx3VAs9h2LSTnboPVOENh-NImRb1tjV7Yrs/s1600/GNR+15.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaCwkWUkVZKgQf22wTv_UmMlBWK899AR_doFw9kuyR1i5LaL2hyphenhyphengmXCuBk_Sv-d0JtcEsgQVGSxK44vyoyIGfzWV8D3X8UZJaMuoC4ID6Ibx3VAs9h2LSTnboPVOENh-NImRb1tjV7Yrs/s400/GNR+15.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Pagpatak ng <span style="color: #990000;"><b>7:30pm</b></span>, nagsimula nang mag-play ang intro video ng konsyerto! Nagtilian at nagsigawan ang lahat. Nagtayuan ang mga manonood. Goosebumps - tumayo lahat ng balahibo sa katawan ko hanggang singit!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Heto na, welcome to the jungle!! Mayayanig na ang arena!!</div>
<br />
<center>
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/HoG3t334bHg" width="450"></iframe></center>
<br />
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<a href="https://www.mylivesignature.com/" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;" target="_blank"><img src="https://signatures.mylivesignature.com/54489/268/674AAA99F33B5DE120BDE75A5069A11D.png" style="background: none repeat scroll 0% 0% transparent; border: 0pt none ! important;" /></a>
</div>
NoBentahttp://www.blogger.com/profile/07938468205752878166noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-5701312165220283358.post-40993245644902738442018-11-15T10:11:00.001+08:002018-11-23T10:26:18.193+08:00Take Me Down to the Paradise City<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10157920254798662&set=a.10151821880548662&type=3&theater" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="642" data-original-width="960" height="267" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrHgOjMMJIZNS7W5o94gJHa_uX-s5jhMAe1k1UxoxZg9I_hxTh53oZq1-kpMOPrSuHEbwxQIExPotJb4pjuex8T7EHLAcRiK5V3xRdFGeek3OM4GmGaXbuaBq1mTX2HSZADtuVUvE26Yc/s400/GNR+01.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<span style="color: #f1c232;"><span style="font-size: large;"><b><i>"Isa
kang Batang 90's kung nakadalo ka sa 'Not in This Lifetime Tour' sa Philippine Arena."</i></b></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Once upon a time, may dumating na package galing sa mga kamag-anak ko galing HK at kasama rito ang isang VHS tape na may nakalagay na "<span style="color: #990000;"><b>GUNS N' ROSES</b></span>" bilang pamagat. Galing ito sa pinsan naming si Jon-Jon na isa ring panatiko ng grupo tulad namin ng utol kong si Pot. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIbH49XmCjnKLych2h9K1bJh4wwbI_GimhPaa21qPJa-ok3vvCltf7tVuoiZmEdu2UDObWieXfG5LNm86KG0EubbuG8qaDG40Ern6WbNr7C94qYvL1ds7dFJRNwF4RMoUlwGrP6OCzHB8/s1600/45313824_10210183506742433_1107647975166836736_o.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1440" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIbH49XmCjnKLych2h9K1bJh4wwbI_GimhPaa21qPJa-ok3vvCltf7tVuoiZmEdu2UDObWieXfG5LNm86KG0EubbuG8qaDG40Ern6WbNr7C94qYvL1ds7dFJRNwF4RMoUlwGrP6OCzHB8/s320/45313824_10210183506742433_1107647975166836736_o.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Tuwang-tuwa kami noon dahil hindi na namin kailangang mag-abang sa <a href="https://no-benta.blogspot.com/2011/07/nang-mauso-ang-mukha-sa-mtv.html" target="_blank">MTV</a> para lang makita sila Axl na tumutugtog. 'Yun nga lang, nakalimutan naming wala nga pala kaming VHS player at kailangan pa naming kumbinsihin ang japayuking kapitbahay naming si Dodie na makinood sa kanyang astig na teeveeng na may built-in player. Mabuti na lamang at isa siyang gitarista ng kombo-kombo sa Japan at isa ring Gunner katulad namin kaya hindi kami nahirapang yayain siya sa kanilang sariling bahay!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Matapos ang halos tatlong oras na panonood, kasama ang ilang beses na parinig ng kanyang ermats ng "<i>Ang tagal namang matapos niyan.</i>", ay umuwi kaming masaya at may mas maalab na paghanga sa aming mga iniidolo. Ang kopyang iyon ng "<span style="color: cyan;"><span style="color: cyan;"><a href="https://no-benta.blogspot.com/2012/12/ilusyon-mo-lang-yan.html" target="_blank"><span style="color: #990000;"><b>Use Your Illusion Tour</b></span></a></span></span>" na ginanap sa Tokyo noong <span style="color: #990000;"><b>February 1992</b></span> ay ang isa sa mga 'di ko malilimutang concerts na napanood ko sa teevee. Itinaga ko sa bato na kapag pumunta sila Slash sa Pinas, papanoorin ko sila at doon ako sa harap nila pupuwesto!<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGX1Ef3j0tM8KjkaW4i3s5bCJRYdjt5DsYA32xCTef8TGptuIRWtm1ie5pQsWFzzRZO3H9H-jOkaSzFZH1mRmOu7wHfQvCpDvlV3rNWqVCHdamUcb9d02jBgVgJruqIybEsct7d3sfg5k/s1600/GNR+02.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1440" data-original-width="1080" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGX1Ef3j0tM8KjkaW4i3s5bCJRYdjt5DsYA32xCTef8TGptuIRWtm1ie5pQsWFzzRZO3H9H-jOkaSzFZH1mRmOu7wHfQvCpDvlV3rNWqVCHdamUcb9d02jBgVgJruqIybEsct7d3sfg5k/s400/GNR+02.jpg" width="300" /></a></div>
<br />
<a name='more'></a>Makalipas ang humigit dalawang dekada, makapag-asawa, at magkaroon ng tatlong anak ay nagulat ako nang mabalitaang magla-landing ang GNR sa Pinas. Naikuwento ko na noong nakaraan kung gaano ako kasabik na sumugal sa pagbili ng mga tickets para sa amin ni misis, kaya ikukuwento ko naman sa inyo ang nangyari bago at sa mismong araw ng konsyerto.<br />
<br />
Hindi naman ako naging masyadong excited sa pagdating nila kaya nga panay ang isip ko kung kailan at saan lalapag ang kanilang pribadong eroplano. Saan din kayang hotel sila magche-checkin? Pangarap ko lang naman noon na salubungin sila sa paliparan na may dalang placard na "<i>Welcome to Manila, motherfuckers!</i>". Aabangan ko rin ang bawat miyembro sa kani-kanilang mga hotel rooms. Well, expected niyong hindi nangyari ang mga ito, kaya nga sobrang inggit ko kay <span style="color: #990000;"><b>Patricia Javier</b></span> at asawa niyang si Dr. Rob Walcher na nakasalimuha ang grupo backstage dahil sa kanilang chiropractic services bago magtanghal sa harap ng libu-libong mga Pinoy! </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Alam niyo, hindi ako talaga naging excited sa pagdating nila kaya nga matapos naming makabili ng tickets online ay gumawa pa ako ng playlist na sinaliksik ko pa sa mga past concert setlists sa mga bansang kabilang sa tour. Ang totoo, ibinahagi ko pa sa <a href="https://www.facebook.com/mgabatangdekada90/" target="_blank">Mga Batang Dekada NoBenta fan page</a> ang nagawa kong <a href="https://open.spotify.com/user/negativejay/playlist/3iABwwaeB6RNJYyK22QvhS?si=bkrUhKQtTwWU7znGTog0Iw" target="_blank">Spotify play list</a>. Araw-araw na ginawa ng Diyos, ito lang naman ang pinapakinggan ko habang nagtatrabaho, naliligo, kumakain, naglalakbay, at habang tumatae. O ha, kung isa ka sa mga nakadalao, mapapansin mong halos tumpak ang nagawa kong listahan!<br />
<br /></div>
</div>
<center>
</center>
<center>
<iframe allow="encrypted-media" allowtransparency="true" frameborder="0" height="280" src="https://open.spotify.com/embed/user/negativejay/playlist/3iABwwaeB6RNJYyK22QvhS" width="400"></iframe></center>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Noong nasa China pa ako, ang dami kong hinanap na mga t-shirts na puwedeng suotin namin ni misis sa araw ng gig. Sa mura ba naman ng mga bilihin sa Taobao (isang online site sa kaharian ng mga Intsik), ang dami kong nailagay sa aking shopping cart. Nagbalak pa nga akong magdala ng mga keychains na ibebenta ko sana sa murang halaga. Bibilihin ko sana ang mga iyon sa muling pagbalik ko galing bakasyon ngunit sa kabutihang palad ay nanatili ako sa Pinas para "<i>mag-work from home</i>" hanggang sa araw ng konsyerto. Sa huli, ang t-shirt nalang na aking idinisenyo para sa blog na ito ang isinuot ko. Sa mga gustong umorder, PM niyo lang ako. Hahaha!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqSYB8JEGfDxeiAIr_18zVFXjRloOl9xcVoUb7ZdtDF5bhnYGch76twBiZWGlfpunfu1zM0m_QeIFTWUbiFL92R3jklHlSoNjgj-rOzXcZjyVrmJAXvx7FI1hw0gDus5JlbOLwHNBFppU/s1600/GNR+03.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1440" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqSYB8JEGfDxeiAIr_18zVFXjRloOl9xcVoUb7ZdtDF5bhnYGch76twBiZWGlfpunfu1zM0m_QeIFTWUbiFL92R3jklHlSoNjgj-rOzXcZjyVrmJAXvx7FI1hw0gDus5JlbOLwHNBFppU/s400/GNR+03.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
Araw ng Linggo, <span style="color: #990000;"><b>November 11, 2018</b></span>. Ang nakatakdang oras ng konsyerto ay <span style="color: #990000;"><b>7:30 ng gabi</b></span>. Hindi ako nagmamadali sa kasabikan kaya't 1:30 pa lang ng hapon ay umalis na kami ng Taguig upang lakbayin ang daan patungong <span style="color: #990000;"><b>Philippine Arena</b></span>, ang sinasabing pinakamalaking covered arena sa buong mundo (?) at may kapasidad daw ito para 55,000 na katao! Nadala na ako sa nangyari sa amin ng mga katropa ko noong nanood kami ng "<a href="http://no-benta.blogspot.com/2009/08/never-mind-bollocks-heres-90s-best-gigs.html" target="_blank">MTV Alternative Nation Tour</a>" sa Araneta kaya naging prinsipyo ko na ang "<b><i>Always be on time.</i></b>" kapag sasabak sa mga tugtugan. Hangga't maaari nga, be ahead of time! Sa dami ng manonood at layo ng venue mula sa Maynila, malaki ang posibilidad na mapako sa napakatinding sama ng trapik kaya hindi kami sumugal na umalis ng alanganing oras!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiu7QLs_SD9PAVeXEIxogZZOtsW22NqsDGKLMB-03jWyLZd_51aKqDJzfhGAmg0cnk98V9rlxmcT_s_5exFYiLgOB_UCJTnYCDs7d642Mgmc-Wwle-vowPe8OB0Ye3jieXe787NkVRcPP4/s1600/GNR+05.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1440" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiu7QLs_SD9PAVeXEIxogZZOtsW22NqsDGKLMB-03jWyLZd_51aKqDJzfhGAmg0cnk98V9rlxmcT_s_5exFYiLgOB_UCJTnYCDs7d642Mgmc-Wwle-vowPe8OB0Ye3jieXe787NkVRcPP4/s400/GNR+05.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
Taena, noong palabas na kami sa "Philippine Arena Exit" ng NLEX at natanaw ko na ang gusaling pagtatanghalan ay kumabog nang matindi ang puso ko. Para akong magpa-palpitate na aatakihin pero pinakiusapan ko muna ang heart ko na huwag dahil kailangan ko pang mapanood sila pareng Axl. Paikot sa rotonda ay nakita ko na ang dambuhalang billboard ng "Not in This Lifetime Tour". Sa labas ng arena ay natanaw ko naman ang mga kamukha kong panay nakaitim na kasuotan. <br />
<br />
Heto na, narating na namin ang <span style="color: #990000;"><b>Paradise City</b></span>!<br />
<br /></div>
</div>
<br />
Maraming salamat kay Sir <b><a href="https://www.facebook.com/jasper.lucena" target="_blank">JASPER LUCENA</a></b> sa pagpapahiram ng malufet na litrato. Sir, marami pa akong hihiramin mula sa efbee mo!
<br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<a href="https://www.mylivesignature.com/" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;" target="_blank"><img src="https://signatures.mylivesignature.com/54489/268/674AAA99F33B5DE120BDE75A5069A11D.png" style="background: none repeat scroll 0% 0% transparent; border: 0pt none ! important;" /></a>
</div>
NoBentahttp://www.blogger.com/profile/07938468205752878166noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5701312165220283358.post-28706150950376887882018-11-13T17:25:00.000+08:002018-11-23T10:25:52.374+08:00Guns in a Lifetime<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10157923760553662&set=a.10151821880548662&type=3&theater" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="960" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPtHN3FLEfEjhvDOOWN84LjZPizwUMJxcLsP4Y8tthBlmhzA0K9hePE4wKU8wdv7pUOZVfPpCWPXUc-KWe04tLrJwJbTDeG2ygWX8oWxVBl9iwuJBz_RVCwxY3RLiLk5qru_1TFkVNCMk/s400/GNR+Phil.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #f1c232;"><span style="font-size: large;"><b><i>"Isa
kang Batang 90's kung pinangarap mong tumugtog ang GNR sa Pilipinas."</i></b></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Dalawang dekada. O higit pa.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ganito katagal naming hinintay ang pagkakataong ito, ang bisitahin ng <span style="color: #990000;"><b>GUNS N' ROSES</b></span> ang Lupang Hinirang upang tugtugan ang mga sabik na Pinoy nilang taga-hanga!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
Pero teka, sabi ng Tide, "<span style="color: #990000;"><b><i>Gulat ka?!</i></b></span>".<br />
<br />
Sa kasabikan ko sa isang importanteng kaganapan sa kasaysayan ng musika ay hindi ko naiwasang magsulat muli sa blog kong inamag na ng panahon. Hanggang ngayon kasi ay naririnig pa rin ng mga bingi kong tenga ang lakas ng tugtugang naganap sa <span style="color: #990000;"><b>Philippine Arena </b></span>noong nakaraang Linggo, <span style="color: #990000;"><b>November 11, 2018, 7:30PM</b></span>.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
At oo, after 14 years, susubukan ko muling halungkatin ang mga alaala sa aking isipan upang bigyan kayo ng mga walang kuwentang kuwentong-karanasang may kinalaman sa Dekada NoBenta.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Simulan na natin ang kuwentuhan. <a href="https://no-benta.blogspot.com/2011/03/code-name-shaider.html" target="_blank"><i>Time space warp, ngayon din!</i></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<a name='more'></a>Malaki ang naging kontribusyon ng nila pareng <span style="color: #990000;"><b>Axl</b></span> sa sa pagiging rockers ko noon. Oo, <a href="https://no-benta.blogspot.com/2009/08/pag-ibig-koy-metal.html" target="_blank"><span style="color: #990000;"><b>rockers</b></span></a> pa ang tawag sa amin noon, hindi rakista. <i> </i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Noong nag-aaral pa ako sa Mababang Paaralang ng Kampo Crame ay may mga kaklase akong nakikita kong laging nagsusulat ng "Guns N' Roses" at "GNR" sa likod ng kanilang mga kuwaderno pero hindi ko alam kung ano ang ibig sabihin ng mga 'yun dahil sina Vanilla Ice at MC Hammer lang ang mga pinapakinggan ko noon. Isama mo pa sila Francis Magalona, <a href="https://no-benta.blogspot.com/2009/12/smells-like-andrews-spirit.html" target="_blank">Andrew E.</a>, at Michael V. sa mga koleksyon ko ng mix tapes na ni-record ko sa pakikinig sa 89.1 DMZ. Sa madaling salita, isa akong hip-hopper noong ako ay nasa elementarya kaya napagkamalan kong pangalan ng fraternity ng mga kaklase kong sina Danilo Misajon at Drollinger Ominga ang GNR. Wala lang, ignorante pa kasi sa ingay ng <a href="https://no-benta.blogspot.com/2010/05/panahon-ng-girata.html" target="_blank">gitara</a> kaya <i>tan-G.A</i>. lang ang peg.<br />
<br />
Nagkaroon na lang ng linaw ang lahat noong ako ay nasa hayskul na nang ipinakilala ng matalik kong pinsang si Badds at ng kanyang kabarkadang si Melvin ang albums ng Guns. Ang <a href="https://no-benta.blogspot.com/2013/08/kasyet-tapes.html" target="_blank">cassette</a> ng "<a href="https://no-benta.blogspot.com/2012/12/ilusyon-mo-lang-yan.html" target="_blank"><b><span style="color: #990000;">Use Your Illusion II</span></b></a>" ang una kong hiniram na tape upang mapakinggan ang mga tugtulan nila <span style="color: #990000;"><b>Slash</b></span>. May kung anong puwersang mula sa kung saan ang gumising sa aking dugong musikero nang marinig ko ang mga kanta mula side A hanggang side B. Ang mga piyesang "<span style="color: #990000;"><b>Civil War</b></span>", "<span style="color: #990000;"><b>Don't Cry</b></span>", "<b><span style="color: #990000;">Knockin' on Heaven's Door</span></b>", at "<span style="color: #990000;"><b>Estranged</b></span>" ang apat sa mga maraming dahilan kung bakit ako naging isang malufet na taga-hanga.<br />
<br />
Kung hindi kayo naniniwalang die-hard fan ako ng gangsengroses, tanungin niyo ang bunso kong anak na si <span style="color: #990000;"><b>WILLIAM AXL QUITIQUIT</b></span>, siya ang makakapagpatunay.<br />
<br />
Tama na nga ang palabok, fast forward to 2018.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-X_kDclLiZkkr071lOuUspA1D7MvumRrjwb8BhtilGCxdyXNPCqyHhYaq9mCLHV996KeKupM-1qCcd1YYPLLeShBmfbsIwcEYvKxRsbnVimFexNvsI_dgLI1ifDze9ILI8p4Ntz5Csk4/s1600/GNR+NITLT.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="623" data-original-width="481" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-X_kDclLiZkkr071lOuUspA1D7MvumRrjwb8BhtilGCxdyXNPCqyHhYaq9mCLHV996KeKupM-1qCcd1YYPLLeShBmfbsIwcEYvKxRsbnVimFexNvsI_dgLI1ifDze9ILI8p4Ntz5Csk4/s200/GNR+NITLT.jpg" width="154" /></a></div>
Hindi ko matandaan kung kailan ko unang nabalitaan sa efbee na kasama nga raw ang Pilipinas sa mga bibisitahin ng GNR pero tandang-tanda kong sa pangalawang araw kami bumili ng mga tickets para sa "<span style="color: #990000;"><b>NOT IN THIS LIFETIME TOUR</b></span>" matapos i-anunsyo ng <span style="color: #990000;"><b>MMI</b></span> na puwede nang bumili sa online stores ng TicketWorld at Ticketnet.<br />
<br />
Taena, kahit wala akong kasiguraduhang nasa Pilipinas ako sa araw ng konsyerto ay pinilit ko ang aking misis na bumili ng mga tickets. Kahit na hindi ako ilibre ng boss ko pauwi ng Maynila galing sa kaharian ng mga Intsik ay uuwi talaga ako kahit na anong mangyari. Pinangarap ko ito nang matagal kaya hindi ko kakayaning palagpasin ang pagkakataon. Kung marami nga lang talaga akong pera ay malamang sa alamang sa VIP kami pupuwesto ni misis kaso pamilyado na tayong mga gurang na fans kaya okay na sa amin ang lower box section.<br />
<br />
Kung noon ay sa <a href="https://no-benta.blogspot.com/2011/07/nang-mauso-ang-mukha-sa-mtv.html" target="_blank">MTV</a> ko lang sila napapanood, matutupad na ang kahilingan kong makita sila nang live!<br />
<br />
Pause muna. Bukas natin ituloy ang kuwentuhan. \m/<br />
<br />
<br />
Maraming salamat kay Sir <b><a href="https://www.facebook.com/jasper.lucena" target="_blank">JASPER LUCENA</a></b> sa pagpapahiram ng malufet na litrato. Sir, marami pa akong hihiramin mula sa efbee mo!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<a href="https://www.mylivesignature.com/" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;" target="_blank"><img src="https://signatures.mylivesignature.com/54489/268/674AAA99F33B5DE120BDE75A5069A11D.png" style="background: none repeat scroll 0% 0% transparent; border: 0pt none ! important;" /></a>
</div>
NoBentahttp://www.blogger.com/profile/07938468205752878166noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-5701312165220283358.post-55635922470685318022014-06-01T00:28:00.000+08:002014-06-01T00:46:36.910+08:00FREE E-BOOK DOWNLOAD: Noong Ako ay Bata Pa... Vol. 1<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.mediafire.com/view/9job9a4bwb4kz7w/Noong_Ako_ay_Bata_Pa_(Vol._1).pdf" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-C1xtLiO0nSlCbueqeTrow_MiI7c9V-YHJrZn8dk7-NGbCUb3Nut5Vro6HZ3YZeIwJeGFxqPGtQYF62IQ01Fm3E13xtw8WWka_eCEC8820geczLz4Hg7wwMUt6pmMrxU4-mrzGiANWzQ/s1600/NAABP.png" height="400" width="307" /></a></div>
<br />
<a href="http://www.mediafire.com/view/rgbc5e7r5y1i3xs/Noong_Ako_ay_Bata_Pa_(Vol._1).pdf" target="_blank"><span style="font-size: x-large;"><b>DOWNLOAD LINK</b></span></a></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<br />
Bilang
pasasalamat sa mga ka-dekads na walang-sawang tumatambay sa NoBenta,
iniaalay ko sa inyo ang PDF file ng unang volume ng mga sanaysay ng mga
karanasan ko Noong Ako ay Bata Pa. Maaari niyo nang balik-balikan ang mga
alaala ng inyong kabataan gamit ang inyong mga gadgets kahit na walang internet.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Heto ang listahan ng mga unang kuwento kong nailimbag.</div>
<br />
Noong Ako ay Bata Pa...<br />
<br />
<a href="http://no-benta.blogspot.com/2014/01/natae-ako-sa-eskwelahan.html" target="_blank">...natae ako sa eskwelahan </a><br />
<a href="http://no-benta.blogspot.com/2014/05/nagbaba-bye-ako-kapag-nakakakita-ng.html" target="_blank">...nagbaba-bye ako kapag nakakakita ng eroplano</a> <br />
<a href="http://no-benta.blogspot.com/2011/08/naranasan-kong-pumirma-sa-slam-book.html" target="_blank">...naranasan kong pumirma sa slambook </a><br />
<a href="http://no-benta.blogspot.com/2011/05/gusto-ko-na-tumanda_6.html" target="_blank">...gusto ko na'ng tumanda</a><br />
<a href="http://no-benta.blogspot.com/2014/01/namamasyal-kami-sa-fiesta-carnival.html" target="_blank">...namamasyal kami sa Fiesta Carnival </a> <br />
<a href="http://no-benta.blogspot.com/2011/05/superhero-ko-si-peksman_8.html" target="_blank">...superhero ko si peksman. </a><br />
<a href="http://no-benta.blogspot.com/2014/05/kumakain-ako-ng-kaning-binudburan-ng.html" target="_blank">...kumakain ako ng kaning binudburan ng asukal</a> <br />
<a href="http://no-benta.blogspot.com/2011/05/ko-pa-alam-ang-sun-dance-ni-sarah.html" target="_blank">...'di ko pa alam ang sun dance ni Sarah</a><br />
<a href="http://no-benta.blogspot.com/2013/12/naglalaro-kami-ng-styrosnow.html" target="_blank">...naglalaro kami ng styrosnow</a><br />
<a href="http://no-benta.blogspot.com/2014/03/gusto-kong-tumalino.html" target="_blank">...gusto kong tumalino</a> <br />
<a href="http://no-benta.blogspot.com/2011/06/tropa-ko-si-giripit-at-si-giripat.html" target="_blank">...tropa ko si Giripit at si Giripat</a><br />
<a href="http://no-benta.blogspot.com/2014/05/masayang-masaya-ako-kapag-may-field-trip.html" target="_blank">...masayang-masaya ako kapag may field trip </a><br />
<a href="http://no-benta.blogspot.com/2014/05/namimitas-at-kumakain-kami-ng-alatiris.html" target="_blank">...namimitas at kumakain kami ng alatiris </a><br />
<a href="http://no-benta.blogspot.com/2014/04/kabisado-ko-ang-things-bright-and.html" target="_blank">...kabisado ko ang "All Things Bright and Beautiful"</a><br />
<a href="http://no-benta.blogspot.com/2014/05/kinakarir-ko-ang-mga-school-projects-sa.html" target="_blank">...kinakarir ko ang mga school projects sa Hekasi </a><br />
<a href="http://no-benta.blogspot.com/2011/09/naglalaro-kami-ng-teks.html" target="_blank">...naglalaro kami ng teks </a><br />
<a href="http://no-benta.blogspot.com/2013/12/naglalaro-kami-ng-sumpitan.html" target="_blank">...naglalaro kami ng sumpitan </a><br />
<a href="http://no-benta.blogspot.com/2014/04/mas-gusto-ko-ang-mga-classic-kung-fu.html" target="_blank">...mas gusto ko ang mga classic kung-fu films</a> <br />
<a href="http://no-benta.blogspot.com/2014/03/idol-ko-si-joey-ng-royal-tru-orange.html" target="_blank">...idol ko si Joey ng Royal Tru Orange</a><br />
<a href="http://no-benta.blogspot.com/2014/04/ang-pagkakaintindi-ko-ay-taun-taong.html" target="_blank">...ang pagkakaintindi ko ay taun-taong namamatay at muling nabubuhay si Papa Jesus</a> <br />
<a href="http://no-benta.blogspot.com/2013/12/paborito-namin-ang-sunny-orange.html" target="_blank">...paborito namin ang Sunny Orange</a><br />
<a href="http://no-benta.blogspot.com/2013/10/inaabangan-namin-ang-hallowen-special.html" target="_blank">...inaabangan namin ang hallowen special ng "Magandang Gabi, Bayan"</a> <br />
<div __gwt_cell="cell-gwt-uid-8612" style="outline-style: none;">
<a href="http://no-benta.blogspot.com/2011/10/may-alaga-akong-asong-mataba.html" target="_blank"> ...may alaga akong asong mataba</a><br />
<a href="http://no-benta.blogspot.com/2011/06/ayokong-mahuli-sa-flag-ceremony.html" target="_blank">...ayokong mahuli sa flag ceremony</a><br />
<a href="http://no-benta.blogspot.com/2012/02/nanonood-kami-ng-at-flying-house.html" target="_blank">...nanonood kami ng "Superbook" at "The Flying House"</a> </div>
<div __gwt_cell="cell-gwt-uid-8612" style="outline-style: none;">
<a href="http://no-benta.blogspot.com/2011/07/taga-lista-ako-ng-noisy-at-standing.html" target="_blank">...taga-lista ako ng noisy at standing</a><br />
<a href="http://no-benta.blogspot.com/2012/04/nagkaroon-ako-ng-mga-kuto-sa-ulo.html" target="_blank">...nagkaroon ako ng mga kuto sa ulo </a><br />
<a href="http://no-benta.blogspot.com/2011/10/nanghuhuli-kami-ng-mga-isdang-kanal.html" target="_blank">...nanghuhuli kami ng mga isdang-kanal</a></div>
<div __gwt_cell="cell-gwt-uid-8563" style="outline-style: none;">
<a href="http://no-benta.blogspot.com/2011/08/naniniwala-ako-sa-mga-panakot-ng-mga.html" target="_blank">...naniniwala ako sa mga panakot ng mga matatanda</a></div>
<div __gwt_cell="cell-gwt-uid-8563" style="outline-style: none;">
<a href="http://no-benta.blogspot.com/2011/09/pinapakain-kami-ng-nutribun-sa.html" target="_blank">...pinapakain kami ng nutribun sa eskwelahan</a></div>
<div __gwt_cell="cell-gwt-uid-8612" style="outline-style: none;">
<div __gwt_cell="cell-gwt-uid-8563" style="outline-style: none;">
<a href="http://no-benta.blogspot.com/2012/02/nanghuhuli-at-nagsasabong-kami-ng-mga.html" target="_blank">...nanghuhuli at nagsasabong kami ng mga gagamba</a></div>
<div __gwt_cell="cell-gwt-uid-8563" style="outline-style: none;">
<a href="http://no-benta.blogspot.com/2012/01/pinapanood-ko-ang-post-new-year-special.html" target="_blank">...pinapanood ko ang post-new year special ng MGB</a></div>
</div>
<div __gwt_cell="cell-gwt-uid-8563" style="outline-style: none;">
<a href="http://no-benta.blogspot.com/2011/06/naniniwala-ako-sa-kapangyarihan-ng.html" target="_blank">...naniniwala ako sa kapangyarihan ng F.L.A.M.E.S. </a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Maraming salamat sa inyong lahat!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Kung naaliw kayo sa pagbabalik-tanaw sa nakaraan gamit ang librong ito, hinihiling ko lang na inyong ibahagi ang kopya nito sa inyong mga kakilalang kabilang sa ating henerasyon. Mas marami tayo, mas masaya! </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Himihingi nga po pala ako ng paumanhin sa mga tunay na may-ari ng ilang mga larawang ginamit ko dito sa pagbabalik-tanaw. Pasensya na kung ginamit ko ang inyong mga litrato nang lingid sa inyong kaalaman o wala niyong pahintulot. Ang totoo, kayo ang mga mas nakapagbigay ng mga masasayang alaala ng ating kabataan. Mas maraming salamat sa inyo!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<b><span style="color: #990000;">Also available for free download:</span></b> "<b><a href="http://no-benta.blogspot.com/2014/01/free-e-book-download-dekada-nobenta-mga.html" target="_blank">Dekada NoBenta - Mga Kuwentong Karanasan ng Isang Batang 90's Volume 1</a></b>" </div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://no-benta.blogspot.com/2014/01/free-e-book-download-dekada-nobenta-mga.html" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzfdRKsGv500iWG6vpvV7mjzcc33mcs3ZayoHglDUlR7XX1LWbhau6eIcB78xz5JH5lTvHh4Mu36Xt8draPI_1PSLbEm6mjGpCsmAz2sEt8Ijnkal00_RfoUHJ0CxKmPQmcgAj47yJQbQ/s1600/NoBenta+Front+Cover.jpg" height="200" width="140" /></a></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<br />
<br />
<div class="fb-like" data-action="recommend" data-href="http://no-benta.blogspot.com/2014/06/free-e-book-download-noong-ako-ay-bata.html" data-layout="standard" data-share="true" data-show-faces="true" data-width="520">
</div>
<a href="http://www.mylivesignature.com/" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;" target="_blank"><img src="http://signatures.mylivesignature.com/54489/268/674AAA99F33B5DE120BDE75A5069A11D.png" style="background: none repeat scroll 0% 0% transparent; border: 0pt none ! important;" /></a>
</div>
<br />
<br />
<center>
<div class="fb-comments" data-colorscheme="dark" data-href="http://no-benta.blogspot.com/2014/06/free-e-book-download-noong-ako-ay-bata.html" data-numposts="10" data-width="520">
</div>
</center>
</div>
NoBentahttp://www.blogger.com/profile/07938468205752878166noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-5701312165220283358.post-65610356568105483422011-06-15T00:50:00.001+08:002014-05-30T22:01:03.290+08:00...Naniniwala Ako sa Kapangyarihan ng F.L.A.M.E.S.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvRtU3slTC-QCJFJqaNijhG6aePusSc1IeBu33uWc0I2nsPdnQqzhKIR5QP37h5_Z0Cy8WrQYYL0VMNg0zfVxwcKkGLTZ03ZRxL9l3Lac5jT5fdJ98SOXPcOW4tsYiiupblgvOORCpCfY/s1600/flames.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvRtU3slTC-QCJFJqaNijhG6aePusSc1IeBu33uWc0I2nsPdnQqzhKIR5QP37h5_Z0Cy8WrQYYL0VMNg0zfVxwcKkGLTZ03ZRxL9l3Lac5jT5fdJ98SOXPcOW4tsYiiupblgvOORCpCfY/s1600/flames.jpg" height="247" width="320" /></a></div>
<br />
Masarap maging inlababo. Lalo na noong mga panahong bata ka pa. Kapag nasa ganitong stage ka, feeling mo ay napakasarap mabuhay sa mundo. Maaga akong na-in love. Nasa kindergarten pa lang ay may mga crushes na ako sa school. Gustung-gusto ko silang makita kaya naman ang sipag-sipag kong pumasok ng eskuwela. Akala ni ermats ay gustung-gusto kong mag-aral pero ang hindi niya alam, kaya ako hindi nag-aabsent ay para lang makita sa klase ang itinitibok ng aking puso. Naks!</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Sa totoo lang, isa akong torpedo kapag pag-ibig na ang pinag-uusapan. Ang panget ko kasi kaya wala akong confidence para manligaw. Ang nangyayari tuloy, puro ligaw-tingin lang. Hanggang panaginip at pangarap nalang.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a name='more'></a><br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Minsang nananaginip ako ng gising sa aming klase, kinulit ako ng klasmeyt ko. May ituturo daw siyang bagay para malaman ang kapalaran ko at ng aking kras. Isa raw itong tested na paraan para malaman ang compatibility ng dalawang tao. Para daw itong katulad ng ginagawa sa mga petals ng santan flower - "<i>she loves me...she loves me not</i>". Sa greek mythology at mga pelikulang "Matrix" at "300", malamang ay narinig niyo na ang oracle kung saan isinasangguni ang mga bagay-bagay. Sa kaso naming mga inlababo sa buhay, ang <span style="color: #990000;"><b>F.L.A.M.E.S.</b></span> ang nagsisilbi naming oracle noong mga panahong iyon. Mabisa itong gabay kung itutuloy mo ba ang panliligaw at pambobola sa babaeng napupusuan mo. Ito ay acronym na ang ibig sabihin ay:</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
F = friends<br />
L = love<br />
A = angry / anger<br />
M = marriage<br />
E = enemy<br />
S = sweetheart<br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Paano ba ito ginagamit? Simple lang naman. Una ay kumuha ng scratch paper. Isulat mo ang kumpletong pangalan mo. Sa ibaba ng pangalan mo ay isulat mo naman ang sa kras mo. Next step ay i-cross out ang mga letrang nagkakapareho kayo at bilangin. Kunin mo na rin ang total ng dami ng mga letrang nagkapareho kayo. Ang mga numbers na 'yun ang gagamitin para malaman ang iyong kapalaran. Kung ilan ang na-cross out, 'yun din ang ibilang sa letra ng F.L.A.M.E.S. Sampol, F (1, 7, 13), L (2, 8, 14)....gets mo na ba?</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Para mas maliwanagan ka pa, heto ang ilan sa mga crushes ko noong ako ay bata pa. Unahin natin ng first crush ko noong ako ay nasa pre-school pa:</div>
<br />
J<strike style="color: #cc0000;">AYSO</strike>N Q<strike style="color: #cc0000;">U</strike>I<strike style="color: #cc0000;">T</strike>IQ<strike style="color: #cc0000;">U</strike>I<strike style="color: #cc0000;">T</strike> = <b>8</b> (love)<br />
L<strike style="color: #cc0000;">UT</strike>H <strike style="color: #cc0000;">S</strike>HED H<strike style="color: #cc0000;">A</strike>M<strike style="color: #cc0000;">OY</strike> = <b>6</b> (sweetheart)<br />
<b> TOTAL = 14 (love)</b><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
Hmmmm....Parang okay ang resulta ha. Ilang taon kong itinago sa kanya ang feelings ko dahil ka-love team na niya si Rex Duranparang. Grade six lang niya nalaman na crush ko pala diya dati sa tulong ng <b><a href="http://no-benta.blogspot.com/2011/08/naranasan-kong-pumirma-sa-slam-book.html" target="_blank">slambook</a></b> na pinapirmahan niya sa akin. Hindi sila nagkatuluyan ni Rex. Pareho na silang may asawa at mga anak ngayon. Sayang, ang tamis pa naman ng kanilang love team sa eskwelahan.</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Next ay ang nagpatibok sa puso kong torpe noong ako ay nasa fifth grade. Dahil hindi marunong manligaw, wala rin akong nagawa. Hanggang pangarap lang. Nililigawan pa siya noon ni Ericson De Guzman, ang bully ng aming batch. </div>
<br />
J<strike style="color: #cc0000;">AY</strike>S<strike style="color: #cc0000;">O</strike>N QU<span style="color: #cc0000;"><strike>I</strike></span>T<span style="color: #cc0000;"><strike>I</strike></span>QU<span style="color: #cc0000;"><strike>I</strike></span>T = <b>6</b> (sweetheart)<br />
M<strike style="color: #cc0000;">A</strike>R<strike style="color: #cc0000;">Y</strike> GR<strike style="color: #cc0000;">A</strike>CE CEÑ<span style="color: #cc0000;"><strike>I</strike></span>D<strike style="color: #cc0000;">O</strike>Z<strike style="color: #cc0000;">A</strike> = <b> </b><b>6</b> (sweetheart)<br />
<b>TOTAL = 12</b> (sweetheart)<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
Aba, maganda rin ang resulta ha. Kaso may iba siyang love. Broken hearted. Picture lang ang naging souvenir ko sa kanya noong graduation namin ng elementary.</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Hay, hay, highschool. Hindii pa rin ako marunong manligaw. Mukhang mapili pa itong crush ko kaya hindi rin ako nakapagbigay ng da-moves. Pero naregaluhan ko siya ng ulo ni Sanrio, 'yung pillow na nabibili sa Gift Gate.</div>
<br />
J<strike style="color: #cc0000;">AYSON</strike> QU<strike style="color: #cc0000;">I</strike>T<strike style="color: #cc0000;">I</strike>QU<strike style="color: #cc0000;">I</strike>T = <b>8</b> (love)<br />
<strike style="color: #cc0000;">S</strike>H<strike style="color: #cc0000;">I</strike>RLE<strike style="color: #cc0000;">Y</strike> G<strike style="color: #cc0000;">ON</strike>Z<strike style="color: #cc0000;">A</strike>L = <b>6</b> (sweetheart)<br />
<b> TOTAL = 14 (love)</b><br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ganun din ang nangyari, bigo sa huli. Naging sila ni Alvin Apollo. Ang sakit sa pakiramdam noong nakita ko silang magka-holding hands with matching pa-sway-sway while walking. Marunong din naman akong mag-gitara at tumugtog ng kanta ng Green Day! Hmmp!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ayoko na sanang maniwala sa F.L.A.M.E.S. dahil hindi naman nagkakatotoo 'yung mga hula sa akin. Ngunit magaling talaga si Lord, may isang tao Siyang ibibigay sa'yo para makasama mo habambuhay!<b><br /></b></div>
<br />
J<strike style="color: #cc0000;">A</strike>Y<strike style="color: #cc0000;">S</strike>ON QU<strike style="color: #cc0000;">I</strike>T<strike style="color: #cc0000;">I</strike>QU<strike style="color: #cc0000;">I</strike>T = <b>5 </b> (enemy) <br />
<strike style="color: #cc0000;">S</strike>HE<strike style="color: #cc0000;">I</strike>L<strike style="color: #cc0000;">A</strike> M<strike style="color: #cc0000;">A</strike>R<strike style="color: #cc0000;">I</strike>E CEPE = <b> 5 </b>(enemy)<br />
<b>TOTAL = </b><b>10 (marriage)</b><br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Kahit na marami kaming hindi pagkakaunawaan noong kami ay mag-nobyo pa lang, kami rin ni misis ang nagkatuluyan sa huli. Ito ang totoo! Sa ngayon ay biniyayaan na kami ng <b><a href="http://the-wonder-twins.blogspot.com/">kambal na anak</a></b> at nagsasama kami ng masaya sa buhay na walang pag-aaway.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Noong ako ay bata pa, naniniwala ako sa kapangyarihan ng F.L.A.M.E.S. </div>
</div>
<br />
<br />
<div class="fb-like" data-action="recommend" data-href="http://no-benta.blogspot.com/2011/06/naniniwala-ako-sa-kapangyarihan-ng.html" data-layout="standard" data-share="true" data-show-faces="true" data-width="520">
</div>
<br />
<br />
<a href="http://www.mylivesignature.com/" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;" target="_blank"><img src="http://signatures.mylivesignature.com/54489/268/674AAA99F33B5DE120BDE75A5069A11D.png" style="background: none repeat scroll 0% 0% transparent; border: 0pt none ! important;" /></a>
</div>
<br />
<br />
<center>
<div class="fb-comments" data-colorscheme="dark" data-href="http://no-benta.blogspot.com/2011/06/naniniwala-ako-sa-kapangyarihan-ng.html" data-numposts="10" data-width="520">
</div>
</center>
</div>
NoBentahttp://www.blogger.com/profile/07938468205752878166noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-5701312165220283358.post-73415794770340223742012-01-01T00:37:00.001+08:002014-05-30T21:03:19.844+08:00...Pinapanood Ko ang Post-New Year Special ng MGB<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCxPjBvEKizqLBqGPYT3me8xeQ-Uc98p8IjeGv_SAvTjQFinQvk_lMyFkDhA_FlHOKifDETAzW0wQjtGwYM6OCNYqHWQ4154t89r651XPPUeEHiaQ46CiHYRbIQGmgKcLRi0W3E7dvjDo/s1600/paputok.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCxPjBvEKizqLBqGPYT3me8xeQ-Uc98p8IjeGv_SAvTjQFinQvk_lMyFkDhA_FlHOKifDETAzW0wQjtGwYM6OCNYqHWQ4154t89r651XPPUeEHiaQ46CiHYRbIQGmgKcLRi0W3E7dvjDo/s1600/paputok.jpg" height="320" width="275" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Kapag sumasapit ang Bisperas ng Bagong Taon, ang lahat ng Pinoy ay abala sa paghahanda. Kanya-kanyang bili at pag-aasikaso sa mga kung anu-anong ihahanda para sa Medyanotse. Kahit na walang-wala at kapos sa pera ay kailangang may maihain sa mesa bago pumatak ag alas-dose ng hatinggabi para salubungin ang panibagong pag-asa. Mga prutas na bilog, keso de bola, at hamonado. Sana ay maging masagana ang pagpasok. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Kasama na sa tradisyon nating ito ang paghahanda rin ng mga pampaingay na gagamitin sa pagsalubong ng New Year. Sabi ng mga matatanda, ang malas ay hindi papasok sa inyong tahanan kapag hinarangan mo ito ng maingay na maingay na tunog bago pumatak ang hatinggabi. Takot daw ang mga bad vibrations dito. Noong ako ay bata, natatandaan ko ang pamimili namin sa palengke nila ermat at utol ng mga torotot na gawa sa mga negative ng bomba films - ito ang ginagamit namin upang i-welcome ang dapat salubungin. Kinakalampag din namin ang mga kaserola at mga palangganang gawa sa aluminum. Ang saya-saya namin kahit na nababasag ang aming mga eardrums sa lakas ng tunog!<br />
<br />
<a name='more'></a></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
Siyempre, hindi kumpleto ang okasyon kapag walang mga paputok sila erpats, tito, kuya, bayaw, at si lelong. Bawang, plapla, 5-star, trianggulo, sawa, sinturon ni hudas, superlolo, at iba pang mga fire crackers. Pangalan pa lang ay nakakatakot na. Halagang babayaran mo pa lang para makabili ay sabog na kaagad ang bulsa mo!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Bakit nga ba adik na adik tayo sa pagpapaputok? Dahil ba sa "thrill" na naidudulot nito sa atin? Sa paniniwalang nakakapagpaalis ito ng bad luck? O dahil sa gusto lang natin magmukhang macho?</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ang sagot: ALL OF THE ABOVE. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Aaminin kong mahilig ako sa mga paputok pero takot akong magpaputok. Ayokong mabawasan ang mga daliri ko dahil baka mawala ang mga hintututro at mga hinliliit kong madalas kong ipangulangot. Bukod sa hindi ko mabipigilang pastime ay masyado akong naapektuhan ng "<span style="color: #990000;"><b>Post-New Year Special</b></span>" ng "<span style="color: #990000;"><b>Magandang Gabi, Bayan</b></span>" ni Noli De Castro.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Isa ito sa dalawang episodes na hindi ko pinapalagpas sa programang MGB (ang isa ay ang "<b style="color: blue;"><a href="http://no-benta.blogspot.com/2013/10/inaabangan-namin-ang-hallowen-special.html" target="_blank">Halloween Special</a></b>") dahil aliw na aliw ako sa hindi nagbabagong tema ng mga kuwentong inilalahad taun-taon. <b>WALANG KADALA-DALA</b>. Kung bibigyan ko ito ng soundtrack, puwede na siguro ang kantang "'Di Na Natuto". Ang totoo, malaki ang naging kontribusyon ng episode na ito sa pagpapalaganap ng "awareness" upang bumaba ang mga sakunang may kinalaman sa paputok sa pagsalubong ng Bagong Taon.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"<i>Roman Holiday</i>" (alamin mo nalang kung ano ang ibig sabihin nito) para sa akin ang panonood ng mga kamay na nagmimistulang tocino at longganisa dahil sa aksidenteng dulot ng mga paputok. Sa bawat eksenang ipinapakita ay nadarama ko ang awa sa hapdi nilang nararamdaman sa paghalo ng pulbura sa dugo ng laplos na parte ng kanilang mga katawan. 'Yun nga lang, habang nanonood ay napapasambit naman ako ng "<i>Loko, uulit ka pa ha!</i>".</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Iba't iba ang mga scenarios na paulit-ulit na napapanood taun-taon sa episode na ito pero hindi nakakasawa. Hindi ko lang alam kung bakit sa kabila ng walang-humpay na paalala ng DOH na huwag gumamit ng paputok ay marami pa rin tayong kababayang makukulit.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #990000;"><b>Watusi juice</b></span>. Ito lang yata ang paputok na kaya kong hawakan. Kaya ko pa ngang alugin habang nakasindi. Kada taon ay may mga batang nalalason dahil itinitimpla ang watusi sa tubig at iniinom. Madali lang itong ispelegin kung bakit nangyayri. Hindi ang musmos na paslit ang may sala kundi ang walang-modong mga magulang.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #990000;"><b>May natapakang paputok sa kalsada</b></span>. "Di ko makakalimutan 'yung isang lalaking ipinakita na nawasak ang sapatos dahil sa paputok na kanyang naapakan sa daan habang naglalakad galing sa pagsisimba. Sino ang may kasalanan, ang nagpaputok na hindi isinasaalang-alang ang kaligtasan ng mga dumaraan o ang simbahan na nagdaraos ng misa na may sked na kadikit ang hatinggabi? Ang solusyon, magsuot ng safety shoes.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #990000;"><b>Namumulot ng mga supot na paputok</b></span>. Ugali ko dati ang mamulot ng mga 'di pumutok na rebentador sa kalsada. Isa-isa ko itong binabalatan at iniipon ang mga pulburang nasa loob nito. Ipoporma ko siya sa sahig at sisindihan para makagawa ng epek na tulad ng sa mga magicians kapag sila ay nagdaraos ng shows. Huminto nalang ako sa bisyong ito noong mapanood ko sa teevee ang mga batang nabawasan ang daliri dahil sa gawaing ito. Pero huwag ka, ilang beses na nabawasan ang kilay ko sa tuwing sinisindihan ko ang pulbura!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #990000;"><b>Sumbog na lusis, roman candle, at fountain</b></span>. Defective na mga paputok. Paano ka ba naman magtitiwalang humawak pa ng mga ganito kung may mababalitaan kang naputol ang kamay dahil sa lusis na alam na alam mo namang safe? Paksyet lang.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #990000;"><b>Lasheng ako</b></span>. Nagsindi ng paputok gamit ang yosi. Itinapon ang yosi. Hinithit ang paputok. Sabog ang mukha. Putol ang kamay. Buti nalang ay may tama ng alak kaya hindi masyadong masakit. Gago.</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #990000;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #990000;"><b>Dumikit ang paputok sa kamay dahil kumain ng biko</b></span>. Sinong gago naman ag lolokohin mo? Lasheng ka 'noh?!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #990000;"><b>Tinamaan ng ligaw na bala</b></span>. Kaya wala akong bilib sa mga taong may baril dahil ang hilig nilang pumorma. Kahit na Bagong Taon ay paiiralin pa rin nila ang pagiging DTNL. Hoy mga ser na pulpol, ang mga baril na 'yan ay hindi dapat makapatay ng mga sibilyang natutulog o kaya ay nagsasaya tuwing New Year. Tsk tsk.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Wala na ang MGB pero mula noong ako ay bata pa hanggang sa ngayong matanda na ay ganito pa rin ang mga eksena sa emergency rooms kapag salubong ng Bagong Taon.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Noong ako ay bata pa, pinapanood ko ang Post-New Year Special ng MGB. Ito ang isa sa mga dahilan kung bakit kaya ko pa ring magbilang ng one to ten gamit ang mga daliri ng aking mga kamay.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>MAGLIBAG SA PASKO AT MALIGO SA BAGONG TAON!!! </b></div>
</div>
<br />
<br />
<div class="fb-like" data-action="recommend" data-href="http://no-benta.blogspot.com/2012/01/pinapanood-ko-ang-post-new-year-special.html" data-layout="standard" data-share="true" data-show-faces="true" data-width="520">
</div>
<br />
<br />
<a href="http://www.mylivesignature.com/" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;" target="_blank"><img src="http://signatures.mylivesignature.com/54489/268/674AAA99F33B5DE120BDE75A5069A11D.png" style="background: none repeat scroll 0% 0% transparent; border: 0pt none ! important;" /></a>
<br />
<br />
<br />
<div class="fb-comments" data-colorscheme="dark" data-href="http://no-benta.blogspot.com/2012/01/pinapanood-ko-ang-post-new-year-special.html" data-numposts="10" data-width="520">
</div>
</div>
NoBentahttp://www.blogger.com/profile/07938468205752878166noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-5701312165220283358.post-17959946070529279602012-02-16T00:43:00.001+08:002014-05-30T20:16:00.384+08:00...Nanghuhuli at Nagsasabong Kami ng mga Gagamba<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://theignoredgenius.blogspot.com/2013/04/summer-na-tara-nat-magbakasyon-sa.html" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFvi95xjyRzelN5AgENpFS0EwxjPStmxs6XQVXWutAnQaq5GsbsRPknvb0CAI9fSbHLjFOma3p_zJHGOqElxBoRJUlqcoCRLIv7I_g2DpvX9FspxFO4cctJPIjV5mIKboVCX7oSmtQp7Q/s1600/Gagamba_fight_17a.jpg" height="242" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Noong hindi pa uso ang mga selepono, tablets, at kung anu-ano pang mga gadgets ng makabagong totoy at nene, ang mga bata ay marunong pang maglaro sa mga lansangan at bakuran ng kanilang mga kapitbahay. Mayroong naghahabulan. Nagtataguan. Naghihiyawan. May madalas na asaran na nauuwi rin sa madalas na suntukan.<br />
<br />
Wala pang ibang puwedeng paglibangan noon kaya bukod sa pagba-<b><a href="http://no-benta.blogspot.com/2011/01/mag-batibot.html" target="_blank">Batibot</a> </b>at paghihintay sa <b><a href="http://no-benta.blogspot.com/2011/03/code-name-shaider.html" target="_blank">panty ni Annie</a></b>, ang mga kabataan ay madalas tumambay para makipaglaro sa mga kapwa-bata. Ang social network noon ay wala sa kuwadradong mundo ng cyberporn at DOTA kundi nasa labas ng bahay.<br />
<br />
<a name='more'></a><br />
Isa sa mga kinagiliwan kong laro noon ay ang <span style="color: #990000;"><b>pagsasabong</b></span>. Hindi ng mga maiingay na tandang sa madaling-araw kundi ng mga eight-legged freaks na kung tawagin ay <span style="color: #990000;"><b>gagamba</b></span>. Kapag ikaw ay bata pa, may kakaibang puwersang nagtutulak sa iyo na mag-alaga ng kung anu-ano bukod kina <b><a href="http://no-benta.blogspot.com/2011/10/may-alaga-akong-asong-mataba.html" target="_blank">Bantay</a></b> at Muning. Nagkaroon kami ng mga alagang sisiw, pugo, bibe, at hermit crab courtesy of Manong Pabunot na tambay sa gate ng eskuwelahan. Nag-alaga rin kami ng <b><a href="http://no-benta.blogspot.com/2011/10/nanghuhuli-kami-ng-mga-isdang-kanal.html" target="_blank">isdang-kanal</a></b> na ilang araw lang ang itinatagal sa malinis na aquarium. Kulang nalang ay maging mini-zoo ang bahay namin dahil sa mga aming mga inaaalagaan.<br />
<br />
Pasimuno lagi ang pinsan kong si Badds na nakatatanda sa aking ng tatlong taon. Siya ang kakampi ko sa pakikipaglaban sa <b><a href="http://no-benta.blogspot.com/2011/09/naglalaro-kami-ng-teks.html" target="_blank">teks</a></b>, sa agawan-base, at iba pang mga larong-pambata. Para sa akin ay siya ang eksperto sa mga ganung bagay. <br />
<br />
"<i>Jay, samahan mo ako, manghuhuli tayo ng gagambang ipanlalaban natin.</i>"<br />
<br />
"<i>San tayo pupunta?</i>"<br />
<br />
"<i>Basta sumama ka nalang.</i>"<br />
<br />
Ako namang batang adventurer, siyempre ay susunod sa dakilang master.<br />
<br />
Hindi pa ganun ka-develop ang Cubao noon kaya may mga bakanteng-lote pa na gustung-gustong tirahan ng mga professional squatters. Kapag may bakanteng espasyo, siyempre ay may talahiban at mga punong-kahoy. At kapag meron nito, siguradong merong gagamba! Iniisa-isa namin ang lahat ng mga madadaanang lugar at mas masukal, mas maganda dahil doon sila makikita kasama ang mga bumubulagang ahas. Pero ang totoo, nahuhuli rin sila sa mga kisame, sa bodega, sa palayan, sa sementeryo, at sa bahay ni Peter Parker.<br />
<br />
May teknik sa paghuli ng gagamba. Ang pinakamadali ay tuwing bago magtakip-silim dahil ito ang mga oras na sila ay lumalabas para gumawa ng kanilang bahay sa pamamagitan ng sapot. Kawawa ang puwet nila sa akin dahil pinapanood ko muna silang matapos bago ko sila hulihin!. Paksyet lang, simpleng cruelty to living things. Ikaw kaya ang pagurin sa pagtae ng sapot tapos hulihin, ano ang mararamdaman ng tumbong mo? Ang isa namang paraan ay tuwing umaga bago tumindi ang sikat ng araw. Ito kasi ang mga oras na sila ay nagbu-beauty rest sa kanilang munting crib. Isang sunggab mo lang, huli kaagad. Walang ka-effort-effort! Exciting manghuli ng gagamba kaya hindi ko ma-gets ang mga kaklase kong rich kids na bumibili ng tigbi-bente pesos na nabibili sa mga suking vendors sa labas ng iskul bukol.<br />
<br />
Ang lahat ng mahuhuli namin ay isinisilid kaaagad sa karton ng posporo. Mas okay kung 'yung "Guitar" ang tatak dahil 'yun ang uso. Kadalasan, ito ay may partition na gawa sa dahon ng saging o niyog para hindi mag-away ang mga gagambang ipapasok mo dito. Nasa apat hanggang anim ang puwedeng manirahan sa loob ng matchbox aparment. Ito ang dahila kung bakit nag-iinit ang ulo ni ermats kapag nagluluto - nauubos kaagad ang mga bagong biling posporo palito pito na sabi ng Intsik ay walo.<br />
<br />
Iba't ibang klase ang mga lahi ng gagamba at ang mga pangalan nila ay kadalasang nanggagaling sa lugar na kanilang tinitirahan. Kapag sa inyong humble abode ito nanggaling, ang tawag dito ay <span style="color: #990000;"><b>gagambang-Bahay</b></span>. Sila 'yung mga madalas ipanlaban para matalo at pagpraktisan ng mga "Class S" Spiders na kalahi ni Gokou. Mga duwag sila, takbuhin at madalas maglambitin kapag isinasabong. May paniniwalang huwag mo itong ipapakain sa mga palaban dahil mahahawa sila sa kaduwagan! Ang <span style="color: #990000;"><b>gagambang-Talahib</b></span>, obviously, ay hindi nakatira sa bermuda grass. Atapang sila at hindi atakbo pero ang sinasabing mas mga matatapang ay ang mga alagad ni Ramon Revilla, ang mga <span style="color: #990000;"><b>gagambang-kuryente</b></span> na madalas matagpuan sa mga kable ng poste ng Meralco. Marami pang ibang lahi ng gagamba pero huwag niyong gayahin ang kababata kong nagmalaki sa amin na nakahuli daw ng <span style="color: #990000;"><b>gagambang-Tambo</b></span> na natagpuan niyang gumagapang sa isang walis-tambo!<br />
<br />
Ang tatlong lahi ng gagambang nabanggit ko sa itaas ay ang mga madalas ipanlaban. Paalala, hindi puwedeng isabong ang <span style="color: #990000;"><b>gagambang-talon</b></span> dahil nilikha nila si Bro para ipakain lang sa mga butiki. Hindi rin puwede ang <span style="color: #990000;"><b>gagambang-kantot</b></span> na sobrang nipis ng katawan kahit na walang ginawa kundi ang mag-push-up. At bukod sa lahat, bawal ding ipanlaban ang mga <span style="color: #990000;"><b>gagambang-kubeta</b></span> na madalas manggulat habang ikaw ay tumatae. Hindi sila gumagalaw pero animo'y nakatitig sa iyo at nagmamasid. Binabantayan nila ang itlog nilang may numero ng Jueteng. Nakakatakot din silang hawakan dahil mukha silang mga tarantula sa sobrang laki at mabalahibong katawan.<br />
<br />
Simple lang ang pagsasabong. Parang boxing. One on one. Gamit ang isang ting-ting o barbecue stick, ilalagay sa magkabilang-dulo ang magkoponan. Pero bago ang lahat, ito ay hihimas-himasin ng may-ari para magalit at maging palaban. Hahayaan silang gumapang hanggang sa mag-krus ang kanilang landas. Oy, bawal itulak sa puwetan ang gagamba dahil malalamog daw ito at matatalo.<br />
<br />
May mga labanang segundo lang ang itinatagal. Meron namang nakakabuwisit panoorin dahil sa sobrang bagal. "<span style="color: #990000;"><b>katis</b></span>" ang tawag kapag nasugatan ang isang gagamba at may likidong tumulo galing sa katawan. May mga pagkakataong nalalagasan rin ng mga paa ang mga spiders na naglalaban. Ang layunin lang dito ay masaputan ang kalaban; kung sino ang makasapot, siyang panalo. <br />
<br />
Noong ako ay bata pa, nanghuhuli at nagsasabong kami ng mga gagamba. Sa murang isipan ay natutunan kong ang mga malalakas at hindi duwag ang parating nagwawagi!</div>
</div>
<br />
<br />
<div class="fb-like" data-href="http://no-benta.blogspot.com/2012/02/nanghuhuli-at-nagsasabong-kami-ng-mga.html" data-width="520" data-layout="standard" data-action="recommend" data-show-faces="true" data-share="true"></div>
<br />
<br />
<a href="http://www.mylivesignature.com/" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;" target="_blank"><img src="http://signatures.mylivesignature.com/54489/268/674AAA99F33B5DE120BDE75A5069A11D.png" style="background: none repeat scroll 0% 0% transparent; border: 0pt none ! important;" /></a>
</div>
</div>
<br />
<br />
<center><div class="fb-comments" data-href="http://no-benta.blogspot.com/2012/02/nanghuhuli-at-nagsasabong-kami-ng-mga.html" data-width="520" data-numposts="10" data-colorscheme="dark"></div></center>
NoBentahttp://www.blogger.com/profile/07938468205752878166noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5701312165220283358.post-82252389563532439612011-09-10T19:58:00.001+08:002014-05-29T23:35:06.806+08:00...Pinapakain Kami ng Nutribun sa Eskwelahan<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0nGJct6sGlHTw16Niak5r8Rd3yGPyV4rU29LzuLR5Zb7jo63PojYIpYr2eynaG14fcPXpfOQBbntt29tcz5M00FOE10LQQaEentxM6oHBimrpmuJoYV2ipYeb8deTnqNH4Rbl351KGLI/s1600/300488_277917312221326_1621755795_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0nGJct6sGlHTw16Niak5r8Rd3yGPyV4rU29LzuLR5Zb7jo63PojYIpYr2eynaG14fcPXpfOQBbntt29tcz5M00FOE10LQQaEentxM6oHBimrpmuJoYV2ipYeb8deTnqNH4Rbl351KGLI/s1600/300488_277917312221326_1621755795_n.jpg" height="246" width="320" /></a></div>
<br />
Walang-dudang ang <b>recess</b> ang isa sa mga pinakaaabangang oras sa eskuwelahan. Sabi nga ng karamihan, ito ay sunod sa P.E. bilang "favorite subject" ng mga mag-aaral. Kapag pagkain na ang usapan, tapos na ang laban.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Sa pagsapit ng recess, naglalabasan sa mga lunch boxes ang mga snacks na paborito ng mga bata - mga pagkaing dahilan kung bakit mas magana silang pumasok. Sa kabila ng ganitong eksena ay mayroon din namang mga estudyanteng walang baong pagkain pero may mga bulsang puno ng perang galing sa kanilang mga tamad na nanay na hindi sila kayang asikasuhin. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Sa isang pampublikong paaralan tulad ng pinasukan kong Mababang Paaralan ng Kampo Krame, ang isa sa mga hindi malilimutang snack (kung ito ay matatawag ngang ganun) ay ang <span style="color: #990000;"><b>nutribun</b></span> o mas kilala sa pagbikas na "<span style="color: #990000;"><i><b>nutriban</b></i></span>".</div>
<br />
<a name='more'></a><div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
Konting flashback para sa ibang hindi nakakakilala sa tinapay na ito. Ang totoo, hindi ko alam kung may itinitinda pang mga nutriban ngayon sa mga paaralan. Wala akong makita sa internetz ng tiyak na kasaysayan ng pagkaing ito pero ayon sa mga nakatatanda, ang nutribans ay ang solusyon para matugunan ang pangangailangan sa maayos na nutrisyon sa mga paaralan noong mga unang taon ng dekada setenta kung kailan nagkaroon ng malaking krisis ang ating bansa sa pagkain. Ang mga tinapay na ito ay gawa sa mga sangkap na donasyon mula sa mga bansang USA, Canada, at Australia. Noong una ay libre itong ipinamimigay sa mga paaralan pero nang lumaon ay ibinenta rin sa mas murang halaga. Kasing-laki raw ito ng monay na kasing-laki naman daw ng apat na pandesal.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Hindi ko alam kung ang nutriban na naabutan ko noong ako ay bata pa ay ang nutriban ding natikman nina erpats at ermats noong administrasyon ni idol Makoy.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ano ba ang memories ko sa tinapay na ito?</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
NAPAKARAMI. Ito lang naman ay naging parte ng buhay-estudyante ko mula Grade 1 hanggang sa ako ay makapagtapos sa elementarya. Araw-araw na ginawa ni Bro, hindi siya nawawala sa canteen tray na inilalako sa bawat classroom. Kahit na nakapiring ako ay alam ko kung papakainin ako ng tinapay na ito dahil alam na alam ko ang lasa nito.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Hindi kami pinapalabas ng silid kapag recess kaya may rasyong inihahatid ang canteen sa bawat section. Sa isang classroom, ang bilang na mag-aaral sa isang silid ay nasa kuwarenta noong panahon ko at sa isang canteen tray ay nandoon ang dalawampu't apat na piraso ng nutriban (isang dosena kada plastic). Maraming tindang puwedeng bilhin tulad ng nilagang itlog, nilagang saba, mga kakanin at iba pang mga nutrilicious na pagkain. Malayang nakakabili ng kung ano ang gusto ng bawa't isa pero panay ang paalala ni teacher na <b>HINDI PUWEDENG MAY MATIRANG NUTRIBAN</b>. Bawal. Isang kasalanan. Hindi ko alam kung bakit. Madali sigurong mapanis sa loob-loob ko.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"<i>Class, may natira pang mga nutribans dito, bilhin niyo na. Masarap ito...</i>"</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Kapag ganito na ang banat ni ma'am, dedma na ang lahat - may yumuyuko, may tumitingin sa bintana, may biglang nagsasabi ng "<i>Ma'am, may I go out?</i>". Alam naman ng guro namin kung bakit ganito ang scenario. Alam niya kasing sawang-sawang-sawang-sawang-sawa na kami sa lasa ng walang-kamatayang tinapay ng eskuwelahan. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ang malufet nito, kapag patay-malisya lang ang lahat ay ipapautang na ito ng sapilitan sa makukursunadahang estudyante ni teacher. Kapag minalas-malas ka nga naman ay wala kang magagawa kung hindi ang magpauto. Bukas nalang ang bayad o kaya kahit two-gives basta bilihin mo lang ang natirang limang nutribans. Kapag sa akin napapautang ito ay pumapayag nalang ako. Kunwari ay kakain ako ng isa pero ipamimigay ko sa mga katabi ko 'yung iba. Mas malas ka kung ayaw rin nilang tanggapin!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ang sabi ng aming mga guro, ang nutribans daw ay pampatalino at pampalakas. pampaguwapo at pampaganda. Pampabait at pampasaya. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Pero kahit na gaaano kaganda ang pagpapakilala sa bread na ito, mahirap talaga siyang lunukin kapag nauumay ka na. Isama mo pa rito ang mga experiences mo sa mga buhok na madalas mong manguya mula sa tinapay; 'yung mga insektong sabi nila ay kuto (korean bug sa iba) ng mga lumang harina; at mga kuwentong habang ginagawa raw ito ay napapatakan ng pawis mula sa kili-kili ng panaderong nagmamasa ng harina nito. Ang sarap kainin,'di ba?</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Saan ba gawa ang nutriban? Noong maubos na ang mga donasyong imported na mga harina, wala na ang nakaalam kung ano ang pangunahing sangkap nito. Sabi nila, gawa raw ito sa giniling na soya. Hmmm, kaya pala ito ang ipinatatanim sa aming gardening. Hindi namin alam kung saan napupunta 'yung mga inaani naming soy beans.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Para maibenta ang mga nutribans ay nakaisip ang canteen na gawin itong katakam-takam. Iba-iba ang klase nito kada araw. Lunes ay may pahid itong Star Margarine sa ibabaw. Martes, Star Margarine na may budbod ng second class na asukal. Mabenta ang unang dalawang araw dahil marami sa amin ang gustong tumangkad. Miyerkules ay may pahid ng kondensadang gatas na binudburan ng Milo. Matamis na bao naman kapag Huwebes. Special ang Biyernes dahil may pahid ito ng peanut butter na nabibili ng kilo-kilo sa palengke. Kapag wala sa mood si Manang Canteen ay "plain" lang ang pinapadalang rasyon. Paksyet, kailangan mong bumili ng sopas na malamig para may sawsawan ka ng tinapay na lasang amag! Para-paraan lang.<br />
<br />
Noong ako ay bata, pinapakain kami ng nutribun sa eskwelahan. Tingin ko, isa ito sa mga pagkaing nagbigay ng talino sa henerasyong kinabibilangan ko. Hindi tulad ngayon na instant noodles lang na punung-puno ng Ajinomoto ang ihinahain!</div>
</div>
<br />
<br />
<div class="fb-like" data-href="http://no-benta.blogspot.com/2011/09/pinapakain-kami-ng-nutribun-sa.html" data-width="520" data-layout="standard" data-action="recommend" data-show-faces="true" data-share="true"></div>
<br />
<br />
<a href="http://www.mylivesignature.com/" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;" target="_blank"><img src="http://signatures.mylivesignature.com/54489/268/674AAA99F33B5DE120BDE75A5069A11D.png" style="background: none repeat scroll 0% 0% transparent; border: 0pt none ! important;" /></a>
</div><br />
<br />
<center><div class="fb-comments" data-href="http://no-benta.blogspot.com/2011/09/pinapakain-kami-ng-nutribun-sa.html" data-width="520" data-numposts="10" data-colorscheme="dark"></div></center>
NoBentahttp://www.blogger.com/profile/07938468205752878166noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-5701312165220283358.post-48379969800461938942011-08-29T23:12:00.001+08:002014-05-29T23:11:54.674+08:00...Naniniwala Ako sa mga Panakot ng mga Matatanda<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheXHy0g0H4Y5-HtnAruS_nDviXooBR8z46gSs6i83L5tvJWMWiXvGVmiaMaFRGb-RWFzY66e_3NOeB4OXMThhlSVrIZVNzvLbaMDPGCQuT50LwS8LECOQD3GEEtW4ZPC5RhRIjvbQzaNI/s1600/nuno-sa-punso.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheXHy0g0H4Y5-HtnAruS_nDviXooBR8z46gSs6i83L5tvJWMWiXvGVmiaMaFRGb-RWFzY66e_3NOeB4OXMThhlSVrIZVNzvLbaMDPGCQuT50LwS8LECOQD3GEEtW4ZPC5RhRIjvbQzaNI/s1600/nuno-sa-punso.jpg" height="320" width="262" /></a></div>
<br />
Likas sa ating mga Pinoy ang pagiging "gullible" o ang katangiang "madaling maniwala". Hindi naman ito halata sa kasaysayan ng Pilipinas kung saan pinaniwala tayo ng mga dayuhan kaya nasakop ang ating bayan ilang siglo na ang nakaraan.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Nagmula sa mga kaninu-ninuan ng ating lahi, hanggang ngayon ay nananalantay pa rin ito sa dugo ng bagong henerasyon ng mga Pilipino. Paanong mawawala sa atin ito kung mismong ang mga magulang natin at mga matatanda ang unang nagturo ng kaugaliang ito sa atin noong tayo ay bata pa?</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<a name='more'></a>Pinagbilinan ko si misis na huwag na huwag na huwag niyang didisiplinahin ang <b><a href="http://the-wonder-twins.blogspot.com/">kambal na mga anak namin</a></b> sa pamamagitan ng pagsabi ng "<span style="color: #990000;"><b><i>Huwag ka diyan, may mamaw diyan...</i><i>kukunin ka ng mamaw kapag pumunta ka diyan.</i></b></span>". Sigurado ako, lahat tayo ay lumaki sa ganitong pagsaway sa atin ng ating mga magulang. Bakit kailangang "mamaw" pa ang idahilan kung ayaw nating papuntahin sa isang lugar ang isang bata-batuta? Natatandaan ko noon, hindi ko naman talaga alam kung ano ang itsura ng mamaw basta alam ko lang eh nakakatakot siya base sa facial expression ni mama kapag sinasabi niya ito kaya hindi ako pumunta doon sa lugar na gusto ko sanang puntahan. Ang nakakaloko, minsan ay inutusan niya akong kunin ang kung anong bagay dun sa lugar na 'yun kaso ayoko dahil alam kong may mamaw doon. Siyempre nagalit siya dahil ayokong sumunod. Narinig ko nalang na sinigawan niya ako ng "<b><i>Ang duwag-duwag mo eh hindi wala namang multo diyan!</i></b>". Tama si Ely Buendia, "<i><b>...ngayon ay may asawa at meron ng pamilya, wala namang multo ngunit takot sa asawa ko</b></i>...".</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Ayaw na ayaw ng mga magulang na nasusugatan ang kanilang mga anak dahil gusto nilang maging "flawless" sila sa paglaki. Okay, fine. Tanggap natin ang ganyang dahilan pero tama bang takutin ang mga bata ng "<span style="color: #990000;"><b><i>Hala ka, lalabas diyan 'yung kanin...lalabas diyan 'yung pari....lalabas diyan 'yung tren!</i></b></span>" kapag sila'y nasusugatan? Iyak ako ng iyak kapag tinatakot ako ni erpats ng ganito kapag umuuwi akong sugatan galing sa galaan dahil sa paglalaro kasama ang mga tropa kong batang-kalye. "<i><b>Uulit ka pa? Sabi sa 'yong dito ka nalang sa bahay pumirme para 'di ka nasusugatan eh!</b></i>". 'Yun lang naman pala ang gustong sabihin eh ang dami pang panakot! Pasalamat si erpats dahil hindi ko pa alam noon ang digestive sytem at wala akong kamuang-muang na imposibleng magkasya sa tuhod ko ang tren at ang pari ng chapel ng Kampo Crame.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Kung talagang makulit ang bata at patuloy pa rin sa paggala, sasabihan ito ng "<span style="color: #990000;"><i><b>Huwag kang lalabas dahil may kultong nangunguha ng bata at inilalagay sa sako.</b></i></span>". Takot na takot kami sa kultong kumakain ng parte ng katawan ng mga bata kaya hindi kami lumalayo ng bahay. Hanggang ngayon ay may ganitong balita sa teevee pero wala pa ring nahuhuling salarin. Puro peke rin ang mga batang nawawala!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Kapag Mahal na Araw, may panakot ding sugat-related - "<span style="color: #990000;"><i><b>Bawal maglaro dahil hindi maghihilom ang sugat mo kapag nadisgrasya ka</b></i></span>". Patay daw kasi si Papa Jesus kaya walang magpapagaling sa atin. Minsang nanonood kami ng teevee ay nakita ko ang mga sugat sa likod ng nagpipinitensya kaya tinanong ko ang mga matatanda kung paano 'yun gagaling? Moment of silence. Isa-isa silang umiiskapo. Ewan ko kung bakit.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Noong totoy pa ako, ayokong natutulog sa hapon dahil gusto kong maglaro sa labas ng bahay. Pero dahil may panakot ang mga nagbabantay, no choice kundi ang magtulug-tulugan. Ayoko kasing mapagalitan kapag isinumbong ako kay ermats na hindi ako nag-siesta. Bukod sa walang meryenda, ayokong naririnig ang "<span style="color: #990000;"><b><i>Kapag hindi kayo natulog ng hapon, hindi kayo tatangkad!</i></b></span>". Eh ayoko talagang matulog kaya binabawi ko nalang sa pagpapalaman ng Star Margarine sa tinapay at pagkain ng Star rice. Hindi ko lang alam kung sino ang sinungaling dahil lumaki akong bansot!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Kapag kami ay nag-aasaran ng mga kapatid ko noon, nangunguna ako sa sadyang pagpapangit ng mukha at pag-muwestra ng kung anu-ano sa katawan para may mapikon. Kapag may umiyak na, heto na si mama para mag-referee, "<span style="color: #990000;"><b><i>Sige ituloy mo lang 'yan anak, bahala ka kapag nahipan ka ng masamang hangin.</i></b></span>". Siyempre, hihinto naman ako dahil ayokong pumangit habambuhay. Habang lumalaki, ang tanging nalaman kong mga masamang hangin ay ang utot at ang kabag.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"<span style="color: #990000;"><b><i>Huwag kang iihi sa kung saan-saan dahil baka may maihian kang duwende.</i></b></span>". Eh paano kung talagang 'di na kaya ng pantog mo? Buti nalang ay may pangontrang "<i><b>Tabi-tabi po, makikiihi lang po...</b></i>". Takot ang mga batang lalaki sa ganito dahil mamamaga daw ang pututoy kapag naihian mo ang nuno. Kung alam ko lang na ganito, sana ay may naihian nalang ako para natalo ko si Totoy Mola. Paano kaya tumitira ang mga duwende sa mga pader at mga poste ng Meralco?</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #990000;"><b>Kapag dumarayo ka raw sa isang lugar at first time mo, kailangan mong humalik sa lupa para hindi mamatanda</b></span>. Natatandaan ko noong isinama ako ni erpats sa Baguio para sa kanilang company outing. Unang beses akong makakapunta roon kaya paulit-ulit akong pinapaalalahanan ng kanyang mga kasamahan tungkol sa kasabihang ito. Hindi ko masyadong sineseryoso kasi medyo may utak na ako noong mga panahong iyon kaso gullible nga ako kaya nabuyo rin. Nang makarating sa transient house na aming tutuluyan ay sumimple akong makipag-leps-to-floor. Paksyet, tawa ng tawa 'yung walang-hiyang nakakita sa akin. Letsugas.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ngayong matanda na ako, naiisip ko kung paano ako naisahan noong ako ay musmos pa. Malamang ganun din ag karamihan kaya nagtutuluy-tuloy ang nakasanayan. Kumbaga sa ROTC, gantihan - <b><i>"...pinarusahan noong ako ay kadete pa kaya ako naman ang magpaparusa ngayong opisyal na</i></b>.".</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Noong ako ay bata pa, naniniwala ako sa panakot ng mga matatanda. Kahit hindi naman totoo. Ay mali, tama pala ang pagsira nila sa imahe ng mga buwaya - "<span style="color: #990000;"><b><i>Anak, huwag ka diyan...may pulis!</i></b></span>".<br />
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
</div>
<div id="fb-root">
</div>
<br />
<br />
<div class="fb-like" data-href="http://no-benta.blogspot.com/2011/08/naniniwala-ako-sa-mga-panakot-ng-mga.html" data-width="520" data-layout="standard" data-action="recommend" data-show-faces="true" data-share="true"></div>
<br />
<br />
<a href="http://www.mylivesignature.com/" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;" target="_blank"><img src="http://signatures.mylivesignature.com/54489/268/674AAA99F33B5DE120BDE75A5069A11D.png" style="background: none repeat scroll 0% 0% transparent; border: 0pt none ! important;" /></a>
</div><br />
<br />
<center><div class="fb-comments" data-href="http://no-benta.blogspot.com/2011/08/naniniwala-ako-sa-mga-panakot-ng-mga.html" data-width="520" data-numposts="10" data-colorscheme="dark"></div></center>
NoBentahttp://www.blogger.com/profile/07938468205752878166noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-5701312165220283358.post-68181778226901395832011-10-10T00:03:00.001+08:002014-05-29T22:51:46.636+08:00...Nanghuhuli Kami ng mga Isdang-Kanal<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3oiNcejG4tkeRsmWiQ-7q0X2StdK_vi6R1HEBbwAJmkDwBSK4LjGNscM-6fCis02N-Q4G-wb0-HVEP3qThekLamnD_CFBNvUJyuVvJi4pcu6liee0p2HoDchknyWezviEsgr4W0GhOCQ/s1600/isdang-kanal.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3oiNcejG4tkeRsmWiQ-7q0X2StdK_vi6R1HEBbwAJmkDwBSK4LjGNscM-6fCis02N-Q4G-wb0-HVEP3qThekLamnD_CFBNvUJyuVvJi4pcu6liee0p2HoDchknyWezviEsgr4W0GhOCQ/s1600/isdang-kanal.jpg" height="184" width="320" /></a></div>
<br />
Noong ipinasyal namin ni misis ang mga anak naming sina <b><a href="http://the-wonder-twins.blogspot.com/">Paul at Xander</a> </b>sa isang mini-zoo sa Tagaytay ay nakita namin ang napakasaya nilang reaksyon nang makita ang mga isdang nasa loob ng mga hile-hilerang malalaking aquarium. Wala pa sa dalawang taon ang edad ng aming mga kambal na anak pero bakas sa kanilang mga mukha ang pagkabighani sa mga lumalangoy na mga nilalang. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Para sa akin, walang taong nabubuhay o namuhay sa mundo ang hindi nahilig sa mga hayup na pamagat ng kanta ni<b> <a href="http://no-benta.blogspot.com/2011/01/mag-batibot.html">Irma Daldal</a></b>. Para sa karamihan, okay ang kumain ng isda dahil bukod sa hindi sila ma-cholesterol ay wala naman silang "feelings" (ayon ay <b><a href="http://no-benta.blogspot.com/2010/04/grunge-is-dead-end-of-music.html">Kurdt Kobain</a></b>). Ang iba naman, sa sobrang hilig sa mga ito ay inaalagaan pa sila katulad ng pag-aaruga sa mga <b><a href="http://noongakoaybatapa.blogspot.com/2011/10/may-alaga-akong-asong-mataba.html">alagang aso</a></b>. Sabi kasi nila ay nakakawala raw ito ng stress kapag nakikita mo silang tumititig sa'yo at parang may ibinubulong. Ang hindi lang natin alam, matagal na nilang sinasabi sa atin na "<i><b>Taena niyo, pakawalan niyo kami rito!</b></i>".</div>
<div style="text-align: justify;">
<a name='more'></a><br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Nasa ikatlong baytang ng elementarya ako noong magkaroon ako ng hilig sa mga isda. Hindi upang sila ay kainin kundi para hulihin at kulungin sila. Inggit na inggit ako sa bahay ng mga kalaro kong may aquarium na may laman na mga goldfish. Ipinagmamalaki pa nila sa akin na ang mahal daw ng bili ng kanilang mga erpats sa mga ginto nilang isda na may malalaking nakaluwang mga mata. Ako naman si inggitero, punta agad kay nanay para magpabili rin ng mga paksyet na nauusong isda.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"<i>Ma, puwede ba akong mag-alaga ng goldfish?</i>"</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"<i>Puwede-puwede, anak.</i>"</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"<i>Talaga poh?! Kung ganun ay pahingi po ng pambili ng aquarium, motorized pump, puting buhangin, chlorine, mga halaman, at siyempre, ng goldfish.</i>"<br />
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"<i>Ayan ang hindi puwede, anak. Wala tayong perang pambili kaya makipaglaro ka nalang sa mga kapatid mo. Tsupi.</i>"</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Bigo ako kaya luhaan akong umalis sa harapan ni ermat na may halong kaunting tampo. Parang goldfish lang, hindi pa ako mapagbigyan samantalang kumakain naman kami ng kilo-kilong galunggong at hasa-hasa! Hindi ko naman kakainin ang mga goldfish, aalagaan ko naman sila at paparamihin! </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Kinabukasan ay sinubukan ko ang suwerte ko kay Manong Goldfish, ang dakilang tambay sa labas ng ekuwelahan na nagpapabunot ng mga pekeng goldfish. Hindi ako gumastos noong recess. Nakihingi lang ako sa mga baon ng mga uto-uto kong klasmeyts para may pangbunot ako. Kapag kabuntot mo nga naman ang kamalasan, wala man lang akong nakuha sa sampung pisong winaldas ko kay manong. Walastik ang raket ni manong dahil kahit na kaunti lang ang nanalo (mga dalawa sa dalawampu) sa kanyang mini-cart business ay patok pa rin siya sa madalang pipol.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Hindi pa rin ako nawalan ng pag-asa. Kailangang magkaroon ako ng mga isdang idi-display ko sa aming sala. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Naikuwento ko sa bespren at halos kababata kong pinsang si Badds ang pangarap kong jackpot. At para siyang kinasangkapan ni Bro dahil may alam daw siyang solusyon. Huwag na huwag ko lang daw sasabihin kina erpats dahil tiyak na 'di sila sasang-ayon! Kumabog ang dibdib ko sa tuwa nang marinig mula sa kanya ang mabuting balita. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"<i>Samahan mo ako sa batis doon sa Mariposa. May mga goldfish 'dun na puwede nating hulihin!</i>"</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Sa sobrang excitement ko ay parang nilakad lang namin ang lugar na kinalalagyan ng "batis" sa loob lamang ng isang minuto kahit na ito ay medyo malayo mula sa aming bahay. Pagdating namin doon ay itinuro sa akin ni insan ang batis kung saan may mga nakatirang mga kumikinang-kinang na isda. Huwaw, talagang napakagaling ni Lord dahil kung iisipin mo, hindi naman talaga batis 'yung pinuntahan namin. Isa itong kanal na galing sa townhouses ng Mariposa, isang lugar malapit sa amin kung saan ang mga nakatira ay mga bigatin at mga taong may ipagmamalaking pagdating sa karangyaan. Paano nagkaroon ng isda doon eh malayo naman ito sa dagat at ilog? Naisip ko tuloy noon na sobrang linis ng mga itinatapong tubig ng mga mayayaman kaya nagkakaroon at nabubuhay ang mga isda rito. Ang totoo, ayon kay idolong si Lourd, mas baboy ka kapag mayaman ka.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"<i>Tara, lumusong na tayo!</i>"</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Noong una ay ayoko dahil alam kong kanal ng mayayaman ang gustong lusungin ni insan para magka-goldfish. Pero dahil sa pambubuyo, napilit din niya akong tumampisaw sa batis-batisang hanggang-tuhod ang taas ng tubig. Paksyet na malagket, hindi naman mukhang kanal dahil malinaw naman ang tubig. Ang siste nga lang, may burak kang matatapakan at kapag medyo lumabo na ang kulay ng tubig ay tsaka mo maaamoy na nasa kanal ka nga. Wala kaming pakialam dahil hindi naman kaartehan ang pinuntahan namin. Nandoon kami para magkaroon ng alagang isda. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Hindi ito ang una at huling pagkakataon dahil ilang beses naming binalik-balikan ang sikretong lugar na iyon. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ang pakiramdam namin ay mga mangingisda kaming may misyon sa buhay - ang makapag-uwi ng lambat-lambat na isda para sa ikasasaya namin. Huli dito, huli doon. May mga teknik kaming ginagawa para madaling makapangisda. May dala-dala kaming mga lumang salaan at mga lumang tabo para ma-trap ang mga mailap na goldfish (daw). Minsan naman ay nag-iiwan kami ng mga malalaking garapon sa batis at hinahayaan namin para bahayan ng mga isda at magha-harvest nalang matapos ang ilang araw. Nalaman rin namin na mas mahirap manghuli kapag umuulan. Biruin mo, sa murang edad, naging bihasa kami sa mga impormasyong mga bata lang ang nakakakaalam pagdating sa mga isdang nakatira sa estero.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Kahit na ilang beses na sabihin sa amin na isdang-kanal at hindi goldfish ang mga inaalagaan namin ay patuloy pa rin kami sa paghuli. Kulay ginto rin naman ang buntot ng mga ito at ang iba pa nga ay may batik-batik na kulay itim sa katawan. Para sa amin, ang mga "janitor fish" sa loob ng aquarium ang tunay na isdang-kanal dahil kumakain sila ng <b><a href="http://no-benta.blogspot.com/2014/01/natae-ako-sa-eskwelahan.html" target="_blank">tae</a></b>. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Wala kaming pambili ng mga magagarang aquarium kaya ang mga alaga namin ay inilalagay namin sa sa mga malalaking garapon ng mayonnaise na ninenok pa namin sa bahay ng lola ko. Ito ay katulad ng mga garapong pinaglalagyan ng mga hepatitis vendors ng mga itinitinda nilang manggang-hilaw na nakababad sa tubig. Kung ang mga aquarium ay may white sand, ang sa amin naman ay may white gravel na ninakaw naman namin sa kapitbahay naming nagpapagawa ng kanilang mansyon. May halaman din kaming ipinapalamuti para may oxygen silang malanghap dahil wala rin kaming pambili ng motorized air pump. Kitams, lumalabas ang pagiging MacGyver namin para lang sa mga peste. Este, pets pala.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Marami akong masasayang alaala sa panghuhuli ng mga isdang-kanal. Andyan 'yung hinataw ako ng walis-tambo sabay piningot pa sa tenga noong malaman ni ermats na lumulusong ako sa kanal. Isama mo pa ang kodak moment ng pagsinturon sa akin ni erpats noong bumalik kami ulit sa batis ng basura. At higit sa lahat ay hindi ko malilimutan ang araw na habang nanghuhuli ako ay may tumambad sa harapan kong lumulutang na kulay dilaw na tubol na unti-unti nang nalalagas sa pagkakababad sa tubig!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Noong ako ay bata pa, nanghuhuli kami ng mga isdang-kanal at doon ko nalaman na hindi sila puwedeng mamuhay sa tubig na nilagyan ng chlorine - namamatay sila kinabukasan. <i><b>Ang mga isdang-kanal ay katulad rin ng ibang mga tao - kapag nasanay na sa kasamaan at karumihan, hirap na hirap nang makabalik sa malinis na kabutihan.</b></i></div>
</div>
<br />
<br />
<div class="fb-like" data-action="recommend" data-href="http://no-benta.blogspot.com/2011/10/nanghuhuli-kami-ng-mga-isdang-kanal.html" data-layout="standard" data-share="true" data-show-faces="true" data-width="520">
</div>
<br />
<br />
<a href="http://www.mylivesignature.com/" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;" target="_blank"><img src="http://signatures.mylivesignature.com/54489/268/674AAA99F33B5DE120BDE75A5069A11D.png" style="background: none repeat scroll 0% 0% transparent; border: 0pt none ! important;" /></a>
</div>
<br />
<br />
<center>
<div class="fb-comments" data-colorscheme="dark" data-href="http://no-benta.blogspot.com/2011/10/nanghuhuli-kami-ng-mga-isdang-kanal.html" data-numposts="10" data-width="520">
</div>
</center>
</div>
NoBentahttp://www.blogger.com/profile/07938468205752878166noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-5701312165220283358.post-84602497033551841102012-04-30T06:35:00.001+08:002014-05-29T22:32:33.757+08:00...Nagkaroon Ako ng mga Kuto sa Ulo<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiV8AcIwiFi5bhelq9-37f7xCd2WqxkP83P8XuMVW400HHWnLiitvGtnb9Mld4GyF2UtgeytUP4064FIwFngKn7D86Cei0TBk01eKArkj-IkrslzHeDB4CG2u_5dY8hD-ZsWVZiaDDgxPc/s1600/kuto.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiV8AcIwiFi5bhelq9-37f7xCd2WqxkP83P8XuMVW400HHWnLiitvGtnb9Mld4GyF2UtgeytUP4064FIwFngKn7D86Cei0TBk01eKArkj-IkrslzHeDB4CG2u_5dY8hD-ZsWVZiaDDgxPc/s1600/kuto.jpg" height="166" width="320" /></a></div>
<br />
Tayong mga Pinoy ay may kaugaliang magkamot ng ulo kapag nasisita ng ibang tao. Kahit huling-huli na sa akto ay magpapalusot pa rin kasabay ang pagkamot sa parte ng ulo na hindi naman talaga makati. Teka, baka nga naman talagang biglang nagre-react ang mga balakubak natin sa mga ganitong pagkakataon. O kaya naman ay nagiging parte lang talaga ng utak natin ang mga <span style="color: #990000;"><b>kuto</b></span> kapag gustong magsinungaling.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Lahat tayo ay ipinanganak na kalbo. Walang buhok, wala ring kuto. Ayon sa kanta ng grupong <b><a href="http://no-benta.blogspot.com/2014/04/anong-paki-mo-sa-long-hair-ko.html" target="_blank">Weedd</a></b>.</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Hindi ko alam kung paano nagkakaroon ng mga kuto ang isang tao. Isa itong malaking palaisipan para sa akin tulad sa tanong kong "<i>paano kaya nagkaroon ng isdang-kanal</i> <i>doon sa maruming estero at paano sila nabubuhay sa tubig na puno ng <b><a href="http://no-benta.blogspot.com/2014/01/natae-ako-sa-eskwelahan.html" target="_blank">tae</a></b>?</i>". Sabi ng mga matatanda, nakukuha raw ang mga kulisap na ito kapag madalas kang nakabilad sa arawan. Kaya nga madalas kaming sabihan ni ermats na tigilan ang paglalaro sa mga lansangan lalo na kapag hapon kung kailan tirik ang araw. Kapag totoy at nene ka pa, walang kutong makati ang makapipigil sa sayang naidudulot ng <b><a href="http://no-benta.blogspot.com/2011/09/naglalaro-kami-ng-teks.html" target="_blank">teks</a></b>, patintero, taguan, jolen, syato, agawan-base, at iba pang larong-pambata. Pero teka, kung ang araw ang nanay ng mga kuto, ibig sabihin ba nito ay kapatid sila ng mga bungang-araw?</div>
<div style="text-align: justify;">
<a name='more'></a><br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Dahil hindi sinunod ang payo ng magulang, naging kaharian ng mga kuto ang aking anit. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Mahirap magkakuto lalo na kung isa kang batang lalaki. Malapit ka sa tuksuhan kapag nalaman ng mga kalaro - "<i>Kuto! Kuto! Kuto!</i>". Away o gulo ang ending. Sa atin kasing mga Pinoy, ang pagkakaroon nito ay kadalasang iniuugnay sa mga batang babae. Siguro dahil sa mahahaba ang kanilang mga buhok na peyborit na pamugaran ng mga pesteng pulgas ng tao. Mayroon akong kaklaseng babae na talaga namang dugyot - parang christmas tree ang kanyang buhok na may nakasabit na mga lisa (ang itlog ng mga kuto). Madalas naming makita sa kanyang anit ang mga nagkakarerang mga kuto. Minsan naman ay may mga naliligaw pa sa kanyang leeg at batok. Ang malufet nito, hindi namin siya nakikitang nagkakamot ng ulo. Super immune na siya o kaibigan na niya ang mga kuto?<br />
<br />
May <b><a href="http://noongakoaybatapa.blogspot.com/2011/08/naniniwala-ako-sa-mga-panakot-ng-mga.html" target="_blank">mga panakot ang mga matatanda</a></b> sa mga bata tungkol sa kuto. Sabi nila, nakakabobo raw ang mga ito dahil sumasama ang iyong mga brain cells sa dugong kanilang sinisipsip. Hmmm, kaya siguro laging nasa row four 'yung kaklaseng nabanggit ko kanina. Ang pinakamalufet na panakot na narinig ko sa buong buhay-bata ko ay "<i>Tatangayin ka niyang mga kuto kapag dumami na sila sa ulo mo.</i>".<br />
<br />
<b>e</b>r<b>mats:</b> <i>Jay, nabalitaan mo ba 'yung batang inilipad ng mga kuto niya?</i><br />
<br />
<b>ako</b><b>:</b> <i>Hindi po.</i><br />
<br />
Gagatungan pa ng tatay ko ang nakakatakot na balita.<br />
<br />
<b>erpats: </b><i>Anak ng kumpare ko sa kabilang baryo 'yung batang 'yun. Kawawa nga eh.</i><br />
<br />
Siyempre, hindi ko pa alam ang law of physics noon kaya naniwala naman ako kaagad. Ayokong matulad sa kawawang bata kaya inalam ko ang mga solusyon para puksain ang salot.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #990000;"><b>Suyod</b></span>. Ito ang espesyal na suklay na may mga ngipin na ang pagitan ay nasa 0.000113452 mm. Kadalasan ay kulay maroon. Kapag ginamit mo ito, kailangan ay may nakahanda kang puting telang gagamiting pansalo sa masusuyod na mga kuto. Exciting ito dahil makikita mong nagkakagulo sila sa binabagsakan. Dapat ay mabilis ang daliri mo sa pagtiris upang hindi sila makawala. Ang maiipon mong minasaker na mga kuto ay puwede mo nang isangag.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Hindi nakukuha sa simpleng pagsusuyod ang tunay na solusyon upang matepok ang mga kuto dahil hindi kayang suyurin ang mga maliliit na lisa. Ang ibang matatanda, nilalagyan ng <span style="color: #990000;"><b>kerosene</b> </span>ang anit ng batang may kuto. Taena, huwag ka lang lalapit sa apoy dahil siguradong may kalalagyan ka! Masyadong makaluma ito dahil meron namang mga special <span style="color: #990000;"><b>shampoo</b></span> na pamatay-kuto tulad ng ginagamit natin sa mga alaga nating <b><a href="http://no-benta.blogspot.com/2011/10/may-alaga-akong-asong-mataba.html" target="_blank">aso</a></b>.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ang <span style="color: #990000;"><b>pagpapakuto</b></span> sa mga nanay o lola ay ang pinakaayoko sa lahat. Sayang ang oras na ginugugol dito dahil nababawasan ang oras sa paglalaro. Ang hirap pa nito dahil kapag nagkamali ka ng puwesto, madali kang mapipingot!</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
Ang pagkukuto ay isang libangan ng mga unggoy. Meron kaming kapitbahay na may alagang matsing. Kapag ipinakita mo ang iyong ulo sa kanya ay automatic siyang maghahanap ng kuto sa iyong buhok. Nausukan ko na ito at mukhang epektibo. Ginaya ako ng kalaro ko pero hindi naging maganda ang resulta. Nagsisigaw siya sa sakit dahil sinabunutan siya ng tsonggo. Bading yata ang kamag-anak ni Kiko dahil ayaw niya ng mga batang babae!</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
Ang pinakamarahas na gagawin ng magulang sa problemadong anak ay ang <span style="color: #990000;"><b>pagpapakalbo</b></span>. Siyempre, kung wala ang pugad, walang maninirahang kuto. Ang kakilala kong si Alex ay nakaranas ng ganitong kalupitan. Ayaw na niyang pumasok sa eskuwela dahil sa gupit. Pagtatawanan daw siya ng mga kaklase. Nagalit ang nanay kahit na alam naman niyang kakaiba ang makakita ng kinalbong batang babae!</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
Noong ako ay bata pa, nagkaroon ako ngmga kuto sa ulo. Ito ang karanasang nagpapaalala sa akin ngayon na kailangang maligo araw-araw.</div>
</div>
<br />
<br />
<div class="fb-like" data-action="recommend" data-href="http://no-benta.blogspot.com/2012/04/nagkaroon-ako-ng-mga-kuto-sa-ulo.html" data-layout="standard" data-share="true" data-show-faces="true" data-width="520">
</div>
<br />
<br />
<a href="http://www.mylivesignature.com/" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;" target="_blank"><img src="http://signatures.mylivesignature.com/54489/268/674AAA99F33B5DE120BDE75A5069A11D.png" style="background: none repeat scroll 0% 0% transparent; border: 0pt none ! important;" /></a>
</div>
<br />
<br />
<center>
<div class="fb-comments" data-colorscheme="dark" data-href="http://no-benta.blogspot.com/2012/04/nagkaroon-ako-ng-mga-kuto-sa-ulo.html" data-numposts="10" data-width="520">
</div>
</center>
</div>
NoBentahttp://www.blogger.com/profile/07938468205752878166noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5701312165220283358.post-4553152797966351462011-07-08T00:40:00.001+08:002014-05-27T23:53:05.416+08:00...Taga-Lista Ako ng Noisy at Standing<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiF_hlwlfY7fI_IwIjDyyncKEYytlxkR1aNmkyADpTydAY9pBJumCJZhOJM8pnLgzBVYxfB8uXIA19rcUFiuYxzf28DQ4G3THkA2kqs3oVlC3oAcMJ94T4HTIGaNiEquIfmxbBqO1Lifb0/s1600/486498_485313381481717_1116283674_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiF_hlwlfY7fI_IwIjDyyncKEYytlxkR1aNmkyADpTydAY9pBJumCJZhOJM8pnLgzBVYxfB8uXIA19rcUFiuYxzf28DQ4G3THkA2kqs3oVlC3oAcMJ94T4HTIGaNiEquIfmxbBqO1Lifb0/s1600/486498_485313381481717_1116283674_n.jpg" height="307" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Aalis nanaman si teacher. Fifteen minutes lang daw at babalik na siya. May nakalimutan daw siyang kunin sa faculty room. Aabutin ng kalahating oras dahil ang totoo, nakipagtsismisan lang sa kanyang kapwa guro. O kaya naman ay naningil ng bayad sa mga binentang yema sa kabilang section. Huwag daw kaming mag-iingay at maglilikot habang wala siya. Ang sino mang mahuhuli niya ay "face the wall" ang parusa.<br />
<br />
"<i>Class, walang maghaharutan at walang mag-iingay. Babalik rin ako kaagad.</i>".<br />
<a name='more'></a></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
Siyempre, kami naman ay magsasabing "<i>Yes, ma'aam!</i>" kahit na hindi naman totoo. Kapag wala ang pusa, siyempre ay maglalaro ang mga daga. Kapag walang teacher, puwedeng magkuwentuhan at puwedeng-puwedeng mangapit-bahay! Pero para makasigurado si ma'am na walang mag-iingay, tatawag siya ng isang estudyante na magiging mga mata niya at taga-bantay habang wala siya. Alam naman niyang nagsisinungaling lang kami ng sabihin naming hindi kami mag-iingay kaya maglalagay siya ng isang katiwala. Matalino kaya si ma'am, kaya nga siya naging teacher eh.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Kadalasan, sa mga class officers siya humuhugot ng taga-lista ng "noisy" at "standing". Kung susuriin mo ang nga responsibilidad nila, ang mga sergeant-at-arms talaga ang nababagay para rito. Sila kasi 'yung mga matatangakad at matatapang. Sila ang tagapag-ayos kapag may nag-aaway. Sila ang kinakatakutan. Sila rin kadalasan ang mga bullies. Kaya ayun, minsan lang silang gawing taga-lista ni ma'am dahil kadalasan ay sila rin ang pasimuno sa pag-iingay.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Nagkakaroon ng rotation ang president, vice-president, business manager, P.R.O, at muse sa pagiging taga-lista, pero mas madalas pa ring mapunta ang toka sa class secretary. Kaya nga taga-sulat ang responsilidad niya 'di ba? </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Sa dami ng class officers na nagpapalitan, isipin mo nalang kung gaano kadalas ang minsan ni teacher sa paglabas ng classroom. Kung meron tayong "<i>Ma'am, may I go out?</i>", dapat ay nauso rin ang "<i>Class, may I go out?</i>"!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Kapag hindi trip ni ma'am na pumili sa mga officers ay tinatawag niya ang "pinakamabait" sa classroom. Sila 'yung mga tipong hindi nagsasalita. Hindi umiimik kung hindi mo kakausapin. Sila rin 'yung mga natutulog nalang kapag umaalis si teacher para hindi sila malista sa mga maiingay ng klase. In other words, sila ang mga nobody's. Mahirap kapag sila ang nasa harapan, parang ang hirap nilang asarin dahil baka umiyak. Kapag humagulgol sila ay siguradong sa guidance counselor ang punta mo after classes. Matatakot ka talagang tumayo at mag-ingay dahil siguradong paniniwalaan sila ng guro kapag sila ang nagsumbong. <br />
<br />
Minsan ay pinipili ng mga guro kanilang mga paborito o ang mga mas kilala sa tawag na "teacher's pet". Sila naman 'yung madalas bumati sa mga advisers mula umaga hanggang hapon. Tagabitbit sila ng mga gamit ng teachers. Nagdadala rin sila ng mga kung anu-anong pagkain para kay ma'am. Samakatuwid, sila ang mga sipsip, higop, at vacuum. Sila ang mga taga-listang masarap asarin dahil mayabang silang umasta. Feeling nila ay kalabaw na rin sila kahit na mga langaw lang naman sila na nakapatong sa kalabaw. Kapag sila ang nasa harap, talagang matalas ang kanilang mga mata at tenga sa paghahanap ng mga "noisy" at "standing". Parang tuwang-tuwa sila sa kapag may nahuhuli at nag-lilista. Tanda ko pa hanggang ngayon 'yung isang kaklase namin na napagkaisahan ng buong klase. Mayabang kasi siya kaya lahat kami ay nag-ingay ng nag-ingay at tumayo-tayo. Noong una ay enjoy pa siya sa pag-tally ng paisa-isa. Eh nang sabay-sabay na kaming nagsitayuan at naghiyawan, para siyang isang computer na nag-flactuate! Hindi na niya alam ang gagawin niya kaya umiyak nalang. Nagtawanan kaming lahat kaya nagwalkout nalang siya habang humahagulgol. Pagbalik niya, kasama na si teacher na galit na galit. 'Di ko na maalala kung ano ang parusang natanggap namin pero tanda ko pa rin na ilang araw na hindi pumasok matapos ang eksenang 'yun.<br />
<br />
Kapag nasa ibang mood naman ang aming magaling na teacher, ang pinipili niyang maglista ay ang mga "magagaling" ng buong section. Ito ang pinakaayoko dahil <b>matalino ako</b> (makapal lang talaga ang mukha ko) noong ako ay bata pa. Dahil sa no choice, wala akong magawa kundi pumunta sa harap at magbantay. Hindi ko ugaling magsumbong dahil hindi ganun ang aking kinalakihan. Pero dahil nga may angkin akong katalinuhan, "reverse psychology" ang ginagamit kong technique sa pagbabantay. Sasabihan ko nalang ang buong klase ng "<i>Wala akong pakialam sa inyo kung ano'ng gusto niyong gawin basta't gawin niyo lang kung ano ang sa tingin niyo ang tama.</i>". Bumabalik si teacher na tahimik ang klase. Walang naka-tally sa "noisy" at "standing". Eh 'di bilib nanaman si ma'am!<br />
<br />
Noong ako ay bata pa, taga-lista ako ng noisy at standing...pero hindi ako sumbungero. At lalong hindi ako sumbungero hanggang ngayon.<br />
<br /></div>
</div>
<div id="fb-root">
</div>
<br />
<br />
<div class="fb-like" data-action="recommend" data-href="http://no-benta.blogspot.com/2011/07/taga-lista-ako-ng-noisy-at-standing.html" data-layout="standard" data-share="true" data-show-faces="true" data-width="520">
</div>
<br />
<br />
<a href="http://www.mylivesignature.com/" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;" target="_blank"><img src="http://signatures.mylivesignature.com/54489/268/674AAA99F33B5DE120BDE75A5069A11D.png" style="background: none repeat scroll 0% 0% transparent; border: 0pt none ! important;" /></a>
</div>
<br />
<br />
<center>
<div class="fb-comments" data-colorscheme="dark" data-href="http://no-benta.blogspot.com/2011/07/taga-lista-ako-ng-noisy-at-standing.html" data-numposts="10" data-width="520">
</div>
</center>
</div>
NoBentahttp://www.blogger.com/profile/07938468205752878166noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5701312165220283358.post-66664402819375511822012-02-27T00:36:00.000+08:002014-05-27T23:32:02.213+08:00...Nanonood Kami ng "Superbook" at "The Flying House"<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOsyb4ht60R49-93MTWxnmMgp4LESPp2OavvOxV20vGtAaA32TEBcJ1z8s5mw60Wy4vrJXTSsg5hLB9TS0LzWRrvTUgQkF89wd2s13S9Z2tf_NqNeayBtifpeYdoPlAX4GTwQK7-Roefc/s1600/superbook+flying+house.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOsyb4ht60R49-93MTWxnmMgp4LESPp2OavvOxV20vGtAaA32TEBcJ1z8s5mw60Wy4vrJXTSsg5hLB9TS0LzWRrvTUgQkF89wd2s13S9Z2tf_NqNeayBtifpeYdoPlAX4GTwQK7-Roefc/s1600/superbook+flying+house.jpg" height="271" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Sabi ng matatanda, puro kalokohan lang daw ang mapupulot sa mga cartoons na napapanood sa teevee.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Nang ipalabas sa GMA 7 ang dalawa sa mga pinakapaborito kong animated shows noong ako ay bata pa, nag-iba ang ihip ng hangin. Sino ba namang magulang ang hindi matutuwa kapag nalaman mong mga kuwento mula sa Banal na Biblia ang tinututukan ng mga anak mo sa telebisyon?</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Unang ipinalabas ang "<span style="color: #990000;"><b>Superbook</b></span>" sa Japan noong October 1, 1981 at nagtapos noong March 29, 1982 na may 26 episodes. Ito ay bumalik sa ere bilang<b> </b>"<span style="color: #990000;"><b>Superbook II</b></span>" mula April 4, 1983 hanggang September 26, 1983 na may 26 episodes. Sa pagitan ng dalawang seasons ay ipinalabas naman ang "<b><span style="color: #990000;">The Flying House</span></b>" <span class="nowrap">mula April 5, 1982</span> hanggang <span class="nowrap">March 28, 1983 na may 52 episodes. Ang mga ito ay ginawa ng Tatsunoko Productions para sa distributor na Christian Broadcasting Network na nakabase sa Tate.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="nowrap"></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<a name='more'></a><span class="nowrap">Sa Pinas, hindi ko alam ang eksaktong petsa kung kailan ito unang ipinalabas. Ang alam ko lang, mga bandang huling taon ng Eighties ito unang napanood ng mga kabataan at tumagal hanggang early <b><a href="http://no-benta.blogspot.com/" target="_blank">90's</a></b>. Ganun kalufet ang mga cartoons na ito. Parang <b><a href="http://no-benta.blogspot.com/2011/01/mag-batibot.html" target="_blank">Batibot</a></b>, nakakaadik. Kahit replay, papanoorin mo pa rin. Hindi ko rin matandaan kung ipinapalabas ba itong magkasunod o ipinapalabas ang isa sa umaga, at ang isa naman ay sa hapon.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="nowrap"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="nowrap">Ah basta. Ang natatandaaan ko lang talaga, ang mga palabas na ito ang nagmulat sa akin sa mga kuwento mula sa Old at New Testaments.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="nowrap"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="nowrap">Unahin natin ang "Superbook". Sa unang season, ang kuwento ay tumatakbo sa magkaibigang sina <b><span style="color: #990000;">Christopher Peeper</span> </b>at <span style="color: #990000;"><b>Joy</b></span> (wala siyang apelyido). Nakatuklas sila ng nagsasalitang libro na nagdadala sa kanila sa Bible time. Kasama nila sa adventure ang laruang si <span style="color: #990000;"><b>Gizmo</b></span> na nagiging tunay na robot kapag sila ay nagta-time travel. Karamihan ng mga kuwento rito ay mula sa Hebrew Sciptures at lan sa mga paborito kong episodes dito ay ang mga kuwento nila Adan at Eba, Noah's Ark, Samson and Delilah, at ang death and resurrection of Jesus. Kahit na may mga konting pagbabago kumpara sa orihinal na mababasa mo sa tunay na Biblia, ganun pa rin ang mensaheng gustong iparating.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="nowrap"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="nowrap">Dalawa ang versions ng opening theme ng Season One pero itong nasa ibaba ang pinakapaborito namin sa lahat. Sabay-sabay kaming kumakanta sa himig nito.</span></div>
<br />
<br />
<center>
<object height="315" width="420"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/u3Uy-Oug-XA?version=3&hl=en_US&rel=0"> </param>
<param name="allowFullScreen" value="true"> </param>
<param name="allowscriptaccess" value="always"> </param>
<embed src="http://www.youtube.com/v/u3Uy-Oug-XA?version=3&hl=en_US&rel=0" type="application/x-shockwave-flash" width="520" height="315" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true"></embed></object></center>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span class="nowrap"></span><br />
<div style="text-align: center;">
<i><span style="font-size: small;">The light begins the journey that leads <br />to places far</span> <span style="font-size: small;">and wide so high <br />you just wont believe your eyes</span><a href="http://vin2worship.multiply.com/photos/hi-res/upload/SGpPWgoKCkUAAC@6D4Q1"><span class="insertedphoto"></span></a><br /><span style="font-size: small;">(you cant!)</span><br /><br /><span style="font-size: small;">by and how the moon and ocean came to be</span><br /><span style="font-size: small;">its all right here if you look superbook</span><br /><span style="font-size: small;">as we all go flying away</span><span class="insertedphoto"></span><br /><br /><span style="font-size: small;">stories about a man made of clay</span><br /><span style="font-size: small;">and the garden that was bust in time</span><br /><span style="font-size: small;">see the many mysteries </span><br /><span style="font-size: small;">and wonders that will fill your mind</span><span class="insertedphoto"></span><br /><br /><span style="font-size: small;">Superbook dont you know</span><span class="insertedphoto"></span><br /><span style="font-size: small;">its su-su-super!</span><br /><span style="font-size: small;">keep along the rainbow and through the sky</span></i></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">Sa "Superbook II", naging "computerized" ang Bible nang ito ay mahulog accidentally sa keyboard. Hinigop ng sinaunang computer ang asong si <span style="color: #990000;"><b>Ruffles</b></span> na sinundan naman ng pinsan ni Chris na si <span style="color: #990000;"><b>Uri </b></span>(short for Uriah) kasama ang naging tunay na robot na si Gizmo. Supporting roles nalang sina Chris at Joy na tagapanood sa monitor ng mga nangyayari kina Uri.</span><span style="font-size: small;"> Ang mga kuwento rito ay mula Old Testament. Patok ito pero mas patok pa rin sa akin ang unang season.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">Kung medyo "high-tech" ang Season Two ng Superbook, masasabi mo ring advanced ang technology ng "The Flying House" kung saan ang mismong lumilipad na bahay ay isang time machine. Dito siguro nakuha ang konsepto sa "Back to the Future". Hmmm. </span><span style="font-size: small;">Ang kuwento ay tumatakbo sa paglalakbay nila <span style="color: #990000;"><b>Justin Casey</b></span>, <span style="color: #990000;"><b>Angela "Angie" Roberts</b></span>, <span style="color: #990000;"><b>Corkey Roberts</b></span>, <span style="color: #990000;"><b>Professor Humprey Bumble</b></span>, at ang robot na si <span style="color: #990000;"><b>SIR</b> </span>(acronym ng "Solar Ion Robot") sa panahon ng New Testament - mula sa kapanganakan ni John the Baptist hanggang sa pagdating ni Apostle Paul.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="font-size: small;"><br /></span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">Tulad ng ng opening ng "Superbook", ang "The Flying House" ay may malufet din na kinakanta-kanta namin.</span></div>
<br />
<br />
<center>
<object height="315" width="520"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/sk_Yfwllgbg?version=3&hl=en_US&rel=0"> </param>
<param name="allowFullScreen" value="true"> </param>
<param name="allowscriptaccess" value="always"> </param>
<embed src="http://www.youtube.com/v/sk_Yfwllgbg?version=3&hl=en_US&rel=0" type="application/x-shockwave-flash" width="520" height="315" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true"></embed></object></center>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="font-size: small;"></span></i></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="nowrap"></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span class="nowrap"><b><a href="http://www.cbn.com/media/player/search.aspx?search=FlyingHouseEpisodes&t=k&parent=0" target="_blank">The Flying House - Watch Online</a></b></span><br />
<br />
<i><span style="font-size: small;">We were having fun</span><br /><span style="font-size: small;">Playing Hide and Seek</span><br /><span style="font-size: small;">Then a Summer Storm appeared</span><br /><br /><span style="font-size: small;">Corky got afraid</span><br /><span style="font-size: small;">When it started to rain</span><br /><span style="font-size: small;">Then we came upon a house</span><br /><span style="font-size: small;">Should we go inside? Now hide.</span><br /><br /><span style="font-size: small;">Come on with us you know</span><br /><span style="font-size: small;">Lord who knows where</span><br /><span style="font-size: small;">It's an adventure back in time</span><br /><span style="font-size: small;">In the Flying House</span><br /><span style="font-size: small;">You know it's great to fly</span><br /><span style="font-size: small;">In a Flying House</span><br /><span style="font-size: small;">I just want to get</span><br /><span style="font-size: small;">Back home again</span></i><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">Ang mga palabas na ito ay naging paborito ng mga bata ng aking henerasyon. Ito ay ang naging dahilan upang makakuha ang GMA ng mataas na rating sa teevee sa ganung time slot. Nakaisip ang network ng isang pakulong lalong magpapataas ang rating nito, ang <span style="color: #990000;"><b>Super Kids Club</b></span>. </span>Kung isa kang die-hard fan ng mga cartoons na ito, siguradong member ka. Sa angkan namin, ang lahat ng mga bata noon ay kasali rito. Kapag miyembro ka nito, padadalhan ka ng ID card, mini-book, at sticker na nagpapatunay na ikaw ay certified member! Tandang-tanda ko pa ang grand assembly nito na ginanap sa La Salle Greenhills. Na-postpone noong una dahil napabalitang may bagyo. Marami pa namang pumunta noong orihinal na petsa. Kaya ayun, halos kalahati nalang 'yung bumalik sa next date na ipinahayag. Sayang, masaya pa naman!</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.facebook.com/photo.php?fbid=379228936007&set=o.23510647583&type=1&theater" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgb4UiThdV5C0ywXa4I7qeuzylHlo5YZ-3GgvA45rivWMHvW2ixgX1trOlGprrbfXSfyMP6KLcxaYyTYzXxyOtot5vqw3qe74vURw8K0rSLjchETHEKqgRUzIGvg8PvcqkIju_6Jfv-u7Hl/s400/superkids+club.jpg" height="172" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<i>nahanap lang sa internet</i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCvb2ckwKcU_XIJg-7VdYT1vQQV1UM2SRWE7vVlTWRi945EHIbgbsvDLgQDnyxcRXOX49mJap7DuOmXUTEqDrDVQQvzesu7_RjRZdFcKx2_lQ-gkgd0WY5cxpW4KJMeW0AW4yfK5S1hGob/s1600/941101_10151387107385108_1100135046_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCvb2ckwKcU_XIJg-7VdYT1vQQV1UM2SRWE7vVlTWRi945EHIbgbsvDLgQDnyxcRXOX49mJap7DuOmXUTEqDrDVQQvzesu7_RjRZdFcKx2_lQ-gkgd0WY5cxpW4KJMeW0AW4yfK5S1hGob/s400/941101_10151387107385108_1100135046_n.jpg" height="251" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<i>mula kay klasmeyt at barkadang Teta</i></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7IUUZt49hY8sHgtIKaR969f6Gh4B1ZaTWrzrJ2_gbCer5KCbiKYh4S4xK_bSB7j0JffvmHTtWleMBZNxjRFH89KMgKlcwF0saNKoHE_9EJnFBj2N95Pe13orohptUwcOMuH8upt2sj6g6/s1600/Super+Kids+-+Road+to+Heaven.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7IUUZt49hY8sHgtIKaR969f6Gh4B1ZaTWrzrJ2_gbCer5KCbiKYh4S4xK_bSB7j0JffvmHTtWleMBZNxjRFH89KMgKlcwF0saNKoHE_9EJnFBj2N95Pe13orohptUwcOMuH8upt2sj6g6/s400/Super+Kids+-+Road+to+Heaven.jpg" height="300" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<i> mula kay <b><a href="http://no-benta.blogspot.com/" target="_blank">NoBenta</a> </b>admin <span class="userContent">ヽ(*^ー^) VanillaSpice (^ー^*)ノ</span></i></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBzQgkkspuftesbH0atTXOkQTy-eDt6ZAf1eV7fq5vdxtTb08VdRuTC84xNnJiyAIgjZ1EnDEaFo6w7EssbGeLAYzMTFTiAds-sECWg0ErVs5F37UYarikXrazY0KqMe_XQqmCcPZFhSX0/s1600/Super+Kids+Cert+2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBzQgkkspuftesbH0atTXOkQTy-eDt6ZAf1eV7fq5vdxtTb08VdRuTC84xNnJiyAIgjZ1EnDEaFo6w7EssbGeLAYzMTFTiAds-sECWg0ErVs5F37UYarikXrazY0KqMe_XQqmCcPZFhSX0/s400/Super+Kids+Cert+2.jpg" height="277" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<i> mula kay pareng Corix Ronquillo</i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUyExzTrRtyk3H1v4AaOKVC14zKlQgcTBPU7uACeuNKvl-RWCRsdFmFON0inJaG-pz9E543Mm8EgsIzZmkI2ZMliT5RB7ueMblpmQNAmkfhxWMsdbSvOAElBNPXj83qfm08IJDltW_5TN9/s1600/Super+Kids+-+Road+to+Heaven.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><br /></a></div>
<br />
<br />
<span class="nowrap">Noong ako ay bata pa, nanonood kami ng "Superbook" at "The Flying House". Ngayong ako ay matanda na, wala pa rin akong sawang sumusubaybay dito. Ito rin ang klase ng mga palabas na ipapanood ko sa mga anak ko upang lumaki silang punung-puno ng aral tungkol sa Biblia.</span><br />
<span class="nowrap"><b><br /></b></span></div>
</div>
</div>
<br />
<br />
<div class="fb-like" data-action="recommend" data-href="http://no-benta.blogspot.com/2012/02/nanonood-kami-ng-at-flying-house.html" data-layout="standard" data-share="true" data-show-faces="true" data-width="520">
</div>
<br />
<br />
<a href="http://www.mylivesignature.com/" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;" target="_blank"><img src="http://signatures.mylivesignature.com/54489/268/674AAA99F33B5DE120BDE75A5069A11D.png" style="background: none repeat scroll 0% 0% transparent; border: 0pt none ! important;" /></a>
</div>
</div>
<br />
<br />
<center>
<div class="fb-comments" data-colorscheme="dark" data-href="http://no-benta.blogspot.com/2012/02/nanonood-kami-ng-at-flying-house.html" data-numposts="10" data-width="520">
</div>
</center>
</div>
NoBentahttp://www.blogger.com/profile/07938468205752878166noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5701312165220283358.post-28270287181703683862011-06-30T20:50:00.001+08:002014-05-27T22:56:17.050+08:00...Ayokong Mahuli sa Flag Ceremony<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkJyytKg98YozaIo3-Ojt9NHyhA3zDhn1mlXHT7HNr7TeUFdJsTMV8euBn5mVENOn2PgiwTll4swh7ahr7BWu-ynR06-gwl2jnrizqp0XIQ0y6WAh_vhZ0ixom68TRGcO9Q7AmKlDlwtY/s1600/283522_251652798181111_5548488_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkJyytKg98YozaIo3-Ojt9NHyhA3zDhn1mlXHT7HNr7TeUFdJsTMV8euBn5mVENOn2PgiwTll4swh7ahr7BWu-ynR06-gwl2jnrizqp0XIQ0y6WAh_vhZ0ixom68TRGcO9Q7AmKlDlwtY/s1600/283522_251652798181111_5548488_n.jpg" height="300" width="400" /></a></div>
<br />
Tuwing Lunes, noong ako ay nag-aaral pa sa Mababang Paaralan ng Kampo Crame, hindi puwedeng mahuli sa pagpasok dahil ito ay ang araw ng flag ceremony. Kaya naman maaga kaming ginigising ni ermats para maaga ring makaalis ng bahay. Isa sa mga dahilan kung bakit ayaw naming mahuli tuwing unang araw ng linggo ay ayaw naming pumila sa linya ng mga "late-comers" kasama ang mga estudyante galing sa iba't-ibang sections. Bukod sa sermon ng mga guro namin, malaki ang posibilidad na maiiwan kayo para parusahan - magwalis ng mga tuyong dahon, magtapon ng basura, at kung anu-ano pang mga bagay na ayaw gawin ng mga bata.<br />
<br />
<a name='more'></a></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
Maaga akong pumasok sa iskul kaya nga mdalas akong mabigyan noon ng ribbon na "Most Punctual". Ikaw ba naman ang mauna pa kay manong guard (na janitor na rin) para buksan ang gate, ewan ko nalang kung hindi ka pa magka-award! Ako lagi ang nauuna sa tambayan naming bench na malapit sa fish pond kaya alam ko kung sino ang mga wala pa sa tropa at kung sino ang mga late. Kapag nagdatingan naman na sila ay kanya-kanya munang kuwentuhan tungkol sa napanood kagabi, yabangan ng mga bagong laruan, at bidahan ng mga bagong corny jokes.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Kapag pumunta na ang mga advisers ng bawat section sa quadrangle, hudyat na iyon na magsisimula na ang flag ceremony kaya magpupuntahan na ang bawa't isa sa mga naka-assign na puwesto. Kada section ay dalawang pila; hiwalay ang pila ng mga lalaki sa pila ng mga babae. Ang ayoko lang sa pagpila ay ang instruction na "according to height". Eh bansot ako noon (hanggang ngayon pa rin naman) kaya lagi akong nasa harapan. Sa totoo lang, hindi lang naman ako ang maliit sa klase namin dahil magkasing-tangkad (<i>oo, pakiramdam din naming matangkad kami dahil sa Star Margarine</i>) kami ng klasmeyt kong si Leandro Galvez. Pareho naming ayaw umamin na maliit kami kaya napagkasunduan nalang namin na palitan kami sa harap kada Monday. Kung bakit kasi hindi nalang "according to surname" - sa apelyido kong Quitiquit, siguradong nasa bandang likod ako!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"<i>Arms forward....arms sideward!</i>", tiger-scream ng mga ma-epal na bumibidang estudyante ng bawat section bago simulan ang ceremony. Dapat ay straight ang line. Mapapagalitan ka kung tumabingi ito dahil sa kagagawan mo. Naiisip ko lang noon, hindi naman pantay ang mga braso namin pero tuwid pa rin ang pila.<br />
<br />
Kailangang wala ka na ring mga borloloy sa katawan bago magsimula ang pagtaas ng bandila. Bawal ang mga bags. Bawal ang mga pamaypay. At lalong bawal na bawal ang mga sambalilo sa ulo. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Kapag okay na ang lahat ay pupunta naman na ang gurong naka-assign mag-lead sa flagpole area. Nakaharap ang lahat ng pila sa kanya at kailangang sundin mo ang pagkumpas ng mga kamay niya sa time signature na 4/4 para maawit ng maayos ang "Bayang Magiliw", este "Lupang Hinirang" pala. Hindi puwedeng mabilis, hindi rin puwedeng mabagal. Lagot kayo sa mga teachers niyo (lalo na sa M.A.P.E.) kapag nasintunado at nawala sa tiyempo ang pagkanta nito. Minsan kapag tinatamad ang mga guro namin ng madalas, namimili siya ng magaling sa Music para kumumpas sa harap. Kadalasan, mga babae o binabae ang napagti-tripan.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Maraming istilo ang maririnig mo sa pagkanta ng pambansang awit. Merong mga estudyanteng biniyayaan talaga ng boses kaya ang sarap pakinggan. Meron din namang sintunado kaya sana ay 'di mo nalang naririnig. Merong kahit na wala na sa tono ay nagpipilit pa rin dahil makapal ang mukha. Meron namang nagli-lipsynch nalang dahil nahihiya. Pero isa lang ang totoo, lumalakas ang pagkanta ng lahat kapag nasa parte na ng "<b><i>...ang mamatay ng dahil sa'yo</i></b>"!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ang toka naman sa pag-raise ng flag ay kadalasang napupunta sa mga matatangkad na kalalakihan ng batch namin. Gustung-gusto kong magtaas ng watawat ng Pilipinas kaso lagi akong nabibigo dahil nga bansot ako. May isang pagkakataon na napagbigyan akong humawak ng lubid dahil absent 'yung klasmeyt namin at <strike>nakulitan na lang sa akin dahil</strike> ako lang ang nagpiprisinta. Taena, ang hirap pala nito. Habang itinataas namin 'yung flag, panay ang pabulong na pagpapaalala ng kasama ko na dahan-dahan lang at dapat sabay kami sa katapusan ng pagkanta ng national anthem. Para akong matatae!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Panatang Makabayan. Iniibig ko ang Pilipinas. Isa ito sa part ng ceremony kung saan madalas kaming mag-unahan kung sino ang pupunta sa harapan para mag-lead. Sikat ka kasi kapag memorized mo ito at ikaw pa ang sinusundan ng lahat. Eh ma-epal din ako at gusto kong sumikat sa iskul kaya madalas akong nakikipag-unahan. Mahirap din mag-recite nito ha. Kailangang alam mo ang pagkakahati ng mga linya nito - hindi puwedeng sobrang igsi at hindi rin puwedeng sobrang haba dahil mahihirapan ang mga sumusunod sa'yo.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Sa ibang schools, mayroon silang loyalty song o hymn. Sa aming paaralan, wala nito pero mayroon naman kaming "Quezon City" hymn. Sa totoo lang, 'di ko na maalala ang lyrics at tono nito.<br />
<br />
Pagkatapos ng flag ceremony, kanya-kanya na ang pasok ng bawat section sa kani-kanilang silid-aralan.<br />
<br />
Noong bata pa ako, ayokong mahuli sa flag ceremony. Isa ito sa disiplinang hanggang ngayon ay nagagamit ko sa aking pamumuhay.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
</div>
<br />
<br />
<div class="fb-like" data-action="recommend" data-href="http://no-benta.blogspot.com/2011/06/ayokong-mahuli-sa-flag-ceremony.html" data-layout="standard" data-share="true" data-show-faces="true" data-width="520">
</div>
<br />
<br />
<a href="http://www.mylivesignature.com/" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;" target="_blank"><img src="http://signatures.mylivesignature.com/54489/268/674AAA99F33B5DE120BDE75A5069A11D.png" style="background: none repeat scroll 0% 0% transparent; border: 0pt none ! important;" /></a>
</div>
<br />
<br />
<center>
<div class="fb-comments" data-colorscheme="dark" data-href="http://no-benta.blogspot.com/2011/06/ayokong-mahuli-sa-flag-ceremony.html" data-numposts="10" data-width="520">
</div>
</center>
</div>
NoBentahttp://www.blogger.com/profile/07938468205752878166noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-5701312165220283358.post-48404823704493352522011-10-01T21:28:00.001+08:002014-05-27T22:39:41.089+08:00...May Alaga Akong Asong Mataba<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAZ8AMfo9izeGIGjrNvlCu4amcYmk3eryXv5HrlOGl5v0xDdZ53kkUu2lUEyVV7_2JMyDJkQfXUPkCIGe-OyYNlhak5vMdAzhd1xU470eGr6EEa9Gy6MADCH7XJZCNabL5-ofdmBFIf7k/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAZ8AMfo9izeGIGjrNvlCu4amcYmk3eryXv5HrlOGl5v0xDdZ53kkUu2lUEyVV7_2JMyDJkQfXUPkCIGe-OyYNlhak5vMdAzhd1xU470eGr6EEa9Gy6MADCH7XJZCNabL5-ofdmBFIf7k/s1600/images.jpg" /></a></div>
<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
Ang isang mag-anak ay parang hindi kumpleto kung walang alagang hayop sa bahay. Isa 'yan sa mga itinuro noong tayo ay nasa pre-school at elementary - kailangang merong "Muning" o "Bantay". <i><br /></i></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Bata pa lang ako ay mahilig na akong mag-alaga ng aso. Nasa grade one ako nang simulan akong bigyan ng mga tito ng mga tutang palalakihin. Noong una ay nagtataka ako kung bakit kapag medyo malaki na ang mga inalagaan kong tuta ay bigla silang nawawala. Sinasabihan lang ako ng mga matatanda na "<i><b>...na-dognap 'yung aso mo</b></i>". Wala na akong magawa kundi umiyak sa simula at pilit silang kalimutan. Hanggang sa isang araw pagkagaling sa eskuwela ay naabutan ko ang tito ko kasama ang kanyang mga sunog-bagang barkada na itinali sa poste ang pinaalagaang aso sa akin. Kitang-kita ko kung paano nila hinataw ng baseball bat ang aso kong mataba hanggang sa ito ay mawalan ng buhay. Kalderetang aw-aw ang trip nilang pulutan sa panulak nilang Ginebra. Kaya pala galit na galit na tinatahulan sila ng mga aso sa lugar namin. Sabi kasi nila ay naaamoy ng mga aso ang mga taong kumakain ng aso.
<br />
<a name='more'></a><br /></div>
<div style="text-align: justify;">
May iba't ibang lahi ng aso. May maliit, may malaki. May pangit, may maganda. May mabalahibo, may parang nakakalbo. Ilan sa mga sikat na dog breed ay ang <b>Chihuahua</b>, <b>German Shepherd</b>, <b>Labrador</b>, <b>Greyhound</b>, <b>Rottweiler</b>, <b>Dalmatian</b>, at ang <b>BULLSHIT</b> na ayon sa pelikulang "Dumb and Dumber" ay cross-breed ng <b>Bulldog</b> at <b>Shih Tzu</b>. Hindi namin binalak na mag-alaga ng mga mamahaling aso dahil mas mahal pa ang pagkain nila sa kinakain ng tao. Kaya nga siguro napakabaho ng kanilang tae at ihi. Hindi rin kasi sila magkakasya sa loob ng bahay namin kaya ang tanging mga naalagaan namin ay panay lahing Younghusband. May lahing taga-Antipolo, taga-Crame, at taga-Tarlac. In short, <b>askals</b>.<br />
<br />
Ang mga aso ay parang mga katulad din natin. Minsan nga ay mas asal-tao pa sila kaysa sa mga asal ng mga walang-modong nilalang na nagpapasikip sa mundo. Para matawag natin sila ng maayos ay binibigyan din natin sila ng mga pangalan. Ilan sa mga bitches na inalagaan ko noon ay sila <b>Tetchie</b>, <b>Sarsi</b>, at <b>Pepsi</b> na may mga pangalang galing sa bomba stars ng eighties. Kadalasan ay kinukuha ng mga may-ari ang mga pangalan galing sa mga sikat na celebrities kaya sigurado ako ngayon na maraming aso ang may pangalang <b>Pacquiao</b>, <b>Noynoy</b>, at <b>Supsup</b>. Napansin niyo ba na kadalasan ay one or two syllables lang ang mga pangalan ng aso? Hindi ko alam kung bakit pero siguro ay mas madali itong natatandaan ng mga alaga natin. 'Yung iba naman, ibinabase ang pangalan ng aso sa kulay ng balahibo. Nagkaroon ako ng asong may itim na itim na balahibo kaya tinawag ko siyang <b>Whitey</b>. May mga aso namang nabiyayaan ng mga kakaibang pangalan - may aso kaming ang pangalan ay <b>Ewan Ko</b> at <b>Lacoosalacoopagoop</b> (<b>Koosie</b> for short).</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Ang ugali at talento ng mga aso ay "namamana" nila sa pagpapalaki ng kanilang mga amo. Kadalasan, ang mga matatapang na aso at ang mga tahol ng tahol kahit hindi naman dapat tumahol ay ang mga itinatali at ikinukulong sa mga dog houses. Hindi ko maintindihan ang ganitong sitwasyon dahil bakit ka mag-aalaga ng aso kung ayaw mo namang himas-himasin ang alaga mo at isama sa loob ng bahay? Ang pag aalaga ng aso ay parang linya sa Spider-Man - "<b><i>With great power comes great responsibilities</i></b>". Kung mag-aalaga ka ng aso, dapat ay alam mo ang responsibilidad mo at hindi 'yung basta ikukulong mo lang at papakainin ang mga kawawang hayop. Kaya kami, lahat ng aso namin ay masayahin, masunurin, at napakabait. Pinuno kasi namin ng pagmamahal ang mga pets namin kaya parang tao rin silang umasal. Marunong silang maglambing at makipaglaro. Maraming alam na tricks, kulang na nga lang ay matuto silang magsalita para sabihan kami ng "I love you". Sabi nila, kung gusto mong maging maamo ang isang aso, painumin mo ito ng laway mo. Taena, lahat ng tutang nagdaan sa amin ay nakainom ng laway naming magkakapatid at magpipinsan!<br />
<br />
Pero hindi sa lahat ng pagkakataon ay matino ang mga asong makakasama niyo kahit na sa tingin mo ay tama ang iyong pagpapalaki. Nagkaroon rin kami ng mga asong-ulol, literally speaking. Masasabi kong may sayad ang naging aso namin na kinakagat ang mga daliri namin kapag nakikita kaming tulog. Meron naman kaming isang aso na basurero. Potah, tuwing umaga ay hinahanap namin ang kapares ng aming mga sapatos at makikita ito sa labas ng bahay. Hindi namin alm kung ano ang nasa isip ng aso namin dahil palagi niyang pinapalitan ng isang klase ng basura ang kapares ng mga sapatos namin.<br />
<br />
Kahit na ilang beses na kaming nakagat ng aso ay mahilig pa rin kaming mag-alaga nito. Ano ba naman ang pahid ng bawang at turok sa puwet kontra sa rabies?<br />
<br />
Ang hindi ko makakalimutang aso namin ay si <b>Pootchie</b>. Mga 10 years din namin siyang nakasama. Kesyo apat kaming magkakapatid na barako, itinuring namin siyang kapatid na babae. Katabi namin siyang matulog. Araw-araw pinapaliguan. Pinapakain ng kung ano rin ang kinakain namin. Kasama sa mga outings. Ipinagdiriwang ang birthday tuwing November 4. Noong mamatay siya dahil sa katandaan, iniyakan siya at ipinagluksa ng aming pamilya. Sigurado ako, ang lahat ng mahihilig sa aso ay may ganito ring malungkot at di-malilimutang karanasan.<br />
<br />
Noong ako ay bata pa, may alaga akong asong mataba. Ayon sa pagsasaliksik, ang mga taong mahilig mag-alaga ng aso ay ang mga taong malabong pisikal na manakit ng kapwa nila tao. </div>
</div>
<br />
<br />
<div class="fb-like" data-href="http://no-benta.blogspot.com/2011/10/may-alaga-akong-asong-mataba.html" data-width="520" data-layout="standard" data-action="recommend" data-show-faces="true" data-share="true"></div>
<br />
<br />
<a href="http://www.mylivesignature.com/" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;" target="_blank"><img src="http://signatures.mylivesignature.com/54489/268/674AAA99F33B5DE120BDE75A5069A11D.png" style="background: none repeat scroll 0% 0% transparent; border: 0pt none ! important;" /></a>
</div>
<br />
<br />
<div class="fb-comments" data-href="http://no-benta.blogspot.com/2011/10/may-alaga-akong-asong-mataba.html" data-width="520" data-numposts="10" data-colorscheme="dark"></div>
NoBentahttp://www.blogger.com/profile/07938468205752878166noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5701312165220283358.post-48237027254910242012014-05-25T21:44:00.000+08:002014-05-25T21:47:06.631+08:00...Kinakarir Ko ang mga School Projects sa Hekasi<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiP24qrJXXKZAR6ulMxBGcvCBDZj3QPx3n6Rgjq34Bww5jX5FRYpAM70-s3ulXWgV_2ldYerFCDerCXTD4NeYNEERrdu549mdpzlMaej4PJlJTbwivEuuOuo01K4wcRvFW3suhHko9FFIY/s1600/64186_388491031163953_208571633_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiP24qrJXXKZAR6ulMxBGcvCBDZj3QPx3n6Rgjq34Bww5jX5FRYpAM70-s3ulXWgV_2ldYerFCDerCXTD4NeYNEERrdu549mdpzlMaej4PJlJTbwivEuuOuo01K4wcRvFW3suhHko9FFIY/s1600/64186_388491031163953_208571633_n.jpg" height="400" width="342" /></a></div>
<br />
Sibika at Kultura. Heograpiya, Kasaysayan, at Sibika. Araling Panlipunan. History. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Iba't iba ang tawag ngunit magkakabituka ang mga paksang pinag-aaralan.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Noong ako ay bata pa, nahilig ako kaagad sa mga aralin na ito dahil interesante para sa akin ang mga bagay-bagay na may kinalaman sa ating kultura at kasaysayan nating mga Pinoy. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<i>One plus one? Magellan.<br /><br />Two plus two? Lapu-Lapu.</i><br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Kahit na mathematics ang tanong, history ang isinasagot ko. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Sino ang pumatay kay Magellan? Si Lapu-Lapu.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><br /></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Sino ang pumatay kay Lapu-Lapu? Hindi ako.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Sino nga?! Baka 'yung kusinero.</i></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Ang mga school subjects na ito ay may kanya-kanyang school projects na dapat magawa para makakuha ng mataas na grado mula kay titser na mas mataas magbigay ng grade sa mga estudyanteng bumibili ng kanyang mga panindang yema.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Class, meron akong ipapagawang project sa inyo at ang deadline ng pasahan nito ay next week. Gamitan niyo ng short kokomban, ilagay niyo sa short na polder, at lagyan niyo ng fastener (potah, tumama rin sa <strike>pronounciation</strike> pronunciation!). </i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<a name='more'></a>Simulan natin sa mga basic requirements ni ma'am. <span style="color: #990000;"><b>Deadline, check</b></span> - kailangang ipaalala kay ermats ang takdang araw para hindi makalimutan ang pasahan. <span style="color: #990000;"><b>Ang gagamitin na papel ay short bond paper, check</b></span> - mas okay ang mga makikinis at mapuputing papel tulad ng sa Corona dahil mas presentable itong tingnan kumpara sa mga nabibili ng patingi-tingi sa pinakamalapit na suking tindahan. <span style="color: #990000;"><b>Short folder, check</b></span> - dapat ay maging maingat ka sa size at kulay na gagamitin kung ayaw mong ibalik sa iyo ang pinaghirapan mong project. <span style="color: #990000;"><b>Lalagyan ng fastener, check</b></span> - siyempre kailangan mo nito para hindi magkahiwa-hiwalay ang mga papel ng project na ipapasa mo. Bawal ang stapler at lalong mas bawal ang paste, glue, at masking tape na mga madalas kong gamitin noon dahil wala kaming puncher sa bahay.<br />
<br />
Hindi porke't 'yun ang mga sinabi ng guro ay 'yun na 'yun. Hindi niya sasabihin na puwede mong lagyan ng plastic cover ang folder at pabango ang mga pahinang nakapaloob. Hindi niya rin sasabihin na gandahan mo ang lettering ng "<span style="color: #990000;"><b>Album in Sibika at Kultura</b></span>". Ito kasi ang mga dagdag pogi points na nagpapataas ng grade na ibibigay niya. Maniwala ka sa isang titser's puwet.<br />
<br />
Anu-ano ang mga naaalala mong proyekto sa mga asignaturang tinutukoy ko?<br />
<br />
Para sa mga beginners na grade one, hindi mawawala sa Sibika at Kultura ang album na naglalaman ng<b> <span style="color: #990000;">MGA PAMBANSANG SIMBULO NG PILIPINAS</span></b>. Ang pambansang isda ay hindi galunggong kundi bangus. Hindi rin basketball ang pambansang laro natin kundi sipa. Kalabaw ang pambansang hayop natin at hindi ang mga askals na tae ng tae sa lansangan. Maya ang pambansang ibon noon at hindi ang mga kalapating mababa ang lipad. Si Gat. Jose Rizal ag kinikilalang pambansang bayani ng ating lahi. Ang "Bayang Magiliw" ay maling pambansang awit ng Pilipinas. At kung medyo tanga ka, maniniwala kang may pambansang kamao. Natatandaan ko kung paano pa ako naghanap ng mga litrato nito sa mga lumang diyaryo at magasin. Gupit dito gupit doon. Dikit dito, dikit doon. Tapos pagdating sa klase ay makikita ko lang ang klasmeyt na may dalang poster na nabili niya sa National Bookstore. Palibhasa sipsip at pumapakyaw ng maraming yema, binalewala ni titser ang mga panuntunan niya at sinabihan ang mokong ng "<i>Very good!</i>". Taenang buhay 'yan.<br />
<br />
Naaalala mo pa ba ang <span style="color: #990000;"><b>MGA TOURIST SPOTS NA MATATAGPUAN SA PILIPINAS</b></span>? Hindi rin ito pinakawalan sa listahan. Siyempre, dapat ay kasama ang dalawang itinuturing namin noon na kabilang sa Seven Wonders of the World (kahit na hindi naman talaga) - ang Mt. Mayon na may perfect cone shape, at ang Banaue Rice Terraces. Hindi rin dapat mawala sa album mo ang Pagsanjan Falls, Baguio City, Magellan's Cross, at Bantayog ni Pepe na matatagpuan sa Luneta. Natuto na ako noon kaya ang ginawa ko ay bumili ako ng mga postcards mula sa National Bookstore. Nang makita ni ma'am ang album ko ay sinabihan niya ako ng "<i>Jayson, bakit ka bumili ng mga litrato? Hindi mo gayahin ang klasmeyt mo, ang galing at matiyagang mag-drawing.</i>". Sa asar ko ay nilapitan ko ang sipsip kong klasmeyt na tagapakyaw ng yema at tiningnan ang kanyang album. Potah, mukhang doodles ng isang pre-schooler. Hello, nasa grade two na kaya kami noon!<br />
<br />
Bandang grade three ay mga mukha naman ng <span style="color: #990000;"><b>MGA BAYANI NG PILINAS</b></span> ang dapat kolektahin. Sikat talaga si Rizal dahil pangatlong beses na siyang nasasama sa aming mga school projects. Siya ang bayani ng mga bayani pero bukod sa kanya, dapat ay maalala rin natin ang ibang nagbuwis ng kanilang mga buhay para sa bayan. Kilala mo ba ang "Unang Bayani ng Pilipinas"; ang "Ama ng Katipunan"; ang "Dakilang Lumpo"; ang "Utak ng Himagsikan"; at ang "Tatlong Paring Martir"? Kung hindi mo sila kilala, marahil ay absent ka o kaya naman ay ipinagawa mo lang sa iyong nanay ang iyong school project. Hindi mo rin naranasang bumili sa National Bookstore ng mga larawan ng mga bayani na may maikling talambuhay sa ibaba.<br />
<br />
Grade Four ay medyo higher level na. Bilang isang mag-aaral, dapat ay kabisado mo ang mga lalawigang napapaloob sa <span style="color: #990000;"><b>MGA REHIYON NG PILIPINAS</b></span>. Dati ay kabisado ko ang mga ito pati ang kani-kanilang mga kabisera. Alam ko rin ang mga produktong inaangkat mula sa bawat probinsya. Dito rin papasok ang nauna kong project tungkol sa mga tourist spots ng bawat lugar. Medyo gumaling na akong magbakat gamit ang onion skin paper kaya hindi na ako bumili ng mga mapa ng bawat rehiyon na ibinibenta ng National Bookstore. Gumamit nalang ako ng mga bolpen at stabilo na may iba't ibang kulay upang maging kaakit-akit ang aking gawa.<br />
<br />
Ang <span style="color: #990000;"><b>MGA PRESIDENTE NG PILIPINAS</b></span> ay natatandaan kong kinolekta namin noong ako ay nasa ika-limang baytang. Katulad ng mga naunang proyekto, may mga instant pictures at postcards na mabibili sa Pambansang Bookstore ng Pilipinas. Magaling na akong gumuhit ng mga aso at pusa noon pero hirap na hirap akong mag-drawing ng mga tuta. Lalo na 'yung mga nakaupo sa gobyerno. Maiba ko lang, paano mo ba isasalin sa wikang Ingles ang "<i>Pang-ilang presidente ng Pilipinas si Ferdinand Marcos?</i>".<br />
<br />
Hindi ko na maalala ang ginawa namin noong magtatapos na kami ng elementarya. Siguro dahil ay abala na sa pag-eensayo sa pag-akyat ng entablado.<br />
<br />
Noong ako ay bata pa, kinakarir ko ang mga school projects sa Hekasi. Ngayong ako ay matanda na, hindi na ako nagtataka kung bakit yumaman ang National Bookstore.<br />
<br />
<br />
<i>(Originally posted on March 9, 2012) </i><br />
<br />
<div class="fb-like" data-href="http://no-benta.blogspot.com/2014/05/kinakarir-ko-ang-mga-school-projects-sa.html" data-width="520" data-layout="standard" data-action="recommend" data-show-faces="true" data-share="true"></div>
<br />
<br />
<a href="http://www.mylivesignature.com/" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;" target="_blank"><img src="http://signatures.mylivesignature.com/54489/268/674AAA99F33B5DE120BDE75A5069A11D.png" style="background: none repeat scroll 0% 0% transparent; border: 0pt none ! important;" /></a>
</div>
</div>
</div>
<br />
<br />
<center><div class="fb-comments" data-href="http://no-benta.blogspot.com/2014/05/kinakarir-ko-ang-mga-school-projects-sa.html" data-width="520" data-numposts="10" data-colorscheme="dark"></div></center>
NoBentahttp://www.blogger.com/profile/07938468205752878166noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-5701312165220283358.post-87141539032958245732014-05-23T21:04:00.000+08:002014-05-23T21:12:01.850+08:00...Masayang-Masaya Ako Kapag May Field Trip<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.sgag.sg/gag/376/field-trip-seating-arrangement.html" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEha9xMwbaUvtUSENmOAiwM7yis-B_6_eoqPZSx0lNJ6rXUHhMxSN0Hewbsvb4wBHsfwl1kEUd4GnssplGv5qX0agilA6BofXwxlv3u-yoDfSimmY0El813WHLScZOQcVZWSb0cn8XznDnU/s1600/l-376.jpg" height="312" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
"<i>Class, magkakaroon tayo ng field trip. Papirmahan niyo sa mga peyrents niyo ang form na ibibigay ko at ipasa niyo sa akin hanggang next Monday kasama ang bayad.</i>"</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Kapag ganito ang anunsiyo ni titser sa klase, biglang nababalot ng saya ang buong silid-aralan. Naglalakihan ang mata sa pagka-excite, biglang napapangiti at napapakuwento sa mga katabi ang bawat estudyante. Unti-unting umiingay ang loob ng classroom.<br />
<br />
"<i>Wow, pupunta tayo sa Disneyland (as if)!</i>"<br />
<br />
"<i>Yehey, makakapunta na tayo sa pagawaan ng tocino at longganisa sa talipapa!</i>"<br />
<br />
"<i>Yipee, walang pasok!</i>". Ito ang pinakamasaraap sabihin kapag may mga ganitong pagkakataon.<br />
<br />
Siyempre, hindi padadaig si Ma'am at sisigaw ito ng "<i>Class, kung gusto niyong matuloy ang field trip, huwag kayong maingay!!!</i>". Moment of silence sa pagiging KJ ng guro. Sabay babanatan kami ng "<i>Okay, bumili nalang kayo ng yema. Ubusin niyo na itong paninda ko para hindi masira. Sa Lunes niyo nalang din bayaran.</i>".<br />
<br />
<a name='more'></a>Kinabukasan pagpasok, bitbit na ng karamihan ang bayad at parent's consent na ibinigay ng teacher. Kahit na next week pa ang deadline ay mas mabilis pa sa alas-kuwatro ang lahat dahil sa excitement. Pasikatan sa kung sino na ang pinayagan ng kani-kanilang magulang na sumama sa gaganaping school outdoor activity. Siyempre, ang pinakaunang nagpasa ang pinakamayabang. Ang iba, nagbabayad nalang sa mga susunod na araw dahil alam naman nilang pareho lang 'yun maliban nalang kung may "plus 10" sa quiz o graded recitation na gantimpala. Ang iba namang mga tagilid na sumama, hindi na mapakali ang tumbong sa inggit. Lalo silang hindi magkandaugaga kapag nag-announce na si Ma'am ng "C<i>lass, ang mga hindi sasama ay may pasok.</i>" o kaya naman ng "<i>Class, ang mga hindi sasama ay may make-up classes ng tatlong Sabado at tatlong Linggo."</i>. <br />
<br />
Ang tagal ng araw na inaabangan. Kung puwede lang sumakay ng time machine ay ginawa na ng lahat para dumating na ang pinakahihintay. Ganun talaga kapag gusto mong madaliin ang isang bagay, parang lalong tumatagal. Parang tuwing taeng-tae ka na. Kahit na ilang hakbang nalang sa inidoro, ang pakiramdam mo ay ang layo-layo pa rin ng dapat mong tahakin para lang mailabas ang kung anong gustong kumawala sa iyong puwet.<br />
<br />
Ilang minuto bago mag-uwian. Isang araw bago mag-field trip. Orientation sa mga alituntunin sa gagawing paggala. Heto ang ilan sa mga karaniwang paalala:<br />
<br />
<u><i>Be on time</i></u>. Bawal ang ma-late. Panakot ni teacher ay iiwanan ang huling darating kaya naman kapag sinabing 5:30 ng umaga ang assembly, alas-tres pa lang ay nandoon na ang lahat. No refund; ang ibinayad mo ay mapupunta nalang sa class fund na gagamitin sa Christmas Party. Malas mo kapag naiwanan ka dahil makakasama ka pa sa mga may pasok at may make-up classes.<br />
<br />
<u><i>Wear your school uniform and ID</i></u>. Siyempre, bukod sa dapat ay proud ka sa eskuwelahan mo, dapat ay dala-dala mo ang iyong dog tag kung sakaling mawala ka sa lugar na pupuntahan mo. Sa instruction na ito ay hindi naman sinabi na bawal maging maporma kaya expected mo na may magdadala ng jacket, cap, shades, at kung anu-ano pang mga abubot.<br />
<br />
<u><i>Always keep an eye on your (assigned) buddy</i></u>. Ito ang pinakaayoko. Field trip ang sinamahan ko. Hindi ako sumama para magbantay sa kumag na kaklaseng may tyansang mawala sa kangkungan.<br />
<br />
<span style="color: #990000;"><b>Ang sasakyan</b></span>. Astig kadalasan ang mga bus na inaarkila kapag may field trip. Nakakahiya naman kasi kung katulad ng mga sinaunang kahoy na bus ng Marikina Liner ang sasakyan niyo. May aircon na malamig at nagagalaw ang sandalan. May sabitan ng Coke in can. Noong panahon ko, suwerte niyo kapag may teevee at VHS player ang natapat sa inyo. Kung buong paaralan ang aalis, siyempre ay napakaraming bus nito at bawa't isa ay may nakalagay na bus number. May banner pa tulad ng "Trip to Jerusalem" para talagang masabing may field trip kayo! Dapat ay alam mo ang number ng bus ng section mo dahil hindi puwedeng lumipat ng sasakyan. Kung sabagay, hindi ka rin naman pala tatanggappin ng ibang section sa bus nila lalo na kapag kaaway nila ang section niyo.<br />
<br />
<span style="color: #990000;"><b>Eksena sa loob ng sasakyan</b></span>. Kadalasan ay wala namang seating arrangement kaya nakikipag-unahan ako sa window seat. Gusto ko kasing nakikita ng view ng dinadaanan ng bus. Puwede ka ring mamili ng katabi kapag walang assigned seats. Marami akong kaibigan kaya mahirap mamili pero madalas ay sa bespren ko ako tumatabi. Minsan naman ay sa kaibigan kong RK (rich kid) na sandamakmak ang mga baong dala. Kapag wala kang kaibigan, kawawa ka kapag walang arrangement ng mga upuan dahil siguradong walang gustong tumabi sa iyo. Kung mayroon man ay siguradong napilitan lang. Kapag may seating arrangement naman ay nagdarasal akong sana ay huwag kong makatabi ang mabaho ang hininga at may anghit. Paksyet. Isa nga palang potang eksena sa bus ay ang pang-grade one na activity na kakanta ng kung anu-anong nursery rhymes habang nagbabyahe. Pero siyempre, habang lumalaki at nauuso ang mga gadgets tulad ng Walkman at Discman ay unti-unti itong nawawala sa mga pakulo ng mga loko.<br />
<br />
<span style="color: #990000;"><b>Ano naman ang mga karaniwang baon ng isang field tripper?</b></span> Siyempre hindi mawawala sa listahan ang Chippy, ang tsibog ng barkada. Kahanay nito ang Piattos, V-Cut, Chiz Curls, at kung anu-ano pang tsitsirya mula sa Jack 'n Jill. Paborito ko rin 'yung Humpy Dumpy na amoy tae kapag nasa loob ng aircon bus. Teka, ingat ka sa pag-amoy kapag may field trip dahil may <b><a href="http://no-benta.blogspot.com/2014/01/natae-ako-sa-eskwelahan.html" target="_blank">klasmeyt akong natae sa bus</a></b> at ang buong akala namin ay may kumakain lang ng masarap na tsitsirya! Kung medyo sosi ka ay meron ka namang Pik-Nik at Pringles. Isama mo pa ang mga M&M's, Toblerone, at iba pang mamahaling tsokolate. Ang iba naman ay nagbabaon ng hamburger, siopao, at egg sandwich. Sa panulak ay pambansang inumin pa rin ang Coke in can. Number two ay ang Zest-O na minsan ay nadadaig ito ng Big (na Zest-O rin ang may-ari) dahil nga mas marami kang maiinom dito. <br />
<br />
<span style="color: #990000;"><b>Anu-anong mga lugar ang madalas puntahan ng mga eskuwelahan?</b></span><br />
<br />
Sa totoo lang, isa ako sa mga henerasyong napakasuwerte dahil naabutan ko ang <span style="color: #990000;"><b>NAYONG PILIPINO</b></span> na malapit sa airport. Sa lugar na ito ay malilibot mo ang buong Pilipinas sa loob ng isang araw - naakyat ko dito ang Banaue Rice Terraces, ang Chocolate Hills, at ang Bulkang Mayon. Tandang-tanda ko pa ang masarap na pag-picnic namin malapit doon sa runway ng paliparan. Tuwang-tuwa kami kapag may mga eroplanong lumalanding at papalis. Kahit na halos mabutas na ang eardrums namin dahil sa matinding decibel ay wala sa amin 'yun. Sayang lang at binura ito sa mapa (kasama ang mga alaala) ng bobong gobyerno. <br />
<br />
<span style="color: #990000;"><b>FORT SANTIAGO</b></span>. Siksik sa kasaysayan. Magmula sa mga Kastila hanggang sa mga Hapon noong ikalawang digmaang pandaigdig, saksi ang lugar na ito. Ang pinakadinarayo dito ay ang kulungan ni Pepe kung saan pinaniniwalang isinulat niya ang "Mi Ultimo Adios".<br />
<br />
Sigurado ako, nakarating ka na rin sa planta ng <span style="color: #990000;"><b>COCA-COLA</b></span>. Oo, sa murang edad ay kailangan nating malaman kung paano ginagawa ang inuming magbibigay sa atin ng UTI at Diabetes pagtanda! Paalala ng mga nakarating na dito ay magdala ng Coleman jug dahil puwede mo daw punuin ito ng softdrinks bago kayo lumabas ng pagawaan. May gunggong akong klasmeyt na nagkuwento sa akin na ang mga bahay daw malapit sa planta kung minsan ay softdrinks ang ibinubuga ng mga gripo! Taena, paano kaya kung habang naliligo ka o naglalaba o kaya ay tumatae? Mas gunggong ako dahil naniwala ako sa gunggong.<br />
<br />
Kung ngayon ay may nagpupuntang mga estudyante mula probinsya papunta sa Pasay para dayuhin ang Mall of Asia, noong panahon ko ay dinarayo naman ang <b><a href="http://no-benta.blogspot.com/2009/11/kaming-mga-gamol.html">mga malls sa EDSA</a></b> na noo'y kagagawa pa lamang - Robinsons Galleria, Megamall at Shangri-La. Sa San Juan lang ang iskul ko noong highschool kaya madalas rin akong mag field trip dito. Kahit may pasok pa at wala namang field trip ang eskuwelahan.<br />
<br />
Marami pang ibang destinasyong siguradong kapupulutan ng aral o kaya naman ay basta lang pagkakagastusan ng pera pero kapag binanggit ko ang mga ito ay mahaba-habang kuwentuhan. Okay lang sana kung may hawak akong San Mig Light kaso wala.<br />
<br />
Noong ako ay bata pa, masayang-masaya ako kapag may field trip. Kaya kahit na paborito ko ang <b><a href="http://no-benta.blogspot.com/2009/08/eheads-on-gma7-final-disappointment.html">Eraserheads</a></b> ay hindi ko masakyan si pareng <b><a href="http://no-benta.blogspot.com/2009/08/anong-sinulat-ni-enteng-at-joey.html">Ely</a></b> sa kanyang <b><a href="http://no-benta.blogspot.com/2011/06/eraserheads-ultimate-music-challenge.html">lyrics</a></b> tungkol sa field trip sa pagawaan ng lapis. Katulad daw ito ng buhay natin na isang mahabang pila at walang katuturan. Ah ewan ko, hindi ko alam. Puwede bang huwag nalang natin pag-usapan?<br />
<br />
<i>(Originally posted on November 28, 2011) </i></div>
<br />
<br />
<div class="fb-like" data-action="recommend" data-href="http://no-benta.blogspot.com/2014/05/masayang-masaya-ako-kapag-may-field-trip.html" data-layout="standard" data-share="true" data-show-faces="true" data-width="520">
</div>
<br />
<br />
<a href="http://www.mylivesignature.com/" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;" target="_blank"><img src="http://signatures.mylivesignature.com/54489/268/674AAA99F33B5DE120BDE75A5069A11D.png" style="background: none repeat scroll 0% 0% transparent; border: 0pt none ! important;" /></a>
</div>
</div>
<br />
<br />
<center>
<div class="fb-comments" data-colorscheme="dark" data-href="http://no-benta.blogspot.com/2014/05/masayang-masaya-ako-kapag-may-field-trip.html" data-numposts="10" data-width="520">
</div>
</center>
</div>
NoBentahttp://www.blogger.com/profile/07938468205752878166noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-5701312165220283358.post-41345474742141042412011-06-04T22:30:00.001+08:002014-05-23T20:19:11.781+08:00...Tropa Ko Si Giripit at Si Giripat<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Isa sa mga mahirap makalimutan sa pagiging bata ay ang mga simpleng jokes na kahit na sobrang corny ay nakapagbigay-saya sa atin. Kung sabagay, mababaw lang naman talaga ang kaligayahan ko noon. Kahit na hanggang ngayong malaki na ako, wala nang mas bababaw pa sa ikasasaya ko. Este, matanda na pala dahil hindi naman na ako lumaki at tumangkad. Mais na naman ang intro.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Ako</b>:<i> 'Tol, may tanong ako sa'yo. Dapat masagot mo ha.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Utol Ko</b>:<i> Ano 'yun?</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Ako</b>: <i>Dalawang magkapatid lang si Giripit at si Giripat. Mas matanda si Giripit kaysa kay Giripat. Eh namatay si Giripat, sino ang natira?</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<div style="text-align: justify;">
Mukhang napaisip si utol sa malufet kung puzzle.
<br />
<a name='more'></a><br /></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Ako</b>: <i>Sirit? Gusto mo bang ulitin ko ang tanong?</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Utol Ko</b>: <i>Si Giripit!</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Ako</b>: <i>Okay, uulitin ko ha. Dalawang magkapatid lang si Giripit at si Giripat. Mas matanda si Giripit kaysa kay Giripat. Eh namatay si Giripat, sino ang natira?</i></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Utol Ko</b>: <i>Si Giripit!</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Ako</b>: <i>Ang hina mo naman, uulitin ko ha. Dalawang magkapatid lang si Giripit at si Giripat. Mas matanda si Giripit kaysa kay Giripat. Eh namatay si Giripat, sino ang natira?</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Utol Ko</b>: <i>Si Giripit nga!</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Ako</b>: <i>Ulit. Dalawang magkapatid lang si Giripit at si Giripat. Mas matanda si Giripit kaysa kay Giripat. Eh namatay si Giripat, sino ang natira?</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Utol Ko</b>: <i>Ang kulit mo, si Giripit nga! </i><i>Si Giripit nga!</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Ako</b>: <i>Ang kulit mo rin eh, inuulit ko naman na ang tanong. Dalawang magkapatid lang si Giripit at si Giripat. Mas matanda si Giripit kaysa kay Giripat. Eh namatay si Giripat, sino ang natira?</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Utol Ko</b>:<i> Si Giripit nga! </i><i>Si Giripit nga! Si GIRIPIT! </i></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Ako</b>:<i> Dalawang magkapatid lang si Giripit at si Giripat. Mas matanda si Giripit kaysa kay Giripat. Eh namatay si Giripat, sino ang natira?</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Utol Ko</b>:<i> Ah bahala ka sa buhay mo! Si Giripit nga! </i><i>Si Giripit nga! Si GIRIPIT! </i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Sa asar ni utol, nag-walkout nalang. Ako naman, tinanong ulit siya ng malufet kong puzzle. <b><br /></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Ako</b>:<i> 'Tol, bago ka umalis...dalawang magkapatid lang si Giripit at si Giripat. Mas matanda si Giripit kaysa kay Giripat. Eh namatay si Giripat, sino ang natira?</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Mukhang tanga lang na parang sirang plaka. Hindi matatapos ang ganitong scenario hangga't hindi sinasabi ng pinagtatanungan ang magic answer na <i>"<b>Ang natira ay si Giripit</b>". </i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><br /></i></div>
<div style="text-align: justify;">
Noong ako ay bata pa, tropa ko si Giripit at si Giripat. </div>
</div>
</div>
<br />
<br />
<div class="fb-like" data-action="recommend" data-href="http://no-benta.blogspot.com/2011/06/tropa-ko-si-giripit-at-si-giripat.html" data-layout="standard" data-share="true" data-show-faces="true" data-width="520">
</div>
<br />
<br />
<a href="http://www.mylivesignature.com/" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;" target="_blank"></a><a href="http://www.mylivesignature.com/" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;" target="_blank"></a><a href="http://www.mylivesignature.com/" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;" target="_blank"> <img src="http://signatures.mylivesignature.com/54489/268/674AAA99F33B5DE120BDE75A5069A11D.png" style="background: none repeat scroll 0% 0% transparent; border: 0pt none ! important;" /></a></div>
<br />
<br />
<center>
<div class="fb-comments" data-colorscheme="dark" data-href="http://no-benta.blogspot.com/2011/06/tropa-ko-si-giripit-at-si-giripat.html" data-numposts="10" data-width="520">
</div>
</center>
</div>
NoBentahttp://www.blogger.com/profile/07938468205752878166noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5701312165220283358.post-85257386117088152972011-05-11T23:55:00.001+08:002014-05-22T23:07:34.770+08:00...Hindi Ko Pa Alam ang Sun Dance ni Sarah<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjg5Q9xTYAgl_yD6_nmqLF4GpFyjDR1MA0STTVvghC6U2to1UadYsqgPpCo0CQnnjQmaE9cCt3-9OlZQyhb6-8bCdjWVE5oCfOdkqwBfmbWn0Sr6qgtKDvOhyphenhyphenaSj_hm-Nw8semqY964mM/s1600/sun.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjg5Q9xTYAgl_yD6_nmqLF4GpFyjDR1MA0STTVvghC6U2to1UadYsqgPpCo0CQnnjQmaE9cCt3-9OlZQyhb6-8bCdjWVE5oCfOdkqwBfmbWn0Sr6qgtKDvOhyphenhyphenaSj_hm-Nw8semqY964mM/s400/sun.jpg" height="326" width="400" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Kapag buwan na ng Mayo, panahon na ng tag-ulan. Sabi ng mga matatanda, mainam daw sa katawan ang maligo sa unang ulang bubuhos dahil nakapagpapagaling daw ito ng bungang-araw. Siguro nung mga panahong iyon ay puwede ka pang maniwala sa <b><a href="http://no-benta.blogspot.com/2009/11/manananggal-ng-lakas.html">urban legend</a></b> na 'yun pero kung susundin mo ito ngayon, siguradong acid rain ang pagtatampisawan mo.</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<a href="http://www.blogger.com/null" name="more"></a><br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Paborito kong maligo sa ulan noong ako ay bata pa.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Pero isa sa mga kalaban naming mga bata noon ang ulan kapag oras ng paglalaro sa lansangan. 'Di ka puwedeng maglaro ng <b>teks</b> dahil basa ang daan at lupa. 'Di ka puwedeng maglaro ng "<b>patintero</b>", "<b>agawan base</b>", "<b>taguan</b>", at kung anu-ano pang mga larong may takbuhan (ang totoo, puwede naman kung hindi kayo takot ng tropa niyo na madulas at mabagok ang ulo!). Hindi rin puwede maglaro ng "<b>step no</b>" at ng "<b>piko</b>" dahil nabubura ng ulan ang yesong ipinangguhit sa sahig. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Lintek na ulan 'yan, laging panalo. Taena lang dahil kahit sa "<b>bato, bato, pik</b>", nilulusaw nito ang papel at pinapakalawang ang gunting.Talo rin daw ang bato dahil lumot ang dala ng ulan sa kanila!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Buti nalang at may itinurong pang-uto sa mga bata ang mga matatanda para hindi umulan. Naniwala ako minsan dito dahil biglang umaraw nang minsang paulan na at ginawa namin ng tropa ang payo ng mga gurang. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Gumuhit daw ng araw sa sahig o daan habang hindi pa pumapatak ang ulan</b>. Hindi namin alam kung ilang araw ang dapat iguhit pero kapag ganung nagkakasiyahan sa paglalaro at biglang aambon, kanya-kanya na kaming kuha ng chalk o batong puwedeng ipangguhit para gumawa ng araw. Siguro kung sa sampung araw, may nagagawa ang bawat isa sa amin para lang pigilan ng pagbuhos ng luha ng kalangitan. Hindi lang basta araw ang dinodrowing sa sahig - dapat ay my mukha ito at nakangiti!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Madalas, hindi kami pinapansin ng potang araw na pinapakiusapan naming lumabas. Parang hinahayaan niya lang kaming mabigo para magsiuwi nalang kami ng bahay. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Kapag talagang palakas na ng palakas ang ambon, maririnig mo na ang aming chant na pinamana pa yata ng mga sinaunang mga mangkukulam, "<b><i>Rain, rain, go away, little children want to play...</i></b>"</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Naalala ko noong minsang naglalaro kami ng tropa at nagta-tiger scream na si ermats sa pagpapuwi dahil umaambon na. Hindi ko pinapansin ang mga tawag niya dahil concentrated ako sa pagguhit ng mga nakangiting araw. Kahit nga 'yung pader ng kapitbahay, nilagyan ko ng araw para hindi matuloy ang ulan. Ang sarap kasi maglaro ng "taguan" kaya ayaw naming umulan.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Nang 'di na makatiis si ermats ay lumabas na siya ng bahay para puntahan ako. 'Di ko namalayang nasa tenga ko na pala ang kanyang mga daliri at napingot na ako!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"<i><b>Loko ka talagang bata ka, hindi na magkakaroon ng araw dahil gabi na!</b></i> <i><b>Uwi!</b></i>".</div>
</div>
<br /></div>
<br />
<div class="fb-like" data-action="recommend" data-colorscheme="dark" data-font="trebuchet ms" data-href="http://no-benta.blogspot.com/2011/05/ko-pa-alam-ang-sun-dance-ni-sarah.html" data-send="true" data-show-faces="true" data-width="520">
</div>
<br />
<a href="http://www.mylivesignature.com/" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;" target="_blank"><img src="http://signatures.mylivesignature.com/54489/268/674AAA99F33B5DE120BDE75A5069A11D.png" style="background: none repeat scroll 0% 0% transparent; border: 0pt none ! important;" /></a>
</div>
<br />
<br />
<center>
<div class="fb-comments" data-colorscheme="dark" data-href="http://no-benta.blogspot.com/2011/05/ko-pa-alam-ang-sun-dance-ni-sarah.html" data-num-posts="10" data-width="520">
</div>
</center>
</div>
NoBentahttp://www.blogger.com/profile/07938468205752878166noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-5701312165220283358.post-12443956530399477112011-05-06T23:35:00.001+08:002014-05-22T21:59:22.022+08:00...Gusto Ko Nang Tumanda<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSoecYBPZXvMJXm7zId_fhNYyRWv_ZQ9zEbj55SUzTFhdlcyKZVAvdqIbQ0VlBJgrxNrtJZFEMmf_qE7_Ubck5OGxF8bRBYYnFHJZbnJGKwA4xDhekwH834H3Ihq2BeHnSBAPtI8XYc08/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSoecYBPZXvMJXm7zId_fhNYyRWv_ZQ9zEbj55SUzTFhdlcyKZVAvdqIbQ0VlBJgrxNrtJZFEMmf_qE7_Ubck5OGxF8bRBYYnFHJZbnJGKwA4xDhekwH834H3Ihq2BeHnSBAPtI8XYc08/s1600/images.jpg" /></a></div>
<br />
<br />
Sabi ng mga matatanda, madali raw malalaman kung ano ang magiging propesyon ng iyong anak sa paglaki nila. Ito raw ay maaaring gawin habang sila ay mga sanggol pa lang na gumagapang at wala pang alam sa mundo. Mag-iwan ka raw ng mga bagay (na may kaugnayan sa mga trabaho) sa lugar na pinaglalaruan ng iyong chikiting. Ang unang bagay na kanilang dadamputin at paglalaruan ay ang kanilang magiging propesyon sa kanilang pagtanda. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Kung halimbawang may iniwan kang rosaryo at iyon ang dinampot ng iyong anak, may posibilidad na siya ay magiging isang alagad ng simbahan. Puwedeng maging isang <b>pari</b> o isang <b>madre</b>. Gustung-gusto ito ng mga nanay at tatay dahil ang sabi nila, ang mga batang ganito raw ang pinipili ay mabait sa kanilang paglaki kaya walang magiging sakit ng ulo! Noong bata pa ako, gusto ko talagang maging pari. Tadtad ng mga religious pictures ang loob at labas ng cabinet ko. Ngunit sa paglaki ay unti-unti akong tinubuan ng sungay kaya unti-unti ring nawala ang pangarap kong makapagdaos ng sariling misa. Hindi man lang nga ako naging isa sa mga sakristanas boys sa simbahan namin sa Crame tulad ng mga kababata ko.<br />
<br />
<a name='more'></a><a href="http://www.blogger.com/null" name="more"></a>Marami sa atin noong bata pa ay gustong maging isang doktor. Kung nanonood ka noon ng "Little Ms. Philippines" o 'di kaya ay " Little Mr. Pogi" ng Eat! Bulaga, alam mong ito ang pinakasikat na sagot sa tanong na "<b><i>Ano'ng gusto mong maging paglaki, at bakit?</i></b>". Sigurado akong narinig niyo na ang sagot ng mga chikiting na "<i><b>Gusto ko pong maging doktor para makatulong sa mga mahihirap. Bow!</b></i>". Magkakaroon ng follow-up question na "<b><i>Gagamutin mo sila kahit walang pera?</i></b>". Siyempre, ang sagot ay "<i><b>OPO!</b></i>". Taenang mga doktor 'yan. Kung alam ko lang noong mahilig managa ang karamihan ng mga doktor sa mga taong nag-aagaw-buhay na, hindi ko na sana pinangarap maging katulad nila. Buti nalang ay nanghihina ako sa tuwing nakakakita ng mga bangkay at dugo kaya hindi ako nagkaroon na ng interes para maging alagad ng ospital.<br />
<br />
Naaalala ko noong kami ay maliliit pa ng utol kong si Pot, nagkaroon kami ng mala "Question & Answer" portion na ang hosts ay sina ermats at erpats.<br />
<br />
<b>ermats</b>: <i>Anak, ano ang gusto mo maging paglaki mo?</i><br />
<br />
<b>Pot</b>: <i>Gusto ko pong magng isang basurero!</i><br />
<br />
<b>erpats</b>: <i>Anak, bakit naman basurero ang napili mo? Ayaw mo bang maging doktor o pari?</i><br />
<br />
<b>Pot</b>: <i>Ayoko ko po. Gusto kong maging isang basurero para makatulong akong sa paglinis ng kapaligiran!</i><br />
<br />
Eh ano bang pakialam niyo sa utol ko. Marangal naman ang maging isang basurero. At least hindi niya ginustong maging isang snatcher, 'di ba?! Huwag ka, isa na siyang malufet na seaman ngayon!<br />
<br />
<b>ermats</b>:<i> Jay, ikaw naman. Ano ang gusto mo paglaki mo?</i><br />
<br />
<b>ako</b>: <i>Ako po? Paglaki ko....<b>GUSTO KO NA'NG TUMANDA!</b></i><br />
<br />
Buti nalang natupad ko rin ang pangarap ko.<br />
<br />
<b>Noong ako ay bata pa...gusto ko nang tumanda! </b><br />
<br />
<br />
<b><i>(Originally posted on May 6, 2011) </i></b><br />
<br />
<div class="fb-like" data-action="recommend" data-colorscheme="dark" data-font="trebuchet ms" data-href="http://no-benta.blogspot.com/2011/05/gusto-ko-na-tumanda_6.html" data-send="true" data-show-faces="true" data-width="520">
</div>
<br />
<a href="http://www.mylivesignature.com/" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;" target="_blank"><img src="http://signatures.mylivesignature.com/54489/268/674AAA99F33B5DE120BDE75A5069A11D.png" style="background: none repeat scroll 0% 0% transparent; border: 0pt none ! important;" /></a></div>
</div>
</div>
<br />
<center>
<div class="fb-comments" data-colorscheme="dark" data-href="http://no-benta.blogspot.com/2011/05/gusto-ko-na-tumanda_6.html" data-num-posts="20" data-width="520">
</div>
</center>
</div>
NoBentahttp://www.blogger.com/profile/07938468205752878166noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-5701312165220283358.post-71999433410379786652014-05-20T21:33:00.000+08:002014-05-22T21:31:42.979+08:00...Kumakain Ako ng Kaning Binudburan ng Asukal<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikWv1EzzOnUexLmbjz4nSlfaBZk1NZ3arSq-BsOnLTIcxtPxTT6VgIYc-uqX3p179JHhMuZgo-MzokWB1aq1MgyImyCzo2cT0-UpujgK3mbjeoeRVEkBc-1n1rs7_BAL29Ubm7stukXjY/s1600/531230_472775149402207_66151561_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikWv1EzzOnUexLmbjz4nSlfaBZk1NZ3arSq-BsOnLTIcxtPxTT6VgIYc-uqX3p179JHhMuZgo-MzokWB1aq1MgyImyCzo2cT0-UpujgK3mbjeoeRVEkBc-1n1rs7_BAL29Ubm7stukXjY/s1600/531230_472775149402207_66151561_n.jpg" height="300" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
Hindi mapaghihiwalay ang Pinoy at ang kanin. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Kahit saan mang lupalop ng daigdig o saan mang sulok ng mundo ay gagawa at gagawa ng paraan ang anak ni Juan Dela Cruz upang makahanap ng isasaing na bigas. Napakaimportante nito sa buhay nating mga Pilipino. Kahit nga ang pag-aasawa ay ikinukumpara sa kanin - hindi mo puwedeng iluwa kung mapapaso ang iyong bibig sa pagkakasubo. Bahala ka nang magkonek sa ibig kong sabihin.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Hindi kumpleto ang hapag-kainan kung walang white rice, bahaw, o sinangag. Aanhin mo ang masarap na ulam kung walang kanin? Napakasarap ng tinolang manok with matching patis na sawsawan. Afritada, menudo, mechado, at kaldereta. Sinigang na bangus. Nilagang baka na nlulunod sa taba. Adobong pusit, manok, o baboy. Kapag ganito kasarap ang mga ulam ay siguradong ang rice cooker ang una mong hahanapin. Mapapamura ka malamang sa alamang kung walang special sinandomeng o kahit NFA man lang.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Sa bawa't tahanan, maging ng mayaman o mahirap na pamilya man, isang mortal sin ang maubusan ng bigas. Sabi ng mga matatanda, maubusan ka na ng ulam, huwag lang ng kanin. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Noong ako ay bata, may mga panahong wala kaming ulam sa bahay pero meron naman kaming kanin. At dahil wala kaming masarap na putahe ng ina ko, may mga bagay kaming ginagawa sa kanin upang maitawid lang sa gutom ang mga kumukulong sikmura.<br />
<a name='more'></a></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #990000;"><b>ASUKAL</b></span>. Isa rin itong importanteng bagay sa bawat tahanan na hindi puwedeng mawala. Kapag pinagsama mo ang sugar at rice, hindi diabetes ang aabutin mo. Mabubusog ka sa sarapas. Wala naman yatang bata ang hindi mahilig sa matamis kaya panalo ang pagbudbod ng asukal sa kanin. Naaalala kong para kaming mga langgam nila utol na nag-aagawan sa garapon para makakuha ng tig-iisang kutsara ng asukal. Bawal ang lamangan, hating-kapatid! Ang hindi ko lang nasubukan kung puwede ang asukal na pula dahil mas sanay kasi akong ginagamit ito sa maruya at turon.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #990000;"><b>OVALTINE</b></span>, <span style="color: #990000;"><b>MILO</b></span>, at <span style="color: #990000;"><b>NIDO</b></span>. Tulad ng asukal, matatamis ang mga ito kaya patok, mga misis. Minsan, kahit may ulam sa bahay, mas trip naming magkakapatid na dumakot ng Milo para gumawa ng choco rice. Hindi lang ako nakakaisang plato nito kundi dalawa pa. Bukod sa powdered milk, puwede ring gamitin ang <span style="color: #990000;"><b>CONDENSED</b></span> at <span style="color: #990000;"><b>EVAPORATED MILK</b></span> sa pang-ulam ng mga chikiting. Wala pa ring tatalo sa Alaska, it's everybody's milk. 'Yung iba namang kakilala ko, ang kuwento nila sa akin ay <span style="color: #990000;"><b>GATA NG NIYOG</b></span> ang ginagamit nilang gatas sa kanilang mainit na kanin. Gatas pa rin ang bida dahil in Inglesh, <span style="color: #990000;"><b>COCONUT MILK</b></span>.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Siyempre, kapag may asukal, gatas, at choco, hindi puwedeng mawala sa listahan ang <span style="color: #990000;"><b>KAPE</b></span>. May mga ibang tao na tinututong ang kanin para maging kape. Hindi ko trip 'yun dahil mas trip ko ang pagsabaw ng kape sa kanin. Noong unang panahon ay hindi pa uso 3-in-1 sachet kaya kailangan mong kunin ang garapon ng Nescafe, Great Taste, o Blend 45 para magkaroon ka ng sabaw na hindi lang pampabusog kundi pampagising na rin! Sa sobrang adik ko sa kape ay sinubukan ko itong ibudbod na parang Milo sa kanin. Ang ending, epic fail.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ang ibang bata, hindi trip ang matamis. Gusto nila ang makasalanang salt. Sabi na ngang huwag kumain ng maalat dahil it's <span style="color: #990000;"><b>ASIN</b></span>. Pero walang basagan ng trip kung mas gusto talaga ng ibang tao ang magdildil ng asin para magkaroon ng precious stones sa kidneys. Idol nila si LA Lopez kaya nag-iodize salt sila.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Hindi pa uso ang bagoong rice ay naimbento na ito ng lola ko para ipakain sa aming magpipinsan kapag kami ay nagbabakasyon sa kanilang mansyon. <span style="color: #990000;"><b>BAGOONG ALAMANG</b></span> na dinaig pa ang sa Barrio Fiesta. Hindi ko alam kung ano ang inihahalo niya doon pero 'yun pa lang, ulam na; 'di na kami naghahanap ng Kare-Kare. Dalawa pang naaalala ko sa recipes ni grandma ay ang <span style="color: #990000;"><b>DINUROG NA KALABASA</b></span> o <span style="color: #990000;"><b>DINUROG NA PATATAS</b></span> na inihahalo sa kanin. Hanggang ngayon, ganito ang nakaugalian ko kapag kumakain ng pinakbet o nilagang baka - kailangan kong durugin muna ang mga gulay at ihalo sa kanin bago sumubo ng pagkain.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Kapag ang ulam nating mga Pinoy ay longganisa at tocino, nag-aagawan tayo sa mantika upang ipangsabaw sa kanin. Noong ako ay bata pa, ang isa sa mga paborito kong ginagawa sa kanin kapag walang ulam ay haluan ito ng <span style="color: #990000;"><b>TOYO AT MANTIKA</b></span>. San ka pa, para kang kumain ng adobo na hindi naman talaga adobo. "<i>It's all in the mind!</i>", pero huwag mo sanaying ganito palagi dahil baka utak mo naman ang magkaroon ng toyo.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Karamihan ng mga Pinoy ay bansot kaya marami ang naniniwala sa kapangyarihan ng <span style="color: #990000;"><b>STAR MARGARINE</b></span>. Kapag meryenda, nag-uunahan kami nila utol sa ensemadang may pinakamaraming Star Margarine dahil gusto naming maging six-footer. Kapag tanghalian, gumagawa kami ng Star Rice. Ganun din sa gabihan, star rice pa rin. Kapag walang mapapak, kutsara lang ang katapat ng lalagyan ng margarine. Awa ni Bro, lumaki ako. Pero hindi tumangkad.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Meron akong mga kakilalang weird kung kumain ng kanin. Hindi ko maintindihan ang mga iba kong kakilala na <span style="color: #990000;"><b>SAGING</b></span> at <span style="color: #990000;"><b>MANGGANG HINOG</b></span> ang ginagawang ulam. Prutas ang mga iyon, 'di ba? Hindi nila ako gayahin, normal lang ang trip sa pagkain ng kanin.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Noong ako ay bata pa, kumakain ako ng kaning binudburan ng asukal. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ngayong ako ay matanda na, mas nabibigyan ko ng halaga ang mga ulam na masarap sa tuwing naaalala kong asukal lang ang inuulam ko kapag walang makain sa bahay noong ako ay bata pa.</div>
</div>
<br />
<i>(Originally posted on July 15, 2012) </i><br />
<br />
<div class="fb-like" data-action="recommend" data-href="http://no-benta.blogspot.com/2014/05/kumakain-ako-ng-kaning-binudburan-ng.html" data-layout="standard" data-share="true" data-show-faces="true" data-width="520">
</div>
<br />
<a href="http://www.mylivesignature.com/" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;" target="_blank"></a><a href="http://www.mylivesignature.com/" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;" target="_blank"></a><a href="http://www.mylivesignature.com/" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;" target="_blank"><img src="http://signatures.mylivesignature.com/54489/268/674AAA99F33B5DE120BDE75A5069A11D.png" style="background: none repeat scroll 0% 0% transparent; border: 0pt none ! important;" /></a>
</div>
<br />
<br />
<center>
<div class="fb-comments" data-colorscheme="dark" data-href="http://no-benta.blogspot.com/2014/05/kumakain-ako-ng-kaning-binudburan-ng.html" data-numposts="10" data-width="520">
</div>
</center>
</div>
NoBentahttp://www.blogger.com/profile/07938468205752878166noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5701312165220283358.post-82588579437109423102014-05-22T20:28:00.000+08:002014-05-22T20:32:31.579+08:00...Nagbaba-bye Ako Kapag Nakakakita ng Eroplano<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdgIxY518-OqieSxr8a2sFYQIVWEcnYu-Tp2ohQ5JauqaCiTm_0RfvnaEza0rM7rsO_iK2TdF0tKOyWPIFXQxUyBQKY5xHQwRXUbn1AFnwbGk0aWxEiH8L9L_3IgrPRTGhU1LYwmB3X70/s1600/399757_352061694806887_1677535560_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdgIxY518-OqieSxr8a2sFYQIVWEcnYu-Tp2ohQ5JauqaCiTm_0RfvnaEza0rM7rsO_iK2TdF0tKOyWPIFXQxUyBQKY5xHQwRXUbn1AFnwbGk0aWxEiH8L9L_3IgrPRTGhU1LYwmB3X70/s1600/399757_352061694806887_1677535560_n.jpg" /></a></div>
<br />
<br />
Ang aking lolo at lola sa side ni ermats ay naninirahan sa Hong Kong kasama ang pamilya ng mga tita kong nanirahan doon noong mga unang taon ng dekada otsenta. Tuwing sila ay dumarating galing sa ibang bansa ay sumasama ako sa pagsundo sa kanila sa paliparan. Sa totoo lang, marami kaming magpipinsan kaya paunahan sa kung sino ang makakasama. Iyak at hagulgol nalang ang maririnig mo sa kung sino ang papalaring maiwan nalang sa bahay. Masasabi kong ibang-iba ang kultura nating mga Pinoy kapag may dumarating na kamag-anak galing ibang bansa dahil mismong pamilya ko ay naranasan ito. Aaminin kong dumaan din ang aming angkan sa puntong isang batalyon ang nagsusundo sa NAIA. Hapon pa ang lapag ng eroplano pero umaga pa lang ay nandoon na kaming punung-puno ng pananabik. Nakakita na ba kayo ng isang jeep na animo'y may outing dahil sa mga kaldero ng ulam at kanin na dala? Ganun kami kapag nagsusundo.</div>
<br />
<a name='more'></a><div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
Kapag ihahatid na namin sila sa airport pabalik ng HK, ay ganun pa rin ang scenario. Marami pa rin ang mga sumasama at nandoon pa rin ang mga kaldero at makukulit na mga apo. Ang kaibahan nga lang, ang sayang naramdaman noong nagsundo ay napapalitan ng lungkot dahil tapos na ang bakasyon ng lolo at lola. Kapag nakapasok na ang mga matatanda sa departure area matapos ang pamamaalam ay talaga namang malungkot - sabi nga nila, ang airport ay ang pinakamasaya at pinakamalungkot na lugar sa ating mga Pinoy. Sa aming mga bata, hindi nagtatapos ang pamamaalam sa airport dahil kapag nakakakita kami ng eroplano ay nagbaba-bye kami sa paniniwalang 'yun ang sinasakyan ng aming mga mahal na granpeyrents.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>"Pa, makikita ba kami nila nanay at tatay kapag nagba-bye kami sa eroplano?"</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><br /></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>"Oo naman anak."</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Magaling si erpats kasama sila ermats, tito, at tita sa pagsagot sa katanungang ito. Hindi na nila kailangang i-elaborate dahil madali naman kaming maniwala. Nagtatalo pa nga kami nila insan kung sino ang unang makikita ng mga matatanda kapag nagba-bye kami. Ang iba naman, nilalakasan pa ang pagsigaw ng "<i>Ba-bye nanay. Ba-bye tatay!</i>" para sila raw ang unang marinig. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Kahit na nakarating na sila sa Hong Kong ay nagpapatuloy pa rin ang pag-uunahan namin sa pagba-bye kapag nakakakita ng eroplano dahil naniniwala kaming kung sino ang maraming "papansin points" ay siguradong maraming pasalubong sa sunod na bakasyon ng mga matanda. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Lahat ng dumaan sa pagkabata ay nahilig sa eroplano. Mapalalaki man o mapababae. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Aminin mo dahil naging parte ng buhay natin ang eroplano. Sigurado akong natanong ka rin ng iyong mga magulang ng "<i><b>Wer is da eropleyn?</b></i>" noong ikaw ay isang baby pa lang. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Nagkaroon ka rin ng mga laruang eroplano na kahit hindi lumilipad ay masayang-masaya ka na kapag nabibigyan nito. Kapag kinikiliti ka ng iyong mga magulang noong ikaw ay totoy o nene pa ay imumuwestra nilang parang eroplano ang mga kamay at daliri bago ito ipangkiliti sa katawan mo. Kapag nahihirapan silang pakainin ka ay iaarte nilang parang eroplano ang kutsara bago ito isubo sa iyong bibig. Kapag pumupunta kayo sa peryahan aty sumasakay ka sa carousel na eroplano at eroplanong hinuhulugan ng coins para yumugyog. At kung naabutan mo ang <b><a href="http://no-benta.blogspot.com/2014/01/namamasyal-kami-sa-fiesta-carnival.html" target="_blank">Fiesta Carnival</a></b>, sigurado akong pumila ka sa eroplanong mala-Rialto ng <b><a href="http://no-benta.blogspot.com/2011/06/akala-ko-disney-yun-pala-hinde.html" target="_blank">EK</a></b> ang dating!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Noong ako ay bata pa, nagbaba-bye ako kapag nakakakita ng eroplano. Ngayong 23-day vacation ko, matatagalan pa ang mga kulilits na anak ko bago sila magba-bye sa airplane!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<br />
<i>(Originally posted on January 18, 2012) </i></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
</div>
</div>
<br />
<br />
<div class="fb-like" data-action="recommend" data-href="http://no-benta.blogspot.com/2014/05/nagbaba-bye-ako-kapag-nakakakita-ng.html" data-layout="standard" data-share="true" data-show-faces="true" data-width="520">
</div>
<br />
<br />
<a href="http://www.mylivesignature.com/" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;" target="_blank"></a><a href="http://www.mylivesignature.com/" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;" target="_blank"></a><a href="http://www.mylivesignature.com/" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;" target="_blank"><img src="http://signatures.mylivesignature.com/54489/268/674AAA99F33B5DE120BDE75A5069A11D.png" style="background: none repeat scroll 0% 0% transparent; border: 0pt none ! important;" /></a>
<br />
<br />
<center>
<div class="fb-comments" data-colorscheme="dark" data-href="http://no-benta.blogspot.com/2014/05/nagbaba-bye-ako-kapag-nakakakita-ng.html" data-numposts="10" data-width="520">
</div>
</center>
</div>
NoBentahttp://www.blogger.com/profile/07938468205752878166noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-5701312165220283358.post-21773662081396881002014-01-09T20:54:00.002+08:002014-05-22T20:05:58.012+08:00...Natae Ako sa Eskwelahan<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhL5gbLiHMiUupifqt7JoXx7QWBa4brgMWlA6htu9ZgppKS96ofigSPO3CIG8LGwrws-OL4v3h8w3Ejdx0zml_ufaWr6wz18CZ-DBvBxNIdcY1s1588RFe9iMl1TFUInG1KK8tyk1ej8Q8/s1600/natae.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhL5gbLiHMiUupifqt7JoXx7QWBa4brgMWlA6htu9ZgppKS96ofigSPO3CIG8LGwrws-OL4v3h8w3Ejdx0zml_ufaWr6wz18CZ-DBvBxNIdcY1s1588RFe9iMl1TFUInG1KK8tyk1ej8Q8/s1600/natae.png" height="338" width="400" /></a></div>
<br />
Sabi ng mga matatanda, masuwerte raw ang makatapak ng tae. Iniiwasan daw ito kaya suwerte mo kung matapakan mo ang shit nang hindi sinasadya. Magkakapera ka raw sa araw na iyon.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Pero paano kung sa'yo nanggaling ang mabahong etchas? Ibig sabihin ba nito ay ikaw ang pinanggalingan ng suwerte? At suwerte rin bang matatawag kung ang buris na lumabas sa'yo ay hindi mo lang napigilan sa hindi inaasahang pagkakataon? Of all places, sa <b><span style="color: #990000;">eskuwelahan pa</span>.</b></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Simulan na ang mabahong usapan. Paabot ng tissue please. Time space warp, ngayon din!</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Noong ako ay nag-aaral pa sa Mababang Paaralan ng Kampo Krame, naranasan kong pumirma sa <b><a href="http://noongakoaybatapa.blogspot.com/2011/08/naranasan-kong-pumirma-sa-slambook.html">slambook</a></b> at isa sa mga iniiwasan kong tanong sa potang autograph book na iyon ay ang malufet na "<i><b>What is your most embarrassing moment?</b></i>". Nasa grade five at six na kami noong mauso ang slambook kaya kung sasagutin ko ang question na ito ng katotohanan, medyo fresh pa ang mga alaala. Nakakahiya talaga ang aking experience kaya ang isinasagot ko nalang dito ay "<b>secret</b>". Kapag may makulit namang ayaw ng "secret" na sagot, ang inilalagay ko nalang ay "<i>'yung time na nahuli akong nangungulangot</i>" para naman "konting nakakahiya lang". </div>
<div style="text-align: justify;">
<a name='more'></a><br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Grade 3 ako noon, uso pa ang mga lunch boxes dahil mga totoy at neneng pa kami. Pinabaunan ako ni ermats ng paborito kong hotdog sandwich na hindi nakalagay sa hotdog bun kundi sa dalawang pirasong tasty bread na may ketsup at mayonaise. Sa 'di ko malamang dahilan, imbes na paborito kong Zesto mango juice ang ka-partner ng tinapay, tinimplahan ako ng Anchor Milk at inilagay sa tumbler. Okay lang, sa loob-loob ko, parang katulad lang ng mga napapanood kong bata sa mga Amrican teevee series. Sosyal!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Recess time. Lamon. Ngasab. Lagok ng gatas. Pero teka, bakit parang medyo maasim 'yung panulak ko? Dedma nalang, kesa naman uminom ako sa water fountain na mahaba ang pila ng estudyante. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Balik sa klase, lecture. Maya-maya ay parang may mga biik na nag-iingay sa sa loob ng tiyan ko. Mukhang nagrerebolusyon sina small at large intestines dahil sa kinain ko. Kabag lang ito, uminom kasi ako ng gatas eh. Matapos ang isang subject, sumimple ako palabas ng silid at nagbuga ng masamang hangin. Next na subject, ganun pa rin ang nararamdaman ko, parang ang daming hangin sa tiyan ko kaya nagpaalam na ako kay teacher, "<i>Ma'am, may I go out?</i>". Utot ulit habang papunta ng kubeta. Mawawala na siguro itong kabag ko. Sumunod na subject, ganun pa rin ang pagwawala ng mga damuho sa loob ng tiyan ko. Sinubukan kong umutot ulit pero parang may naramdaman akong gustong sumamang tae palabas. Paksyet, hindi puwede ito! Kailangang tiiisin ko ito, malapit naman na ang uwian. Ang tumbong natin ay alam kong "voluntary muscles" na kayang kontrolin -"it's all in the mind", think of a happy thought. Pero taena, kahit anong pag-iisip ko kay Santa Claus na bibigyan niya ako ng malaking regalo sa Pasko, nagiging "involuntary" na ang puwet ko. Ayaw makisama at gusto ng pakawalan ang kung ano mang samang nasa ka-loob-looban ko. Pinagpapawisan na ako ng malamig at butil-butil. "<i>Ma'am, may I go out?</i>", kahit 'di pa pumapayag si teacher ay tumayo na ako at kumaripas ng takbo papuntang banyo.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Heto ang scenario sa isang public school - iisa o dalawa lang ang janitor/s namin kaya napakadami niyang time na <span style="color: #990000;"><b>HINDI LINISIN</b></span> ang mga potang inidorong may mga yellow submarines at peanut butter filling. Pagdating ko sa CR, diretso ako sa cubicle number 1 - may mga taeng hindi nai-flush. PASS! Cubicle number 2 - mas maraming tae! Pass ulit, "<i>I will take cubicle number 3 nalang po!</i>". Mas marami ulit at ang tingin ko ay parang ilang taon na 'yung 'di nabubuhusan. 'Di ako nag-panic. Stayed calm. May isa pa namang CR malapit doon sa tapunan ng mga basura, 'dun nalang ako tatae. Pinuntahan ko 'yun pero parang itinadhana yata ni Bro ang araw na 'yun para matuto akong huwag uminom ng panis na gatas. Walang suwerte, puro tae! Habang tinititigan ko 'yung inidoro, umiiyak na ako kasi ayokong matae sa salawal pero ayoko rin namang mag-swimming sa dagat ng jerbaks!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
No choice, kailangan ko na talagang iiri ang nararamdaman. Nagmadali akong hubarin ang shorts ko. Ang siste, ilang hakbang pa lang ang tinatahak ko papuntang trono ay may narinig akong "<b><i>prrrooooootttt.....</i></b>" mula sa aking wetpaks. Bakit ba mas nagpupumiglas ang puwet natin kapag nakakakita na tayo ng inidoro? "<i>Mamaa....</i>", 'yun nalang ang nasambit ko at sinabayan ng iyak. Ilang minuto ang lumipas, wala na akong luha kaya naisip ko nalang na maghugas. Meron namang maruming tabo at maruming tubig na nasa loob ng maruming drum. Paglabas ko ng banyo, nakita ko ang isa kong klasmeyt at nagulat siya sa akin. Wala nga pala akong salawal dahil hinubad ko na. Buti nalang at abot malapit sa tuhod ang white t-shirt ko kaya natakpan ang aking pututoy.</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Hindi ko alam kung paano ako nakauwi noong araw na 'yun. Pero natatandaan kong walang sumundo sa akin at naglakad pa rin ako pauwi mula Kampo hanggang bahay namin (mga fifteen-minute walk din 'yun). Sikat ako sa buong klase kinabukasan. Yehey! Galit na galit ako kay mama dahil sa gatas na tinimpla niya. Simula noon, ayoko nang uminom ng gatas maliban nalang kung ako ay nasa bahay.</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Ang kuwento ko ay medyo "katanggap-tanggap" pa dahil ako lang naman ang nakakita sa aking mabahong pagkakalat. Sigurado ako, may mataeng karanasan ka rin noong nasa elementarya o pre-school ka pa - maaring ikaw mismo ang bida o ang isa sa mga klasmeyts mo.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
May naranasan akong biglang bumaho ang silid-aralan kaya biglang sumigaw ng patanong si ma'am ng "<i><b>Class, sino sa inyo ang tumae?!</b></i>". Siyempre, wala namang aamin kaya isa-isa niyang aamuyin ang lahat. Presto, dahil sa malufet niyang ilong na may mga butas na malalaki, alam na niya kung sino ang tumae! Ang ganitong scenario ay hindi lang isang beses kong naranasan sa mga kamag-aral ko. Napakaraming beses sa classroom. Nandyan 'yung magsusumbong 'yung isa dahil tumae 'yung katabi. Iiyak dahil hindi naman daw. Pero kapag pinatayo, ayaw tumayo. Kapag tumayo naman, laglag ang itinatago! Meron namang pagkakataon na walang nagsumbong, walang nakaamoy pero biglang may hahagulgol. Doon nalang namin malalaman na may umiiyak dahil umaagos na ang tae niya sa kanyang binti papuntang medyas! Malas mo kung isa ka sa mga cleaners. Suwerte naman ng buong klase dahil suspended ang classes! Yipee!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
May klasmeyt naman kaming natae habang <b><a href="http://noongakoaybatapa.blogspot.com/2011/06/ayokong-mahuli-sa-flag-ceremony.html">flag ceremony</a></b>. Sa mga ganitong pagkakataon, mahirap pigilan ang pagpupumiglas ng tumbong mo dahil "standing straight" kayo at hindi puwedeng umalis sa pwesto kapag kinakanta na ang National Anthem. Ang malas mo rito, buong eskuwelahan ang makakaalam ng baho mo. Kadalasan, mga isang linggong absent ang kawawang biktima!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Naaalala mo pa ba 'yung <span style="color: #990000;"><b>Humpy Dumpy na masarap pero amoy tae</b></span> kapag kinain mo sa loob ng aircon bus? Akala namin ay may kumakain lang nito noong minsang mag-<b><a href="http://noongakoaybatapa.blogspot.com/2011/11/masayang-masaya-ako-kapag-may-field.html" target="_blank">field trip</a></b> kami kaso parang hindi nawawala ang amoy at habang tumatagal ay pabaho na ng pabaho ang buong sasakyan at nakakasuka na. At tulad ng dati, bigla nalang may iiyak nang malakas kapag may nabuko na.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Noong ako ay bata pa, natae ako sa eskuwelahan. Hindi ko ikinahihiyang ito ang aking "most embarassing moment". Dito ko natutunan ang pagiging maparaan sa panahon ng tawag ng kalikasan.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Flush.<br />
<br />
<i>(Originally posted on August 8, 2011) </i></div>
</div>
</div>
</div>
<br />
<div class="fb-like" data-action="like" data-href="http://no-benta.blogspot.com/2014/01/natae-ako-sa-eskwelahan.html" data-layout="standard" data-share="true" data-show-faces="true" data-width="520">
</div>
<br />
<a href="http://www.mylivesignature.com/" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;" target="_blank"></a><a href="http://www.mylivesignature.com/" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;" target="_blank"></a><a href="http://www.mylivesignature.com/" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;" target="_blank"> <img src="http://signatures.mylivesignature.com/54489/268/674AAA99F33B5DE120BDE75A5069A11D.png" style="background: none repeat scroll 0% 0% transparent; border: 0pt none ! important;" /></a></div>
<br />
<center>
<div class="fb-comments" data-colorscheme="dark" data-href="http://no-benta.blogspot.com/2014/01/natae-ako-sa-eskwelahan.html" data-numposts="10" data-width="520">
</div>
</center>
</div>
NoBentahttp://www.blogger.com/profile/07938468205752878166noreply@blogger.com18